Γράφει η Εύα Μπαλταγιάννη
Ήταν μέσα Σεπτέμβρη, όταν ο Παύλος Φύσσας δέχθηκε μαχαιριά από τον Χρυσαυγίτη, Γιώργο Ρουπακιά. Έφτασαν μέσα Οκτώβρη και «όλοι» μιλούσαν για τα «κατακάθια» αυτής της χώρας, τους νεοναζί, τα καθίκια, τους ακροδεξιούς, τους εθνικιστές, που σκοτώνουν σαν τα ζώα και δε σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Παύλος Φύσσας, έγινε ο «Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος» του 2013…
Έφτασε τέλος Οκτώβρη και δυο άτομα, έχασαν τη ζωή τους από το όπλο ενός… τι; Από το όπλο ενός. Ενός άθλιου, τιποτένιου, ίσως αριστεριστή, ίσως αναρχικού, ίσως μέλους οργάνωσης- πάντως όχι από ναζιστή…
Πού είναι όλοι; Πού πήγαν όλοι; Γιατί κανείς δε μιλάει για τον Γιώργο και τον Μανώλη, που χάθηκαν έτσι! Επειδή ένας είχε όρεξη να γαζώσει και να σκοτώσει κάποιον που- προφανώς- είχε διαφορετική ιδεολογία από εκείνον; Και από πότε το να στερείς τη ζωή ενός ανθρώπου, αποτελεί ιδεολογία και όχι ψυχασθένεια;
Θα ανατρέξω στο προσωπικό μου facebook, όπου, όταν χάθηκε ο Παύλος, πολλοί πρώην συμφοιτητές, που ανήκουν στις αριστερές κυρίως δεξαμενές, φωνασκούσαν και κατακεραύνωναν τη Χρυσή Αυγή, το «ζώον» τον Ρουπακιά που σκότωσε έναν αθώο… Αθώο… Τελικά, αθώοι είναι μόνο οι «δικοί μας» ε;
Από την Παρασκευή, οι ίδιοι που κάποτε μιλούσαν για «βία» και «πόνο» και «στέρηση του δικαιώματος στη ζωή», είτε σώπασαν, είτε ζητωκραύγασαν, «καλά τους έκαναν τους πο@στ@δες» χρυσαυγίτες ήταν… Διάβασα μέχρι και ότι «η Χρυσή Αυγή σκοτώνει τα παιδιά της για να φανεί θύμα»!!! Το νοείς;;;
Πέθαναν δυο ακόμη άνθρωποι, επειδή ανήκαν κάπου!!! Δε με ενδιαφέρει που! Δε με ενδιαφέρει εάν ήταν καθίκια σαν τον Κασιδιάρη και θα χτυπούσαν κάμερες, γυναίκες και παιδιά, εάν ήταν σαν τη Ζαρούλια και θα έχυναν καφέδες σε δημοσιογράφους, αν ήταν σαν τον Μιχαλολιάκο και σήκωναν το χέρι τους, χαιρετώντας χιτλερικά! Με ενδιαφέρει που έφυγαν!!! Η μάλλον, που κάποιος τους έδιωξε…
Και πού είστε όλοι όσοι φωνάζατε για βία και ξεσηκωμό; Γιατί σιωπάτε τώρα; Γιατί κάνετε μάγκα τον «Χ» Κασιδιάρη, που τώρα δε μιλά, δε κλωτσά, δε βρίζει! Γιατί ανεβάζετε τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής!!!
Τέλος! Αυτή η χώρα δεν έχει αύριο! Είμαστε όλοι ίδιοι… Όταν απαντάς στη βία με βία, το μόνο που θα πάρεις είναι πτώματα και όχι αλλαγή… Σίγουρα, σε λίγο καιρό, κάποιος άλλος «Παύλος» θα πέσει νεκρός κάπου, μετά κάποιος άλλος «Μάνος» θα χαθεί και το παιχνίδι θα κυλήσει, μέχρι να μη μείνει τίποτε όρθιο!!!
Να βρεθεί αυτός που όπλισε και σκότωσε τους δυο αυτούς ανθρώπους, όπως βρέθηκε και τιμωρήθηκε ο Ρουπακιάς! Να πάρει ο καθένας αυτό που του αξίζει επιτέλους!
Και να μάθουμε επιτέλους, να κλαίμε όλους τους νεκρούς και όχι τους δικούς μας!!! Γιατί ο δικός μου θα γίνει και δικός σου κάποια μέρα… Αυτός ο επιλεκτικός πολιτικός και κοινωνικός συναισθηματισμός, πρέπει να λάβει τέλος!! Δεν πάει άλλο! Ας σταματήσει η άνανδρη αιματοχυσία, ας πάψει αυτός ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει!
Όχι, δεν είμαι Χρυσαυγίτισσα, όπως δεν ήμουν και ράπερ τον Σεπτέμβριο. Όπως έκρινα τον Ρουπακιά, έτσι κρίνω και αυτόν που σκότωσε τώρα τους δυο αυτούς ανθρώπους. Είμαι πολίτης αυτής της χώρας και απαιτώ να ζήσω όπως πρέπει και όχι όπως θες εσύ, που οπλίζεις, σκοτώνεις και μετά εξαφανίζεσαι, κρατώντας την «ανδρεία» σου τυλιγμένη σε ένα τρίφυλλο…
Άντε καλημέρα μας!
