Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Από το 2004 κι έπειτα, όταν ο Κώστας Σημίτης έδωσε το «δαχτυλίδι» στον Γιώργο Παπανδρέου και ακόμα περισσότερο μετά την εκλογική ήττα του 2007, πλανιόνταν πάνω από το ΠΑΣΟΚ το ερώτημα «πως θα ήταν τα πράγματα εάν πρόεδρος του Κινήματος ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος;». Η πληθωρική προσωπικότητα του Μακεδόνα πολιτική, το σπάνιο ρητορικό χάρισμα που έχει και κυρίως οι υψηλές προσδοκίες που καλλιέργησε το σύστημα που «εργάζεται» γι’ αυτόν, είχαν ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά.
Πως εξαντλήθηκε το πολιτικό του κεφάλαιο
Το πρώτο χαστούκι στον «πολύ» κ. Βενιζέλο, ήρθε το 2007 όταν λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, την αμφισβήτηση του Γιώργου Παπανδρέου στο Ζάππειο, υπέστη βαριά ήττα στις εσωκομματικές εκλογές από τον σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος αν και όχι τόσο χαρισματικός όσο ο σημερινός υπουργός Οικονομικών βρήκε το «κλειδί» και επικράτησε. Σήμερα, τρεισήμισι μόλις μήνες μετά την αναγόρευση του ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης και «τσάρου» της ελληνικής Οικονομίας το πολιτικό κεφάλαιο του Ευάγγελου Βενιζέλου έχει εξαντληθεί με απίστευτα γοργούς ρυθμούς. Όχι επειδή έλαβε νέα σκληρά μέτρα. Όποιος και να αναλάμβανε στη θέση του το ίδιο θα έκανε. Εξαντλήθηκε επειδή ο πληθωρικός του χαρακτήρας και το υπερβολικό «εγώ» του, τον σπρώχνουν από το ένα λάθος στο άλλο… Και δυστυχώς, στη σημερινή εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, τα λάθη του κ. Βενιζέλου δεν κοστίζουν μόνο σε πολιτικό κεφάλαιο -αυτό είναι δικό του πρόβλημα-, αλλά σε χρόνο και χρήμα για την χώρα και τους πολίτες της. Τους πολίτες, τους οποίους ο υπουργός Οικονομικών διαχώρισε από τη χώρα, με την αλήστου μνήμη φράση του ότι «είναι άλλο πράγμα το να πτωχαίνουν οι Ελληνες και άλλο πράγμα το να πτωχεύσει η χώρα…».
Η απίστευτη γκέλα με την επιστροφή στο 2004
Το να σχολιάσω τις γκέλες του κ. Βενιζέλου από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από χάσιμο χρόνου. Δεν μπορώ, όμως, να μην σταθώ στην τελευταία του δήλωση πως «το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων θα γυρίσει πίσω στο 2004», καθώς πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη μπαρούφα που έχει εκστομίσει υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Αλήθεια, μπορεί ο υπουργός να μας εξηγήσει τι σχέση έχει η Ελλάδα του 2004 με την Ελλάδα του 2011; Το 2004 η ανεργία ήταν 10,5% και σήμερα προσεγγίζει το 20%. Η ανάπτυξη το 2004 ήταν +4,9% σήμερα είναι -5,5%. Το 2004 το δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν 7,5% του ΑΕΠ με τάσεις μείωσης, ενώ σήμερα είναι στο 9,5% με αυξητικές τάσεις. Ακόμα και τα 560 ευρώ που ήταν ο βασικός μισθός του 2004, ήταν στην ουσία πολύ περισσότερα από τα σημερινά 740 ευρώ. Ο λόγος; Οι συντελεστές ΦΠΑ το 2004 ήταν 8% και 18%, ενώ σήμερα είναι 13% και 23%. Το 2004 ένα λίτρο βενζίνη κόστιζε κατά μ.ο. 0,86 ευρώ, ενώ σήμερα δεν βρίσκει κανείς βενζίνη με λιγότερο από 1,60 ευρώ κι αυτό σπάνια. Το 2004 ένα λίτρο πετρέλαιο θέρμανσης είχε 0,50 ευρώ, ενώ σήμερα έχει 1,00 ευρώ και… ανεβαίνει. Το 2004 τα τέλη κυκλοφορίας για ένα αυτοκίνητο 2.000 κυβικών εκατοστών ήταν 372 και σήμερα 660 ευρώ, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να «τσιμπήσουν» λίγο ακόμα.
Και κάτι ακόμα που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην Οικονομία. Η ψυχολογία των Ελλήνων ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή και όποιος έχει σπουδάσει οικονομικά -κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του κ. Βενιζέλου- γνωρίζει την επίπτωση που έχει η ψυχολογία στην κατανάλωση και σε άλλους τομείς μίας οικονομίας. Δυστυχώς, τόσο για τον ίδιο όσο κυρίως για την Ελλάδα ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να αποκαθηλωθεί πολιτικά. Διέψευσε όλου αυτούς -και ήταν πάρα πολλοί και από όλες τις παρατάξεις- που πίστευαν ότι μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση, ενώ το πλέον λυπηρό είναι πως κάθε ημέρα που περνάει προκαλεί όλο και περισσότερο την οργή του κόσμου…
