Ένας τελικός αλλιώτικος…

0
1330

champions-round-wembley-champions-league-final-borussia-dortmund-bayern-munich_2949660Γράφει ο Γιώργος Φραδελάκης/[email protected]

 

Έμειναν λίγες μόνο ώρες για το παιχνίδι που εδώ και οχτώ μήνες (από Σεπτέμβριο που αρχίζουν οι όμιλοι,) προσμονεί ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ευρώπη. Αλήθεια, αυτός ακριβώς ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ που περιμέναμε; Ίσως όχι, σίγουρα όχι! Ακόμα κι έτσι όμως, δεν μπορείς, όταν βλέπεις εκείνο το… αστεράτο σεντόνι να απλώνεται, όταν ακούς τον ανατριχιαστικό ύμνο της διοργάνωσης και ξέρεις ότι σε 90 λεπτά (καθαρού αγώνα) κάποια ομάδα θα βρίσκεται στο πάνθεον του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, πάντα θα σε πιάνει ένα ρίγος.

Η τετράκις πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν με τους ακόμα πέντε χαμένους τελικούς στο πρωταθλήτριών (από το 1956), απέναντι στην Μπορούσια της δεύτερου μόλις τελικού της ιστορίας της στον θεσμό, που καλείται να επαναλάβει το θαύμα του 1997 στο Μόναχο (3-1), όπου και κατέκτησε το μοναδικό της ευρωπαϊκό τρόπαιο (κόντρα στην κάτοχο του θεσμού Γιουβέντους). Η κούπα θα καταλήξει σε χέρια γερμανικά, αλλά δεν είναι αυτό -μόνο- που “χαλάει” αρκετούς (όσους).

Κακά τα ψέματα, όταν μαθαίναμε τους “4” των ημιτελικών, η πρώτη σκέψη που γεννήθηκε στους περισσότερους ήταν: “Τουλάχιστον φέτος ας δούμε ένα clasico στον τελικό”. Ρεάλ και Μπαρτσελόνα δεν είχαν βρεθεί ποτέ στο παρελθόν να διεκδικούν -οι δύο τους- το βαρύτιμο τρόπαιο. Δεν συνέβη ούτε και φέτος. Ίσως να αργήσουμε κιόλας να (όσοι) το δούμε. Clasico θα είναι και πάλι, αλλά όχι αυτό που θα ήθελε η πλειονότητα των φιλάθλων.

Βεβαίως ο κόσμος ούτε αρχίζει από τους “μερένχες”, ούτε όμως και τελειώνει στους “μπλαουγκράνα”. Τα όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια όπως αυτό που έζησε και στο οποίο ταξίδεψε πολλούς όλους η Ντόρτμουντ φέτος, είναι κι εκείνα που κάνουν -και θα κάνουν- αυτό το άθλημα πάντα τόσο ξεχωριστό. Για την έκπληξη που κρύβουν, το άγνωστο, το μυστήριο για το φινάλε που θα έχει. Αυτή είναι η μαγεία του, αλλά παράλληλα και η πεμπτουσία του ίδιου του ποδοσφαίρου.

Ναι όντως, μπορεί να είναι κάπως… αντιτουριστικός ο φετινός τελικός, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βρέθηκαν οι ομάδες που το ΑΞΙΖΑΝ. Μία Μπάγερν-όνειρο σε ολόκληρη τη διάρκεια της σεζόν, που σκορπούσε τον φόβο και τον τρόμο σε κάθε αντίπαλο. Το σκέφτεσαι και λες, ότι θα ήταν “άδικο” γι’ αυτή την ομάδα να μη βρεθεί φέτος στο Έβερεστ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πόσο μάλλον όταν σε αντίθετη περίπτωση θα έχει στο ενεργητικό της και δεύτερο συνεχόμενο χαμένο τελικό.

Όμως ασυναίσθητα η πλειονότητα τείνει να στέκεται στο πλευρό του πιο αδύναμου, του “μικρού”. Και αυτός δίχως αμφιβολία το βράδυ του Σαββάτου, θα είναι η Ντόρτμουντ. Την ίδια στιγμή όμως οι Βαυαροί βρίσκουν και τη μοναδική ίσως ομάδα που θα μπορούσε να τους κοντράρει αυτή τη στιγμή. Ναι σωστά, νίκη μπορεί να μην έχει στα τέσσερα φετινά τους ματς (δύο ισοπαλίες, δύο ήττες), αλλά έχει περάσει μία τριετία από τότε που η Μπάγερν νίκησε για τελευταία φορά με διαφορά μεγαλύτερου του ενός γκολ τη Ντόρτμουντ.

Κι όλα αυτά για μία ομάδα που έκανε την Μπαρτσελόνα να θυμίζει σύλλογο… Σούπερ Λιγκ (7-0 συνολικό σκορ στα ημιτελικά). Το συμπέρασμα; Ότι… συμπεράσματα δεν μπορούν να βγουν εκ των προτέρων! Οι “εμφύλιες” μάχες άλλωστε ήταν ανέκαθεν αμφίρροπες. Το ίδιο ελπίζουμε ότι θα συμβεί και σήμερα.

Προηγούμενο άρθρο10 tips για σωστή ενυδάτωση
Επόμενο άρθρο“Δεν παίζουν με τον έρωτα” στο θέατρο Ακτίς Αελίου
Αρχές καλοκαιριού, ένα μεσημέρι του Ιουνίου γεννήθηκα, στα Χανιά, με τη δεκαετία του 80' να φτάνει στο τέλος της. Κι αν τα 20 πρώτα χρόνια μου με βρήκαν στη δεύτερη ομορφότερη πόλη του κόσμου, το πάθος για τη δημοσιογραφία και τον αθλητισμό, μ' έστειλε «πακέτο» στην ωραιότερη. Ναι, τη Θεσσαλονίκη, απ' όπου φυσικά κανείς δεν θέλει να φύγει. Εκεί έγιναν και τα πρώτα βήματα (σχολή δημοσιογραφίας, “Καρφίτσα”), αλλά οι συνθήκες με οδήγησαν -σχεδόν αναγκαία- ξανά νοτιότερα. Όχι στην Κρήτη, αλλά στην Αθήνα και πλέον στο gazzetta. Ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο, οπαδός, αλλά όχι κολλημένος. Τουλάχιστον όταν βγαίνω από την πόρτα του σπιτιού. Οι “οπαδικοί σαλπιγκτές” εξάλλου, όπως συνήθιζε να τους λέει ο σημαντικότερος “δάσκαλος” που είχα, είναι καταδικασμένοι να έχουν χαμηλό ταβάνι...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.