Γράφει η Νένα Μυρωνίδου / [email protected]
Να με πιάσει το πατριωτικό μου και να κράξω τις κλίκες που μας σνόμπαραν τόσο όσο ώστε να μη βγούμε πρώτοι; Ή να κάνω τον σταυρό μου στην αγία Μπόκοτα, και να πω πάλι καλά που δεν ξεφτιλιστήκαμε, γιατί μετά δε μας γλίτωνε τίποτα από πρήξιμο μηνών στα κανάλια; Όπως και να έχει, συγχαρητήρια που τα έξοδα δεν πήγαν χαμένα, κι έτσι η Ελλαδίτσα από συμπόνια και αγάπη για τα μπουζούκια έφτασε αισίως στην έκτη θεσούλα.
Εραστής από τα παλιά με μουστάκι, φαρδιά χωρίστρα, τιτανομπέγλερο και ρεμπέτικη αγέρωχη παρουσία, θαρρείς και βιδωμένος στη σκηνή με στριφόνια, ο Αγά-θρονας. Σύγχρονος αναγνωρισμένος εραστής, από το αντρικό κοινό του σόου, παρέα με κλος φουστοφόρους ποδοσφαιριστές, ο Ηλίας. Αρκετά ικανά να μας αυτοπροσδιορίσουν για άλλη μια φορά ως Έλληνες, με ελευθερία στο αλκοόλ και μια παραδοσιακή διάθεση στην παραβατικότητα και την αναλγησία του κράτους.
Κι όλα αυτά με ένα κοινό 11,5 χιλιάδων να ζητωκραυγάζει, που σιγά μην ξέρει γιατί. Όσο για το γυναικείο κοινό κολάστηκε αρκετά ώστε να νιώθει περήφανο για την καταγωγή του με τέτοια ομορφόπαιδα. Όχι τίποτα άλλο θα λέει κι ο κόσμος ότι εμείς τα λεφτά μας τα χάσαμε αλλά το σεξαπίλ ποτέ. Ευτυχώς να λέμε, γιατί έχουμε κι έναν τουρισμό να μας νοιάζει κάθε φορά που αρχίζουν τα πλάνα από πλαζ και τόπλες.
Δεν είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν, και ας μη φαίνεται. Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες και μπράβο και στους 100.000 τηλεθεατές που δεν ήταν περισσότεροι. Όσο για εμάς τους εραστές του ρεμπέτικου, δεν κατάφεραν να μας ξενερώσουν και τόσο. Του χρόνου, όμως, εγώ περιμένω από την ελληνική αποστολή, σε περίπτωση που πάλι θέλει να φάει λεφτά στα τραγούδια, σειρά στο ρεπερτόριο να έχει το σκυλέ. Έτσι για να μη νομίζουν εκεί έξω στην Ευρώπη, ότι ο Έλληνας τρώει μόνο χωριάτικη. Έτσι που γίναμε, μέχρι κροκέτα σκύλου θα φάμε.
