Γίναν αδιάβατοι οι δρόμοι

Βέβαια, όταν λέμε πεζοδρόμηση, δέν εννοούμε, ότι ο δρόμος καταργείται σαν διέλευση. Όχι, καθόλου… Αυτοκίνητα θα μπορούν να περνάνε. Απλά δέν θα μπορούν να σταθμεύουν εκεί που κάποτε μπορούσαν.

Η εν λόγω δουλειά έχει ήδη ολοκληρωθεί στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης και συνεχίζεται στις οδούς Λώρη Μαργαρίτη και Μοργκεντάου, όπου αυτήν τη στιγμή ανασκάπτεται το σύμπαν. Σκόνη και λασπουριά, βουναλάκια άμμου και μπάζα, μπάζα, μπάζα παντού μας δυσκολεύουν πολύ τη ζωή και τον πολιτισμό της καθημερινότητάς μας.

Η εικόνα μου θυμίζει ένα σκίτσο του Μποστ από την εποχή, που ανασκάπτονταν η οδός Πανεπιστημίου στην Αθήνα κι απεικονίζει έναν κύριο, ο οποίος απευθύνεται σε μία κυρία, που έχει πέσει μέσα σ᾽ενα χαντάκι και της λέει:

῝Τί κάνετε, μαντάμ; Χαθήκατε!῝

Κι εκείνη του απαντά:

Ὣ, μα  μήν περνάτε τα εσκαμμένα για μένα!῝

Κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ, όταν κάνω… πεζοπορία μετά φυσικών εμποδίων επιστρέφοντας στο σπίτι μου με τα τακούνια, την τσάντα της δουλειάς και 2 τουλάχιστον σακκούλες απο το σούπερ μάρκετ στα χέρια μέσα στην οδό Λώρη Μαργαρίτη, όπου ο Θεός μας βοήθησε μέχρι τώρα και δεν έχουμε σπάσει κανένα χέρι η κανένα πόδι.

Το όλο χάλι συμπληρώνουν κάτι ξύλινες τάβλες, που βοηθούν τους κατοίκους να φθάσουν στα σπίτια τους πάνω απο τα μπάζα, λες και είναι ναυαγοί της ασφάλτου.

Κι όλο και φαρδαίνουν τα πεζοδρόμια. Ολο και φαρδαίνουν…

Κι εδώ γεννάται το ερώτημα: Αραγε τα πεζοδρόμια φαρδαίνουν για να περπατάνε πιό άνετα οι πολίτες, να κυκλοφορούν οι γονείς με τα παιδιά τους στα καροτσάκια, να μπορούν και τα καροτσάκια των αναπήρων να χωρούν, επιτέλους να περάσουν χςρίς προβλήματα και παρκαρισμένα αυτοκίνητα η μήπως όλος αυτός ο ελεύθερος χώρος, που δημιουργείται θα πάει υπέρ των εστιατόρων της περιοχής, που θα τον γεμίσουν αμέσως με τραπεζοκαθίσματα;

Αυτό το ερώτημαπολύ θα θέλαμε να απαντηθεί απο τώρα… Οπως και το πού θα παρκάρουν πλέον τα 200 και βάλε αυτοκίνητα μονίμων κατοίκων, που έχασαν και τη Χρυσοστόμου Σμύρνης και τη Λώρη Μαργαρίτη και την Μοργκεντάου, χωρίς να τους δοθεί εναλλακτική, για το πού θα μπορούσανε να τα σταθμεύσουν χωρίς να πέσουν στην ανα´γκη των πανάκριβων πάρκινγκ, που πλέον ζητάνε τέτοια αστρονομικά ποσά, που ίσως είναι προτιμότερο να νοικιάζει κανείς ένα ισόγειο μαγαζί απο τα εκατοντάδες άδεια που υπάρχουν στο κέντρο, παρα να πληρώνει θέση σε πάρκινγκ!

Απορώ, για ποιό λόγο μας προμηθεύουν ακόμη με την κάρτα μονίμου κατοίκου, αφού σε λίγο δέν θα έχει κανένα αντίκρυσμα. Και η ζωή θα γίνεται όλο και πιό δύσκολη. Μέχρι να φύγουμε όλοι απο το κέντρο, να ερημώσει και απο κατοίκους. Στο όνομα της περίφημης πράσνης πόλης. Η οποία πού βρίσκεται άραγε; Πού; Αφού καμιά μέριμνα και φροντίδα δέν υπάρχει για τους πολίτες και τη διαφύλαξη των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους. Κι ας πληρώνουν και τα πιό ακριβά δημοτικά τέλη απ’ όλες τις υπόλοιπες περιοχές της Θεσσαλονίκης. Χωρίς αντίκρυσμα, απ᾽ ό,τι φαίνεται…