Οι… Κάτσε, δείχνουν τη γύμνια μας

0
1446

KATSE_572_355Γράφει ο Γιώργος Φραδελάκης ([email protected])

Ανθρωποφαγία, ουσιαστικό θηλυκού γένους και με πολλούς “πατεράδες”. Όπως άλλωστε και η υποκρισία… Τη ζήσαμε εξάλλου -σχεδόν- όλοι μας τις τελευταίες ημέρες, δι’ “ασήμαντον” αφορμή, όπως θα έλεγαν και κάποιοι, με αφορμή μία βλακώδη κίνηση (να φορέσει φανέλα με τον UCK -ακροδεξιά οργάνωση της Αλβανίας-) ένας ποδοσφαιριστής (Έργκους Κάτσε), ελληνικής ομάδας (ΠΑΟΚ).

Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι ότι μέσα σε σύντομο -σχετικά- χρονικό διάστημα η… υπερευαίσθητη ελληνική κοινωνία ζει δύο παρόμοια περιστατικά με πρωταγωνιστές νεαρούς ποδοσφαιριστές που μάλιστα αγωνίζονται σε κορυφαίους συλλόγους της χώρας. Τυχαίο; Προφανώς, δεν έχουμε άλλωστε τίποτα που να μπορεί να συνδέσει τα δύο γεγονότα, από τη στιγμή που πρόκειται και για παίκτες διαφορετικής υπηκοότητας.

Παρ’ όλα αυτά εκείνο που είναι… καρμπόν, ήταν ο τρόπος με τον οποίο έπεσε επάνω σε δύο 20χρονα «παιδιά» μία ολόκληρη χώρα, έτοιμη να τα κατασπαράξει. Ναι, για την ίδια χώρα μιλάμε που ανέχεται να… πληρώνει για να την κυβερνούν κλέφτες, λαμόγια, κατ’ εξακολούθηση ψεύτες και πολύ περισσότερο φασιστοειδή όντα που έχουν ξεφτιλίσει κάθε έννοια νομιμότητας, θεσμού και αξιών.

Αλλά για ποιες αξίες αλήθεια μιλάμε σε μία κοινωνία που βρίσκεται με το… δάκτυλο στη σκανδάλη, έτοιμη να ρίξει στον… κρόταφο στην πρώτη ευκαιρία που θα της δοθεί «πρόσφορο» έδαφος. Και όντως, η ακροδεξιά μαζί με όλα τα στοιχεία και τα παρακλάδια της, αποτελεί… πρόσφορο έδαφος σε ένα κράτος που έχει κάνει τεράστιους αγώνες για τη δημοκρατία. Ο τρόπος ωστόσο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν τόσο ο Γιώργος Κατίδης πριν από λίγους μήνες, όσο και ο Έργκους Κάτσε τα τελευταία 24ωρα, δείχνει ακριβώς πόσο “γυμνή” από αξίες και ηθική είναι αυτή η κοινωνία.

Η χειρότερη ίσως μορφή φασισμού, ξέρετε, αυτή που είναι ντυμένη με το πέπλο της “δημοκρατίας”, εκείνης όμως που βολεύει μερικούς και όχι αυτής που δίδαξαν οι ίδιοι οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια.

Η… μπάλα της υποκρισίας βέβαια δεν παίρνει μόνο την ελληνική κοινωνία, αλλά και τον ΠΑΟΚ σαν οργανισμό. Γιατί μετά από όλους τους υπόλοιπους, δείχνει κι αυτός έτοιμος να στείλει στο απόσπασμα έναν από τους πλέον ελπιδοφόρους παίκτες του, για μία ανοησία της στιγμής. Όντως, ήταν βλακεία και μάλιστα… ολκής από πλευράς Κάτσε, ο οποίος όμως είναι αρκετά πιθανό να μην γνώριζε το “βάρος” της πράξης του. Το γνωρίζουμε; Όχι! Και πως να το γνωρίζουμε άλλωστε από τη στιγμή που φροντίσαμε να τον καταδικάσουμε σε “θάνατο” χωρίς καν να προλάβει να “απολογηθεί”. Απλά γιατί έτσι έχουμε μάθει εμείς, γιατί πιστεύουμε ότι ο Κάτσε και ο κάθε λογής Κάτσε είναι ικανός με τις πράξεις του να μας βγάλει από την μιζέρια της καθημερινότητάς μας.

Για να επανέλθουμε ωστόσο στα του ΠΑΟΚ, αποτελεί το άκρον άωτον της υποκρισίας -χωρίς να ξέρει ακόμα κανείς το πως τελικά θα αντιδράσει- το να “εξαφανίσει” έναν 20χρονο ποδοσφαιριστή για μία κίνηση με ακροδεξιά μηνύματα, όταν ο ίδιος έχει αποθεώσει πλείστες όσες φορές τον… υπέροχο λαό -πελατεία- του, που σε μεγάλο βαθμό του στέρησε φέτος την ιστορική ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο και να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ναι, τους γνωστούς-αγνώστους, που πάντα αποτελούν “μεμονωμένα” περιστατικά, που πριν από ένα χρόνο -το πιο πρόσφατο παράδειγμα- αλλά και πολλές ακόμα φορές, με τις “ομορφιές” του αφενός ξεφτίλισε τον ίδιο τον σύλλογο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, χαρίζοντας αφειδώς εικόνες χάους και καφρίλας -σε… αγαστή συνεργασία με τους χούλιγκανς της Ραπίντ Βιέννης- στο ευρωπαϊκό κοινό, με αποτέλεσμα την τιμωρία της έδρας του. Αυτό μήπως δεν είναι ένα είδος φασισμού; Το “έτσι κάνουμε, γιατί έτσι γουστάρουμ唨! Επειδή μπορούμε…

Φυσικά η “δικαιολογία” ότι τότε ο σύλλογος δεν είχε μπει ακόμα στην εποχή Σαββίδη, είναι το λιγότερο αστεία, αφού -αν ήθελε- και αυτή η νέα εποχή θα έπρεπε με το καλημέρα να καταστήσει σαφές ότι παρόμοια περιστατικά -που τα έζησε και “ενδοοικογενειακά” ο σύλλογος την περασμένη σεζόν- πλέον δεν έχουν θέσει στον ΠΑΟΚ. Όταν έχεις εσύ και το καρπούζι, αλλά και το μαχαίρι, με τη δύναμη φυσικά που σου δίνει το γεγονός ότι πληρώνεις από την τσέπη σου, τότε μπορείς να επιβάλεις και τους δικούς σου νόμους.

Αλλά, εσύ θα προτιμήσεις να… χαϊδέψεις -αν τελικά το κάνεις βάσει των ρεπορτάζ- αυτιά, για μία ακόμα φορά και να υπακούσεις στις “προσταγές” του όχλου που θέλει επί ξύλου κρεμάμενο έναν πιτσιρικά για την ανοησία του. Μία ματιά στον καθρέφτη, ίσως και να είναι εποικοδομητική ενίοτε…

Προηγούμενο άρθροAvant premiere για την ταινία “Pacific Rim”
Επόμενο άρθρο“Παλιές Διασταυρώσεις-Make it Νew ΙΙ”:4η Biennale Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης
Αρχές καλοκαιριού, ένα μεσημέρι του Ιουνίου γεννήθηκα, στα Χανιά, με τη δεκαετία του 80' να φτάνει στο τέλος της. Κι αν τα 20 πρώτα χρόνια μου με βρήκαν στη δεύτερη ομορφότερη πόλη του κόσμου, το πάθος για τη δημοσιογραφία και τον αθλητισμό, μ' έστειλε «πακέτο» στην ωραιότερη. Ναι, τη Θεσσαλονίκη, απ' όπου φυσικά κανείς δεν θέλει να φύγει. Εκεί έγιναν και τα πρώτα βήματα (σχολή δημοσιογραφίας, “Καρφίτσα”), αλλά οι συνθήκες με οδήγησαν -σχεδόν αναγκαία- ξανά νοτιότερα. Όχι στην Κρήτη, αλλά στην Αθήνα και πλέον στο gazzetta. Ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο, οπαδός, αλλά όχι κολλημένος. Τουλάχιστον όταν βγαίνω από την πόρτα του σπιτιού. Οι “οπαδικοί σαλπιγκτές” εξάλλου, όπως συνήθιζε να τους λέει ο σημαντικότερος “δάσκαλος” που είχα, είναι καταδικασμένοι να έχουν χαμηλό ταβάνι...

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.