Του Γιώργου Φραδελάκη
Στιγμές, χαράς, συγκίνησης, υπερηφάνειας. Αλλά και στιγμές ντροπής, θλίψης, αποτροπιασμού. Αυτά (κι αρκετά ακόμα) μας χάρισε ο ελληνικός αθλητισμός το 2014. Συναισθήματα που δεν θα ξεχάσουμε, αλλά κι εκείνα που δεν θέλουμε ποτέ να ξανανιώσουμε. Ας δούμε τα δέκα γεγονότα που θα θυμόμαστε από τη χρονιά που πέρασε…
Στη Βραζιλία ήρθα… /Αποτέλεσε το πικ των επιτυχιών της την τελευταία δεκαετία (μετά φυσικά την επιτυχία του Euro 2004). Η πορεία της Εθνικής ομάδας στο Mundial μέχρι και τους «16» της διοργάνωσης ήταν μία όαση στο βούρκο που έχει βουτηχτεί εδώ και χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αποτέλεσε αναμφίβολα την κορυφαία του στιγμή τη χρονιά που πέρασε, έστω κι αν η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.
Η νύχτα… ντροπής από τα Ν. Φερόε / Μιλώντας για… στιγμές το 2014, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο οι όμορφες που μας χάρισε ο ελληνικός αθλητισμός, αλλά κι εκείνος που θα θέλαμε να έχουμε κάψουμε, να της σβήσουμε οριστικά από το χαρτί που γράφτηκαν. Το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου ήταν ίσως το χειρότερο που έχει ζήσει η Εθνική Ελλάδας στην ιστορία της. Πρόκειται σαφώς για την ντροπιαστική ήττα από τα Νησιά Φερόε (1-0), που δεν επρόκειτο βέβαια για κανονική ομάδα, αλλά για μία… παρέα από ψαράδες, δασκάλους, ξυλουργούς κι όποιο άλλο –καθημερινό- επάγγελμα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ήταν η στιγμή τους, από τα παιχνίδια εκείνα που κάνουν μοναδικό το ποδόσφαιρο, πλην όμως που δεν θα θέλαμε ποτέ να έχουμε ζήσει.
«Κάρα» θα πει… ποδόσφαιρο / Πρόκειται για τον άνθρωπο που αντιπροσώπευε το ίδιο το ποδόσφαιρο. Η απόλυτη προσωποποίηση του πάθος, της ψυχής, της πίστης σε αυτό που κάνεις, της προσήλωσης στον στόχο σου. Αλλά φυσικά και του… έρωτα που είχε πρώτα με το ποδόσφαιρο κι έπειτα με την Εθνική ομάδα. Ο Γιώργος Καραγκούνης έβαλε τέλος στη σπουδαία καριέρα του, κλείνοντας ένα τεράστιο κύκλο για τη «γαλανόλευκη», εκείνον της γενιάς του 2004, που χάρισε την κορυφαία στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αu revoir Eric… / Μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που έχουν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, έβαλε τέλος στην τεράστια ποδοσφαιρική του διαδρομή, φορώντας τα χρώματα του Ολυμπιακού. Αφού βγήκε νικητής στη μεγάλη μάχη με τον καρκίνο, ο Γάλλος αμυντικός που ήρθε το καλοκαίρι του 2014 στην Ελλάδα, θα αφήσει την ενεργό δράση έξι μήνες αργότερα, για να βρεθεί στα χέρια των συμπαικτών του. Μία φωτογραφία που έκανε επί μέρες των γύρω του κόσμου…
Ο μικρός Τζέι στην αγκαλιά του Σαμαρά / Είναι από τις στιγμές που καταλαβαίνεις πόσο μοναδικά αισθήματα μπορεί να σου προσφέρει ο αθλητισμός. Ο μικρός Τζέι, το αγοράκι από τη Σκωτία με το σύνδρομο ντάουν, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, βρέθηκε τελικά στην Ελλάδα και στην αγκαλιά του μεγάλου του ειδώλου. Όλα αυτά, τη μέρα που ο διεθνής άσος έπρεπε να παραστεί στην κηδεία του παππού του. Παρ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να αφήσει τον λιλιπούτειο φίλο του να τον περιμένει και ήταν αναμφίβολα η στιγμή της βραδιάς στα βραβεία του ΠΣΑΤ.
Στην κορυφή του κόσμου ο Φιλιππίδης / Αθλητισμός δεν είναι φυσικά μόνο το ποδόσφαιρο και θα έπρεπε προφανώς να υπάρχει μεγαλύτερη προβολή σε όλα εκείνα τα παιδιά που τιμούν με την παρουσία τους την Ελλάδα κι εκτός συνόρων. Ένας από αυτούς κι ο Κώστας Φιλιππίδης, που για μία ακόμα φορά ήταν συγκλονιστικός και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο Σόποτ τον Μάρτιο, ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο άλμα επί κοντώ.
Σταθερά… χρυσός ο Ηλιάδης / Είναι ο αθλητής που έχει χαρίσει τις περισσότερες ίσως επιτυχίες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Μία ακόμα χρόνια, βρίσκει τον Ηλία Ηλιάδη να έχει κατακτήσει τον… κόσμο, με το χρυσό μετάλλιο στο Τσέλιαμπινσκ της Ρωσίας. Ένας από τους κορυφαίους -σταθερά- τζουντόκα του κόσμου, που συνεχίζει να προσφέρει στιγμές υπερηφάνειας σε μία χώρα που ο αθλητισμός της δέχεται συνεχή χτυπήματα από όλες τις πλευρές.
Οι… γαύροι της Τούμπας / Όταν η καφρίλα συναντάει την… cult-ίλα του Έλληνα, το αποτέλεσμα, δεν το λες κι εντυπωσιακό. Κάπως έτσι θα περιγράφαμε όσα είδαμε στο παιχνίδι Κυπέλλου ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού του περασμένου Απριλίου, με τους γαύρους που κάποιοι είχαν γεμίσει τον πάγκο των «ερυρολεύκων». Χιούμορ; Αν ναι, σίγουρα πολύ κακής ποιότητας…
Άρης είσαι… -και- στη Γ’ εθνική / Ο «θεός του πολέμου», έχασε ακόμα μία μάχη τα τελευταία χρόνια, αυτή τη φορά όμως το τίμημα ήταν πιο ακριβό ποτέ, αφού του έμελλε ένας υποβιβασμός κηλίδα για την ιστορία του, στην 3η κατηγορία. Το πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ χρειάζεται αδιαμφισβήτητα τον Άρη. Όχι εκείνον της διχόνοιας, των κάφρων και των ψευτοπαραγοντίσκων. Αλλά εκείνον που ταπείνωνε την Ατλέτικο μέσα στο «σπίτι» της κι έπαιζε με τη Μάντσεστερ Σίτι στην Ευρώπη.
Ο Κατσούλης το τελευταίο (;) θύμα / Θα θέλαμε όσο τίποτα να ήταν το τελευταίο, αλλά ποιος αλήθεια πιστεύει ότι μπορεί πραγματικά να είναι έτσι; Ο κύκλος αίματος στα ελληνικά γήπεδα συνεχίστηκε και το 2014, αυτή τη φορά όμως με τον πιο οδυνηρό τρόπο, με την απώλεια μίας ζωή. Γιατί; Επειδή έκανε το… λάθος να υποστηρίζει άλλη ομάδα από αυτήν ενός τσούρμου ηλιθίων. Από τις στιγμές που ο –αδόκιμος- χαρακτηρισμός «αδικοχαμένος» (ποιος μπορεί να κρίνει το δίκαιο ή άδικο ενός θανάτου), θα μπορούσε ίσως να αποκτήσει σημασία…
