Γράφει η Εύα Μπαλταγιάννη / athanasiou.[email protected]gmail.com
«Κυριακή κοντή γιορτή» λένε οι παππούδες στο χωριό, για ό,τι έρχεται σε μικρό χρονικό διάστημα… Κοντή «εκλογική» γιορτή λοιπόν και για εμάς, που σε λίγες μέρες από τώρα θα ξυπνήσουμε είτε σε μια οικονομικά χρεωκοπημένη Ελλάδα-αυτήν της δραχμής, του αντιμνημονιακού καθεστώτος- είτε σε μια Ελλάδα, που θα συνεχίσει στον δρόμο που χάραξαν τα ασύδοτα αλισβερίσια των προηγούμενων δεκαετιών. Στην Ελλάδα του δανείου και της αέναης αναζήτησης οικονομικής απεμπλοκής…
«Ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγεν κι ο γάιδαρος» συνεχίζουν και λένε οι παππούδες στο χωριό… Ένα κλίμα(με την άλλη έννοια) που μυρίζει μπαρούτι, με γιαούρτια, ξύλο, γιούχα και έναν λαό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης… Μια ανυπομονησία για την Κυριακή, χωρίς ωστόσο κανείς ακόμη να έχει κατασταλάξει υπέρ ποιου θα ασκήσει το δικαίωμα του εκλέγειν.. Διχογνωμία, καχυποψία, φόβος και ανασφάλεια, θα ήταν τα χρώματα που θα συνέθεταν τον συναισθηματικό καμβά του Έλληνα ψηφοφόρου λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν από την σημαντικότερη εκλογική διαδικασία των τελευταίων δεκαετιών… Το χρώμα που κυριαρχεί; Το μαύρο…Τόσο μέσα μας, όσο και σ΄αυτό που σκεφτόμαστε να ψηφίσουμε…
Το αποτέλεσμα αμφίβολο, και όχι αναμενόμενο… Κρυφές δημοσκοπήσεις, φωνές πολιτών, διαρροές, επιστροφές στις πολιτικές «οικογένειες»… Αλλά ίσως και να το περιμένουμε με τρόπο… Μια ΝΔ μπροστά, καθώς ο Βενιζέλος άναψε το φυτίλι που έκαψε το πλοίο του, μια αριστερά ενωμένη, συνασπισμένη ενάντια στον εχθρό του μεσαίου, λαϊκού στρώματος, με λίγο από δεξιά αντιμνημονιακή essanse , λίγο από Χρυσή Αυγή (το αλατοπίπερο στις σχέσεις) και μια Βουλή πολύχρωμη, πολύγνωμη, πολυκομματική (αν το δεις θετικά), ξέφραγο αμπέλι, πολυδιάστατο τσίρκο, με φωνές, αντιδικίες και αντιδράσεις εκ των έσω (με μια πιο αρνητική ματιά)…
Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο Θεός των μικρών πραγμάτων θα βάλει το χέρι του, για να είναι η 7η του Μάη όσο πιο ανώδυνη γίνεται… Γιατί, κανείς δε θα μπορεί να μιλάει για τιμημένο ’21, όταν θα΄χει αφήσει ένα γκρεμισμένο’12…
