Γράφει η Εύα Μπαλταγιάννη
Τί να φταίει που δε βλέπουμε μια άσπρη μέρα; (Ρώτησε ένας ταξιτζής το πρωί)
Ίσως φταίει και το γεγονός ότι σε αυτή τη χώρα, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», που λέει και το άσμα…
Γίνεται ένα μπαμ (βλ Χρυσή Αυγή), βυθιζόμαστε στον αλαλαγμό και το μπούγιο, βγαίνουν λέξεις, γραφές… Μετά πάλι παύση.
Έπειτα, όλοι είναι έξω, ανάμεσά μας, οι πολιτικοί αφήνουν στο «ένδοξο» παρελθόν τις ατάκες περί «ξεριζώματος και μπουρου μπουρου» και ασχολούνται εκ νέου με τα νέα πακέτα «στήριξης» που σίγουρα θα είναι τα τελευταία!!!
Μιας και έπιασα τους πολιτικούς και λαμβάνοντας ως αφορμή το γεγονός ότι οι προεκλογικές κινησούλες έχουν ήδη ξεκινήσει τόσο στη Θεσσαλονίκη (απ΄ όσα είδα στο πρόσφατο ταξίδι μου στην αγαπημένη μου νύφη του Βορρά) όσο και στον Βόλο (όπου μένω πλέον), θα ήθελα να ασχοληθούμε με αυτό το «μόρφωμα» της κοινωνίας!
Και λέω μόρφωμα, επειδή στα μικράτα μου, αυτή η λέξη ήταν η πιο πολυπαιγμένη από τα πολιτικά στόματα- κάτι που συνεχίζει μέχρι και τώρα-.
Έρχονται λοιπόν οι αυτοδιοικητικές. Εδώ θα είσαι, εδώ θα είμαι, όπως ήμασταν και στις προηγούμενες. Ξαφνικά, Μπουτάρηδες, Σκοτινιώτηδες και ΣΙΑ, έβαλαν τη μάσκα την προεκλογική: Βολτίτσες στους δρόμους, βίζιτες στις αποθαρρυμένες από την κρίση γειτονιές, εμφανίσεις εδώ, εμφανίσεις εκεί… Ασφαλτοστρώσεις από το πουθενά…
Όλα ανθηρά, όλα αληθινά;
Σε λίγο θα ξεκινήσει και το «Θα»… Τι θα λέγατε, αυτή την προεκλογική περίοδο, που οσάν Βορίδηδες τα λέμε όλα «τσεκουράτα» να μας πείτε τι
«δεν θα»;
Αντί να μου πιπιλίζεις το κεφάλι με ανούσιες εικασίες και ανόητα πλάνα που-μεταξύ μας- ποτέ δε θα υλοποιηθούν, ακόμη και η Μέρκελ να γίνει δήμαρχος, δε σκέφτεσαι να το παίξουμε ανάποδα το παιχνίδι και να μας πεις τι δεν μπορείς να κάνεις;
Ίσως θα γίνεις πιο προσιτός, ίσως θα φανείς πιο αληθινός, πιο ειλικρινής, πιο «πολιτικός», όπως ορίζει η έννοια και όχι όπως το έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια…
Αυτό λοιπόν θα ήθελα από τις προεκλογικές εκστρατείες. Θα ήθελα να ακούσω ότι ΔΕΝ μπορεί να έρθει θάλασσα στα Τζουμέρκα, ότι ΔΕΝ θα ανατείλει ο ήλιος από τη Δύση, ότι ΔΕΝ είσαι Θεός και ΔΕΝ μπορείς να καταφέρεις όσα δεν κατάφερε κανείς…
Σκέψου το…
Ίσως το προφίλ που σας επιβάλει το επικοινωνιακό σας τημ, να μη φέρνει πάντα την ευτυχία… Ίσως θα έπρεπε να βγάλεις την πολιτική μάσκα που φοράς και να βγεις στον κόσμο, που είναι έτοιμος να σταυρώσει το όνομά σου και να σε ρίξει στην κάλπη ή τον Καιάδα αντίστοιχα, και να δείξεις ότι «παιδιά, άνθρωπος είμαι, αγαπώ τον τόπο μου και θα κάνω ό,τι μπορώ- όχι τα πάντα κανείς δεν κάνει τα πάντα- ό,τι μπορώ! Με όσα μέσα διαθέτω, με όσα άτομα μπορούν να με βοηθήσουν…
Αλλά τι λέω; Είναι έτοιμος ο Έλληνας να ακούσει ότι ο πολιτικός που αγαπάει και μεθαύριο θα βγει να κράξει επειδή δεν έβαλε τον γιο του στο Λιμενικό, δεν είναι υπεράνθρωπος και έχει τα κότσια να πει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι;
Μάλλον όχι…. Γράψε λάθος… Άκυρο το κείμενο… Εάν ο Έλληνας βγάλει την παρωπίδα, τότε ίσως και ο πολιτικός πετάξει τη μάσκα… Μέχρι τότε…
Δώσε ρουσφέτι και υπόσχεση στον κόσμο, έχεις μήνες καιρό!!! Καλές εκλογές!
