Άχρηστες απορίες που θα συνεχίσουν να μένουν αναπάντητες (και άχρηστες…)

Γράφει η Μαριάννα Μπουντούρη ([email protected])

Γιατί η χθεσινή (σ.σ. της Τετάρτης) συνεδρίαση στη Βουλή μου θύμισε αυτές τις ταινίες που τις έχουμε δει ξανά και ξανά, ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος, αλλά έχουμε το ίδιο άγχος του τι θα γίνει στην επόμενη σκηνή;

Γιατί να μου χαλάνε την αισθητική της Καμάρας τα πρεζόνια που αράζουν νυχθημερόν στα παγκάκια;

Γιατί να θυμάμαι μόνο τους φίλους που έχουν γουατς απ;

Γιατί να βλέπεις ένα πρώην από μακριά και να γυρίζεις το κεφάλι δήθεν ότι δεν τον είδες;

Γιατί τα δικαιώματά μας τα απαιτούμε, ενώ στις υποχρεώσεις μας σφυρίζουμε κλέφτικα;

Γιατί θέλουμε το γλυκό του κουταλιού μέσα από το βάζο που είναι στο πάνω πάνω ράφι και όχι το ραβανί που είναι στο πάγκο της κουζίνας;

Γιατί ενώ κάποτε με ένα μπρα ντε φερ τα λύναμε όλα, τώρα η μόνη δύναμη που έχει σημασία είναι η αγοραστική;

Γιατί όταν οδηγάμε βρίζουμε όσους πεζούς δεν περιμένουν στις διαβάσεις και ξεπετάγονται στο δρόμο, ενώ όταν είμαστε πεζοί βρίζουμε για το πόσο τρελά οδηγούν όλοι;

Γιατί όση άχνη ζάχαρη και να ρίξουμε πάνω στα σκατά, τα σκατά θα είναι πάλι σκατά;

Γιατί ενώ έχουμε τα γένια, έχουμε και τα χτένια, συνεχίζουμε να μένουμε αναμαλλιασμένοι;

Και τέλος πάντων, τι γίνεται με όλες αυτές τις φούντες που κατάσχουν οι μπάτσοι;