Γράφει η Αναστασία Νικολούδη
Ξεκίνησε και φέτος η εορταστική περίοδος με τη φωταγώγηση των χριστουγεννιάτικων δέντρων. Τα σπίτια γέμισαν λαμπάκια, τα ραδιόφωνα «ξεσκόνισαν» τις χριστουγεννιάτικες λίστες, τα μαγαζιά ζωγράφισαν χιονόμπαλες και αγιοβασίληδες στις βιτρίνες, τα κουτιά στα ζαχαροπλαστεία γεμίζουν με μελομακάρονα και κουραμπιέδες και τα σχέδια για ρεβεγιόν πέφτουν σιγά σιγά στο τραπέζι.
Χριστούγεννα. Για τον καθένα από εμάς φέρουν και μία άλλη σημασία (για άλλους πάλι, καμία απολύτως).
Είναι ίσως η προσμονή των γιορτών ή η προσμονή του νέου χρόνου που θα φέρει τα καλύτερα. Η αλήθεια είναι πως το «να φύγει ο παλιός ο χρόνος» είναι μία φράση που τείνει να επαναλαμβάνεται συνεχώς αυτές τις ημέρες.Φταίει μάλλον η αθροιστική αναπόληση των όσων συνέβησαν κατά τη διάρκεια του έτους. Και κάπως έτσι, όλοι αρχίζουμε να προσδοκούμε κάτι καινούριο και ελπιδοφόρο. Μία σανίδα σωτηρίας από τη μιζέρια των έντεκα προηγούμενων μηνών. Μία αισιόδοξη φύση που μας καταλαμβάνει. Και έτσι στολίζουμε τη ψυχή μας με αισιοδοξία και το πρόσωπό μας με χαμόγελα. Εσείς, στολιστήκατε;;;
