Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / συγγραφέας – εκπαιδευτικός
-Κουκούτσι μυαλό δεν έχεις, αυτό μου λέει και την ξανακοιτώ.
-Γιατί το λες, μουρμουρίζω.
-Γιατί απλά έχω μείνει μόνη και ανίκανη να κουνηθώ. Μόνη δίχως ανάσα. Μόνη αφού μου τα πήραν όλα. Μόνη και δεν έχω δύναμη να περπατήσω, Μόνη για να καταφέρω να έρθω εκεί που αγαπώ. Μόνη και ρέστη από χρήματα και περισσότερο άδεια από διάθεση. Μόνη, μ’ άκούς!
-Δεν είσαι μόνη. Είμαι εδώ και θέλω να έρθεις γιατί αν συνεχίσεις θα μείνω και εγώ μονάχη και τότε πως θα πιούμε τον καφέ. Πως θα καταφέρουμε να κουβεντιάσουμε. Πως θα ερωτευθούμε. Πως θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Πως ο τόπος θα μεγαλώσει και θα τρανώσει το αύριο.
-Καλά το λες, λοιπόν τότε στο Κουκούτσι, αν έρθω εκεί θέλω να συναντηθούμε, όπως τότε εκεί που σε πρωτοαντίκρισα και η καρδιά φτερούγισε. Στο Κουκούτσι, μωρέ εκεί στην Παροικιά θέλω να έρθω.
-Μα για αυτό και εγώ σου μιλώ. Για το Κουκούτσι που περιμένει την παρέα, για να τρατάρει ένα ποτήρι παγωμένο νερό με τον καφέ. Να γεμίσει το αδειανό τραπέζι με κρασί και μεζέ.
-Το ξέρω πως θέλει. Μήνυσέ του, πως και εγώ θέλω, και ίσως, μπορεί, δύσκολα, μετρώ και ξαναμετρώ αλλά δεν μου βγαίνουν και παλεύω να τα καταφέρω έστω για δυο τρεις μέρες μόνο. Θέλω πολύ.
-Παρακαλώ είπατε κάτι, μια φωνή με συνεφέρνει.
-Ένα σκέτο ελληνικό, απαντώ και κοιτώ επίμονα την άδεια η καρέκλα στο άδειο τραπέζι που περιμένει και επιμένει πως ίσως αύριο να είναι καλύτερα.
Υ.Γ Η φετινή σεζόν με τα όσα δύσκολα συνέβησαν άφησε πολλές καρέκλες καφενείων, καφέ μπαρ, εστιατορίων μόνες και άδειες σε όλη την χώρα και περισσότερο στους τουριστικούς προορισμούς. Μακάρι να είναι αυτό το τέλος του και να μας περιμένει από του χρόνου μια άλλη στιγμή. Το «Κουκούτσι», είναι καφενείο – καφέ μπαρ στην Παροικιά της Πάρου. Ξεχωριστό για το σέρβις του, τη μουσική του, τη θέση του, το εσωτερικό και εξωτερικό design από μια ξεχωριστή Πειραιώτισσα, την κυρία Λία. Aξίζει να το επισκεφτείτε αν έρθετε στο νησί. Πίσω από την Εθνική Τράπεζα, μερικά μέτρα από το λιμάνι σε ένα όμορφο σοκάκι.
