*μιας και μεταξύ άλλων έχει χαθεί και το νόημα των διακοπών, οι συντάκτες και οι φίλοι του tf επιχειρούν αναλυτικά και με τον υποκειμενισμό που τους διακρίνει, να μας πουν τι θα πει «κάνω διακοπές»!
Ο Γιώργος Λίλλης [συγγραφέας] λέει…
Δεν ανήκω σ΄ αυτούς που την αράζουν σε μια παραλία όλη μέρα.
Όταν κάνω διακοπές, μ’ αρέσει να περιπλανιέμαι. Ακολουθώ ακόμα και το πιο στενό μονοπάτι για να δω που θα με βγάλει. Αναζητώ μέρη που δεν τα αναφέρει κανένας ταξιδιωτικός οδηγός.
Και επιδιώκω να γνωρίσω ανθρώπους. Είναι εκείνοι που με εμπνέουν σε κάθε νέο ταξίδι. Άγνωστοι, που η τύχη μας έφερε για λίγο κοντά. Δεν είμαι λοιπόν και τόσο νορμάλ παραθεριστής.
Μπαίνω στην θάλασσα όταν οι άλλοι κοιμούνται, κι όταν λιάζονται, εγώ την κάνω για αλλού. Συνήθως νοικιάζω κάποιο μηχανάκι και γυρίζω όλη μέρα. Αργά το βράδυ ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί και την αράζω στο μπαλκόνι, παρατηρώντας την δύση του ήλιου και την αργή εμφάνιση των άστρων, σαν λαμπιόνια που φορτίζουν από ένα αόρατο δυναμό. Είναι η αγαπημένη ώρα. Που χαλαρώνω και αφήνομαι στο παιχνίδι της σκέψης και του ρεμβασμού.
Συνήθως είμαι μόνος και το κατανοώ. Σπάνια κάποιος φίλος ή φίλη έχει την διάθεση να ακολουθήσει τους ρυθμούς μου. Και δεν τους μέμφομαι γι΄ αυτό. Εκείνοι είναι οι νορμάλ τουρίστες. Ενώ εγώ, ανήσυχος όπως πάντα, συνεχίζω να εξερευνώ, ακόμα και στις διακοπές, τον εαυτό μου μέσα στο χρόνο και το χώρο.
