Γράφει η Ζωή Τσιάμου / [email protected] / http://sxeseiszois.wordpress.com/
Μα που βλέπεις το κακό;
Ομολογώ πως αυτή την απάντηση δεν την περίμενα.
Για κάποιο λόγο πίστευα πως όταν κάποιος κάνει κάτι το οποίο δεν είναι «σωστό», έχει μια ιδέα ενοχικότητας, δεν διατυμπανίζει την πράξη του, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πήγε καλά.
Αλλά όχι.
Μετά από αυτή την απρόσμενη απάντηση νιώθω πως μου αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο μυστικό.
Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια τάση(μήπως είναι μόδα τελικά;), αποφυγής καταστάσεων που μας δυσκολεύουν.
Οι περισσότεροι προτιμούν να μην αντιμετωπίζουν ο,τι τους ζορίζει και τους πιέζει… και επιλέγουν να εξαφανιστούν από το πρόβλημα.
Άνθρωποι «πετάγονται» για τσιγάρα και δεν επιστρέφουν ποτέ. Silver alerts παντού, αλλά κανένα ίχνος του «ηλικιωμένου».
Υπάρχει μήπως μια μαύρη τρύπα που τους καταπίνει; (και σαφώς το κινητό τους δεν έχει σήμα σε τέτοια βάθη)
Σε μια εποχή που όλα κινούνται με τρελούς ρυθμούς, οι ανθρώπινες σχέσεις διαλύονται όσο γρήγορα δημιουργούνται.
Κάνουν τον κύκλο τους μέσα σε λίγες βδομάδες (μην το παρακάνω και πω μέρες…), που σε άλλες εποχές αυτός ο κύκλος θα έπαιρνε μήνες για να κλείσει.
Μέχρι να συνειδητοποιήσεις αν αυτό που έχεις είναι ένα είδους σχέσης και όχι few in a row night stands, έχει λήξει.
Και να δεχτώ πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο χρόνου, και να δεχτώ πως λόγω υπερπροσφοράς, λόγω ανικανοποίητης φύσης , λόγω ότι είμαστε «ο,τι να ΄ναι», χάνουμε το ενδιαφέρον μας, όσο γρήγορα το βρίσκουμε.
Και να δεχτώ πως θέλουμε να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα. Να δεχτώ ότι, όπως γρήγορα ενθουσιαζόμαστε και νιώθουμε, το ίδιο γρήγορα μας φεύγει και «ξενθουσιαζόμαστε».
Αλλά γιατί απ΄την στιγμή που παίζουμε αυτό το παιχνίδι «κάντο γρήγορα», τουλάχιστον δεν προσπαθούμε να το παίξουμε σωστά;
Αφού το ξεκινάμε με τις καλύτερες των προθέσεων, το ζούμε στο έπακρο (σε fast forward εννοείται), γιατί δεν το τελειώνουμε όπως το ξεκινήσαμε;… Δηλαδή με παρουσία….
Κάνεις μια γνωριμία και το αφήνεις να πάει και να εξελιχθεί μόνο του. Και αυτό σου δίνει σημάδια ότι πάει καλά. Ότι έχει δυνατότητες για να γίνει κάτι καλό.
Και δεν τα βγάζεις απ’ το μυαλό σου όλα αυτά. Κάποιος σου τα δείχνει.
Και μια ωραία μέρα… περιμένεις το συνηθισμένο sms, τηλέφωνο και τίποτα. Η κλήση σας προωθείται, τα sms μένουν αναπάντητα.
Πάει στην αρχή το μυαλό σας στο κακό: έχασε το κινητό του, τον πάτησε αμάξι, κάτι έγινε στην οικογένεια του…
…όσο περνάνε οι μέρες τα σενάρια στο μυαλό σου γίνονται λίγο πιο περίεργα. Τύπου χτύπησε στο κεφάλι και έπαθε αμνησία, τον απήγαγαν και ζητούν λύτρα, μη σου πω ότι απήχθη από εξωγήινους.
Μην πάει ο νους στο κακό. Απλώς τον ρούφηξε η μαύρη τρύπα. Και απλώς εξαφανίστηκε.
Εξαφανίστηκε γιατί δεν του βγαίνει όπως νόμιζε. Νόμιζε ότι μπορούσε αλλά δεν μπορούσε. Δεν ήταν έτοιμος. Μια το είχε, μια το έχανε. Υπήρχε μια πάλη μέσα του (όχι μην τον λυπηθείς τώρα, δεν υπέφερε και τόσο) και εξαφανίστηκε απλώς γιατί δεν ήθελε να το αντιμετωπίσει. Δεν το θεώρησε απαραίτητο να σε αντιμετωπίσει.
Και όσο εσύ μαζεύεις τα κομμάτια σου και να προσπαθείς καταλάβεις τι πήγε στραβά, να σε πληροφορήσω ότι ο άλλος συνεχίζει την ζωάρα του σαν να μην υπήρξες ποτέ.
Και ξέρεις ποιο είναι το μεγάλο μυστικό; Καμία τύψη, κανένα ίχνος ενοχής δεν ένιωσε που απλά εξαφανίστηκε, χωρίς να εξηγήσει, χωρίς να δικαιολογηθεί.
Θεωρεί πως θα καταλάβεις εσύ από μόνη σου ότι η εξαφάνιση σημαίνει ότι δεν πάει άλλο. Θεωρεί πως αυτός ο τρόπος, είναι σωστός τρόπος.
Δεν θεωρεί πως έχει κάνει κάτι κακό. «Μα που είναι το κακό;» .
Και αυτό είναι το χειρότερο. Να μην βλέπουμε το λάθος που κάνουμε, ενώ αυτό φωνάζει από μακριά πόσο λάθος είναι.
Θέλεις να φύγεις; Δεν σου βγαίνει; Μαζί σου και εγώ. Πες όμως πως νιώθεις και πάρε το καπελάκι σου και μετά φύγε..
Δείξε την ποιότητα σου μέχρι το τέλος. Μην υποτιμάς και ξεφτιλίζεις αυτό που είχαμε. Άσε μου μια καλή εικόνα. Χρεώνεσαι ένα σωρό κοσμητικά επίθετα για κάτι που θα σου πάρει πόσο; Μία ώρα;
Είναι αστείο να νομίζουμε πως αυτή η εύκολη λύση της εξαφάνισης είναι άκακη. Μια εξαφάνιση πάντα αφήνει κενά. Δημιουργεί αναπάντητα ερωτήματα και το χειρότερο δεν αφήνει το θύμα «απροειδοποίητης εξαφάνισης» να πάει παρακάτω.
…και αν το καλοσκεφτείτε θέλετε το θύμα να πάει παρακάτω…
