Του Γ. Βοσκόπουλου / Αναπληρωτή Καθηγητή Ευρωπαϊκών Σπουδών – Τμήμα, Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας / [email protected]
Τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα στη Γαλλία αμφισβητείται με όρους αξιοπιστίας, διαφάνειας, ορθολογισμού και ικανότητας επαναπροσδιορισμού του ρόλου της χώρας στην ΕΕ τα μηνύματα που λαμβάνει το Παρίσι από το οικονομικό και δημοσιονομικό πεδίο είναι ανησυχητικά.
Οι πιέσεις που δέχεται από τις δεσμεύσεις του Δημοσιονομικού Συμφώνου αλλά και το Βερολίνο δημιουργούν επί του παρόντος συνθήκες ελεγχόμενης κρίσης. Ο σχεδιασμός του οικονομικού επιτελείου στοχεύει στις μειώσεις δαπανών, ωστόσο με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 0.1% για το 2013 (μηδενική ανάπτυξη το 2012) είναι αμφίβολο αν οι στόχοι αυτοί θα υλοποιηθούν. Το Ανώτατο Συμβούλιο Δημόσιων Οικονομικών της Γαλλίας αμφισβητεί ευθέως και ανοικτά τις προβλέψεις της κυβέρνησης.
Η εκτίμηση για 1.2% ανάπτυξη το 2014 αμφισβητείται σοβαρά τη στιγμή που αναζητούνται 20 δις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Η χώρα εισέρχεται σε μία επίπονη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά διαδικασία προσαρμογής σε δεδομένα πρωτόγνωρα για το γαλλικό πολιτικό σύστημα.
Το γαλλικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σήμερα στο 91% περίπου του γαλλικού ΑΕΠ. Θα ανέβει στο 94,3 το 2014 και στο 88,2% το 2018. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτές οι εκτιμήσεις θα διαψευσθούν από την αναιμική ανάπτυξη, οπότε θα απαιτηθούν περαιτέρω μέτρα. Η επίτευξη του στόχου του 0,7% για το 2017 (από το 4,8% το 2012) φαντάζει εξωπραγματική, οπότε δεν θα ικανοποιηθούν τα κριτήρια του Μάαστριχ. Την ίδια στιγμή το ΔΝΤ εκτιμά ότι η χώρα βρίσκεται ήδη σε συνθήκες ύφεσης.
Με την ανεργία να ανέρχεται το 2012 στο 10,2% του ενεργού πληθυσμού (εκτιμήσεις για 11,2% το 2013 και 11,6% το 2014) είναι σαφές ότι οι η Γαλλία αποτελεί τον Μεγάλο Ασθενή της ΕΕ. Μάλιστα οι ίδιοι οι Γάλλοι θεωρούν ότι η κρίση στις χώρες του Νότου ουσιαστικά εκμηδενίζει την προοπτική επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, αφού οι γαλλικές εξαγωγές ως μία ανεξάρτητη μεταβλητή καταγράφουν πτωτικές τάσεις.
Οι οικονομικοί δείκτες και οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές της χώρας δείχνουν μία επερχόμενη πολιτική κρίση, το μέγεθος της οποίας δεν μπορεί να εκτιμηθεί σε αυτό το στάδιο. Το γαλλικό πρόγραμμα σταθεροποίησης θα κριθεί και αξιολογηθεί από τις Βρυξέλλες υπό το βάρος των γερμανικών πιέσεων για δημοσιονομική πειθαρχεία. Ο ίδιος ο Β. Σόϊμπλε απαίτησε πρόσφατα από το Παρίσι να σεβαστεί τις τυπικές δεσμεύσεις του έναντι του Συμφώνου Σταθερότητας. Την ίδια στιγμή με συνέντευξη του στο Spiegel ο Ολι Ρεν υπενθύμιζε τις γαλλικές δεσμεύσεις για διαρθρωτικές αλλαγές αλλά και την ανάγκη της Γαλλίας «να πείσει την Επιτροπή και τους εταίρους της ότι μεσοπρόθεσμα θα θέσει τα δημοσιονομικά της υπό έλεγχο». Όλα αυτά συνιστούν ένα πολυεπίπεδο μέσο άσκησης πίεσης σε μία χώρα η οποία αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο το επόμενο διάστημα.
