Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη / πρ. Πρύτανη και Καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία και Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
Μακάρι να αποδειχθούν σωστές οι προβλέψεις-αβέβαιες πάντως- που περιέχονται στην τελευταία έκθεση της S&P, σχετικά με την ανάκαμψη της ευρωζώνης το 2013. Δεν τις συμμερίζομαι, όμως. Αν και καλοδεχούμενη η αισιοδοξία, να υπενθυμίσω σχετικά ότι:
*τα τελευταία χρόνια όλες σχεδόν οι προβλέψεις κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών, που αναφέρονται σε εξελίξεις βασικών οικονομικών μεγεθών, αναγκάζονται να αναθεωρηθούν και πάντοτε προς τα κάτω
*η κρίση στην Ευρώπη, για πρώτη φορά χτυπάει την πόρτα και της Γερμανίας, όπου η ανάπτυξη προβλέπεται να είναι κοντά στο μηδέν, και που θα επηρεάσει δυσμενώς το σύνολο της ευρωζώνης
* η ανεργία όχι μόνο δεν υποχωρεί στην ευρωζώνη, αλλά έμφανίζει σαφώς ανοδική τάση
*εξάλλου, η αντιμετώπιση των διαρθρωτικών λειτουργικών προβλημάτων της ΕΕ, σε πείσμα των συνεχών συσκέψεων των αρμοδίων, δεν κατόρθωσε να δώσει ικανοποιητική και διαρκή λύση σε κανένα απ’ αυτά
*αλλά, το αποφασιστικό, το αξεπέραστο εμπόδιο για την όποιας μορφής και έκτασης ανάκαμψη βρίσκεται, αναμφισβήτητα, στη θλιβερή και αδιέξοδη πολτική λιτότητας, που όχι μόνο δεν δίνει σημεία υποχώρησης, αλλά και βαθαίνει
*ακόμη, το πρόβλημα του ευρωπαϊκού χρέους, που απειλεί με διάλυση το ευρώ, κάθε άλλο παρά έχει αντιμετωπιστεί, αλλά αντιθέτως ελλοχεύει πάντα, παρά τη στιγμιαία του ύφεση.
Κατά την άποψή μου, και εφόσον δεν μεταβληθεί ριζικά η ακολουθούμενη μακροοικονομική πολτική της ευρωζώνης:
-ο ευρωπαϊκός Νότος θα καταρρεύσει
-ο ευρωσκεπτικισμός θα αυξηθεί και πάνω από το 58% που είναι τώρα, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ΕΕ-ευρωζώνη
-οι κραταιές ευρωπαικές οικονομίες, Γερμανία και με πολλά ερωτηματικά Γαλλία, θα υποστούν εντονότερα τις συνέπειες της μείωσης της ζήτησης των προιόντων τους, από τον ευρωπαικό Νότο, ενώ η Κίνα, της οποίας η ανάπτυξη επιβραδύνεται, δεν θα μπορέσει να καλύψει το κενό
-είναι πολύ πιθανόν η Μ. Βρετανία να αποχαιρετίσει την ευρωζ’ωνη ή και να υιοθετήσει σχήμα πολύ χαλαρών δεσμών μ’αυτήν
-τέλος, δεν φαίνεται πια διόλου απίθανη μια καταλυτικής εμβέλειας κοινωνική αναστάτωση, από ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, που θα σημάνει το τέλος της Ένωσης
-ειδικότερα, για την Ελλάδα, το μέλλον είναι μαύρο, γιατί η μοναδική ελπίδα που αναγγέλλεται ως τέτοια, δηλαδή η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, δυστυχώς, στερείται βάσης, εκτός βέβαια από την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου, που σαφώς ενδιαφέρει τους ξένους, εφόσον ουσιαστικά τους χαρίζεται.
