Κάπως έτσι θα ανακοίνωσε στους γονείς του το ότι είναι ομοφυλόφιλος ο κος Βαλλιανάτος… «Μαμά, είμαι gay, αλλά για να μη φωνάζεις, να μην πεις ότι με τρώει η μοναξιά στη σεξουαλική μου προτίμηση, σου λέω ότι είναι και ο Κώστας- ναι, που βγάζει 20 στο τετράμηνο-, και ο Δάσκαλος της Χημείας, ο κος Τσιριμπουλίδης»…
Άσε μας δικέ μου…
Από πού έλαβε ο κύριος Βαλλιανάτος το δικαίωμα, ώστε να δώσει φάτσα φόρα τα ονόματα των λοιπών ομοφυλόφιλων υποψηφίων στη Θεσσαλονίκη, ή την Αθήνα, ή την Άρτα και τα Γιάννενα; Από πότε τον έβαλαν οι gay νταβά στα σβάχια τους, ώστε να γίνεται ο προσωπικός τους τηλεβόας και να τους «δίνει» στεγνά, ως δημόσια βορά, αναμειγνύοντας το «φιλελέ» με το «δεν έχω όρια- sorry τα έχω ξεπεράσει από τότε που ήμουν συνοδός εύπορων Κυρίων»;
Γρηγόρη, το τί κάνεις στο κρεβάτι σου, με ποιους, με πόσους, είναι δικό σου θέμα. Αν το είδες και προσοδοφόρα δε και αντελήφθης ότι πουλάει το να πουλάς την προσωπική σου ζωή, μπράβο, να μια επιχείρηση που δεν ένιωσε το άγγιγμα της κρίσης… Κράτα όμως την ελευθεροκατινιά μόνο για τον εαυτό σου… Γιατί, πιο πολύ, προς το δεύτερο συνθετικό οδεύεις…
Σίγουρα, όπως ο Φώτης, όπως εσύ, όπως ο φίλος μου ο Τάκης, εάν κάποιος ένιωθε την ανάγκη να το πει, θα το είχε κάνει, πολύ πριν τη δεις σωτήρας των gay ψυχών- γίνεσαι τραγικός και δεύτερος…
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι το «α!, βγήκε ο ήλιος σήμερα, ωραία που περνάμε»- η χώρα ακόμη έχει τα στεγανά της… Κράτα τις αποκαλύψεις για το ημερολόγιό σου και αν’ αυτού, πες πώς θα μαζέψεις τα σκουπίδια από την πρωτεύουσα…
Είναι σαν τον εαυτό σου, μέχρι και 1 λεπτό πριν το πεις στους γονείς σου: Δεν το είχες πει! Δεν ήθελες τα προηγούμενα χρόνια να το πεις… Το είπες, όταν αποφάσισες ΕΣΥ, ότι θέλεις να το ξέρουν… Άσε λοιπόν τους άλλους, να επιλέξουν μόνοι τους το πότε θα βγουν στην κοινωνία, που τους περιμένει με την πέτρα στο χέρι, να πουν «κυρίες και κύριοι, τον παίρνω, ή τον δίνω, ή τον ανταλλάσσω με ένα play station 4»…