Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου
«Χάρης και Φάρης», Γιώτα Αλεξάνδρου, Εκδόσεις Βιβλιόφωνο
Κάθε μέρα ο Χάρης μέχρι να φτάσει στο σχολείο παλεύει με δράκους και τέρατα και πάντα έχοντας δίπλα του τον Μαύρο Ιππότη, βγαίνει νικητής.
Όταν μια μέρα κάτω από τη γέφυρα, που ενώνει το χωριό με το σχολείο, ξεχωρίζει ένα γκρι κουβάρι.
Κάπως έτσι ξεκινά και ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας της η Γιώτα Αλεξάνδρου πλάθοντας με ευαισθησία μια τρυφερή, ρεαλιστική και δύσκολη ιστορία, αυτή της προσφυγιάς του μικρού Φάρη.
Η ευφάνταστη και γραμμένη στο πρώτο ενικό σκληρή ιστορία του μικρού κυνηγημένου πρόσφυγα, γίνεται αμέσως και δική μας ιστορία που άλλωστε καθημερινά είτε από τις ειδήσεις ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φτάνει στα αυτιά και τα μάτια μας, μόνο που η γραφή της Γιώτας Αλεξάνδρου σε συνεπαίρνει και σε αναγκάζει να σταθείς και να αναλογιστείς: «πως αντιδρούμε σε τέτοιες περιστάσεις, μήπως όπως ο μπαμπάς του Χάρη!»
«Δεν είναι δική μας δουλειά. Αρκετά προβλήματα έχουμε…» ή πεισμώνουμε όπως ο μικρός Χάρης να βρούμε τη λύση για ένα παιδί που δε διαφέρει σε τίποτε από το δικό μας παιδί.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σε τέτοια γεγονότα συναισθανόμενοι την τραγικότητα του αναγκαστικού πρόσφυγα και μάλιστα μέσα από τη βία γενόμενου πρόσφυγα αντιδρούν, όπως τουλάχιστον οφείλουν, όπως κάνει και η μητέρα του Χάρη, όπως επιλέγει να γράψει η συγγραφέας.
Η φιλία, η ανθρωπιά, η αναζήτηση της λύσης προκαλεί τον μικρό αναγνώστη να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του Φάρη το δύσκολο του βίαιου αποχωρισμού, να αντιληφθεί, όσο μπορεί σε αυτή την ηλικία, πως τίποτε δεν είναι δεδομένο και πως όλοι είμαστε ίδιοι.
Ένα βιβλίο που κάνει τη διαφορά τόσο με τη θεματολογία του όσο και με την καθαρή γραφή του.
Οι σκοτεινές εικόνες της Κατερίνας Χαδουλού, όταν το γκρι κουβάρι εμφανίζεται γροθιά στο στομάχι, όπως και το φως των εικόνων της στο τέλος με τη δύναμη των χρωμάτων που επιλέγει σηματοδοτεί την αισιοδοξία και την ελπίδα πως η κοινωνία έχει την εσωτερική δύναμη για να αντιδράσει.
*Στο παράρτημα του βιβλίου προτάσεις για παιδιά και παιχνίδια από διάφορες χώρες, αλλά και παιδαγωγικές προτάσεις για εκπαιδευτικούς.
Οπισθόφυλλο
Κάθε μέρα η διαδρομή για το σχολείο είναι μια συναρπαστική περιπέτεια. Ατέλειωτες μάχες με δράκους και τέρατα και στρατιές πολεμιστών… Για κακή μου τύχη, τις τελευταίες μέρες το μόνο που συναντώ είναι ένα γκρι κουβάρι. Για την ακρίβεια, δεν το συναντώ. Είναι κάτω από τη γέφυρα. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν παλιά ρούχα πεταμένα. Σήμερα όμως το κουβάρι κουνήθηκε. Αλήθεια σας λέω. Όχι, δεν είναι πάλι η φαντασία μου. Το κουβάρι κουνιέται. Το κουβάρι δεν είναι… κουβάρι. Είναι… παιδί. Παιδί; Και τι κάνει εκεί κάτω; Μόνο του… Δεν πάει σχολείο;
Μια ιστορία για τη φιλία, πέρα από σύνορα, γλωσσικούς περιορισμούς, προκαταλήψεις.
Στο παράρτημα του βιβλίου, εκτός από τις καλημέρες και τα ομαδικά παιχνίδια από τις χώρες των ηρώων, οι εκπαιδευτικοί θα βρουν προτάσεις για την επεξεργασία της ιστορίας, με κύριο στόχο την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και την κριτική θεώρηση στάσεων και αντιλήψεων.
Επίμετρο από το Ελληνικό Τμήμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.
Βιογραφικό
http://www.biblionet.gr/author/51422/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B1_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85
