Γράφει η Ξανθούλα Μπούσιου / [email protected]
Τα 12άρια πέφτανε βροχή για τη σουηδική συμμετοχή στη Eurovision της Ευρώπης του δημοσιονομικού ελέγχου και της λιτότητας. Δεν ήταν μόνο ένα καταπληκτικό τραγούδι που κέρδισε τα αυτιά μας. Δεν ήταν μόνο η εικόνα που μίλησε στις καρδιές μας και μας έκανε να καταλάβουμε το ύψος και το βάθος του τραγουδιού και να δούμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό. Ήταν ένα τραγούδι με πανευρωπαϊκό μήνυμα που στοχευμένα περιέκλειε το εδώ και τώρα του Ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.
Το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει, και το τραγούδι από τον τίτλο φαίνεται. Ήταν δεδομένο ότι η κορυφή του διαγωνισμού θα είχε αύρα ελληνική καθώς 2 χρόνια τώρα οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να έχουν εθιστεί στο να υπάρχει κάτι ελληνικό στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας. Και επειδή η ελληνική συμμετοχή δεν το είχε φέτος για υψηλές θέσεις, επέλεξαν το next (Greek) best thing: μια λέξη. Που είναι και από τα λίγα εξαγώγιμα προοϊόντα μας με ΠΟΠ. Αλλά όχι μια όποια λέξη: η ΕΥΦΟΡΙΑ που είναι ομόηχη της ΕΦΟΡΙΑΣ και κατορθώνει να συνδυάσει τον εφιάλτη του Ευρωπαϊκού Νότου με το οικονομικό όνειρο του Βορρά. Και ταυτόχρονα, καθώς ερωτικό το τραγούδι, περιγράφει με ένα πολύ ευγενικό όρο μια πολύ γνώριμη κατάσταση σε όλους. Σε κάτι τέτοιους συνειρμούς, η ελληνική γλώσσα καταντάει τρομακτική στη χρήση της !
Οι ίδιοι οι στίχοι του τραγουδιού μεταφέρουν αυτό το διττό μήνυμα του τίτλου: Euphoria
Forever,’till the end of time
From now on, only you and I
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Euphoria
An everlasting piece of art
A beating love within my heart
We’re going up-up-up-up-up-up-up
Είναι πασιφανές ότι το πρώτο κομμάτι του ρεφραίν αναφέρεται στη σχέση μας με την εφορία η οποία είναι μοναδική και προσωπική, είναι για πάντα και μέχρι να πεθάνουμε και φυσικά μας ανεβάζει ψηλά-ψηλά-ψηλά τα… τεκμήρια κάθε χρόνο. Το δεύτερο κομμάτι αναφέρεται στην ευφορία που νιώθει ο Βορράς από τη σύναψη του μνημονίου που είναι ένα έργο τέχνης (piece of art) και έτσι όπως πάει θα ισχύει για πάντα (everlasting). Και φυσικά ανεβάζει ψηλά-ψηλά-ψηλά τα κέρδη τους!
Το διπλό μήνυμα σε Νότο και Βορρά συνεχίζεται και στο οπτικό κομμάτι του τραγουδιού. Απλή και μαυροφόρα για να θυμίζει το μαύρο μας χάλι, ξυπόλητη για να μην προκαλεί τη φτώχια μας, με λυτά μαλλιά, μόνο οι αλυσίδες έλειπαν για να ομοιάσει με την ελεύθερη Ελλάδα στην μετεπαναστατική χαλκογραφία με τον Κοραή και τον Ρήγα. Και ταυτόχρονα καλοραμμένα και πανάκριβα τα ρούχα της (καθ’ομολογία της, κόντεψαν να την χρεοκοπήσουν) για να υπενθυμίζει το Σκανδιναβικής έμπνευσης κίνημα του “less is more” και να «μιλήσει» στον διακριτικό πλούτο του Βορρά.
Το τελειωτικό χτύπημα όμως το έδωσε ο τρελός χορός της χιονονιφάδας που, ειδικά φέτος, υπήρξε μια πανευρωπαϊκή κοινή εμπειρία και ένα είναι το σύνθημα που όλους μας ενώνει, φτάνει πια ο χειμώνας στο μπαλκόνι!
Και άντε να έρθει η ζέστη γιατί μούλιασε το μυαλό μας από τη βροχή!
