Ολίγη από Χριστούγεννα!

Καλώς την εβδομάδα των Χριστουγέννων! Οπως πάντα στην ώρα της! Χθες, Κυριακή η αγορά ήταν ανοιχτή και ο κόσμος κυκλοφορούσε χαρούμενα αλλά ώς επι το πλείστον, έκανε απλώς βόλτα. Δεν ξέρω τί τζίρους έκαναν τα μαγαζιά, αλλά τα πεζοδρόμια βούλιαξαν απο κόσμο, τα καφέ στις γωνιές των δρόμων δέν είχαν χώρο ούτε για να πέσει καρφίτσα, καταναλώθηκαν άπειροι καφέδες, οι “μικροί” των μαγαζιών έτρεχαν συνέχεια για νέες προμήθειες σε καφέδες, γάλατα και κουλουράκια μέχρι αργά το βράδυ, οι ορχήστρες των δρόμων δημιούργησαν πανηγυρικό κλίμα, κάποιοι από τους καταστηματάρχες έστησαν και ψησταριές για να κερνάνε τους πελάτες τους σαν έξτρα μπόνους, που τους τιμούν με την προτίμησή τους. Και μύρισε η πόλη ψημμένο κρέας, λές και ήτανε Τσικνοπέμπτη!

Προσωπικά, δέν μου αρέσει και πολύ αυτή η μανία με τις ψησταριές και τα κοψίδια. Με την πρώτη ευκαιρία στήνουμε… γουρουνοχαρά! Και μαζί με τους μεζέδες πέφτει και το ανάλογο αλκοόλ, γιατί αυτά τα δύο, λέει, συνδυάζονται ωραία! Με τα γνωστά, ολέθρια αποτελέσματα, δηλαδή τα μεσημεριανά μεθύσια.

Είμαστε καραπανηγυρτζήδες άνθρωποι, πάει και τελείωσε! Και κάπου στο δρόμο χάνουμε και το νόημα. Γιατί τα Χριστούγεννα έχουν νόημα. Κι αυτό οπωσδήποτε δέν είναι η υπερκατανάλωση τροφών και αλκοόλ. Θυμάμαι ένα παιδικό βιβλίο, που λεγότανε “Για πάντα Χριστούγεννα”.

Ηταν μιά ιστορία για μιά οικογένεια Γάλλων, μπαμπά, μαμά, δυό παιδάκια και παππού υπερήλικα, που λάτρευε  τα Χριστούγεννα κι επιπλέον υπέφερε κι απο βαρειά κατάθλιψη.

Ο γιατρός, που τον παρακολουθούσε απεφάνθη, οτι ο παππούς θα γινότανε καλά μόνο άν τον έκαναν να πιστέψει, πως κάθε μέρα είναι Χριστούγεννα!

Η οικογένεια, που τον αγαπούσε τον παππού της, αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση και για το καλό του να γιορτάζει κάθε μέρα τα Χριστούγεννα. Ετσι έψηναν κάθε μέρα γεμιστή γαλοπούλα, έτρωγαν χριστουγεννιάτικα γλυκά, τραγουδούσαν τα κάλαντα, αντάλασσαν δώρα. Κάθε, μα κάθε μέρα!

Το αποτέλεσμα ήταν σε μερικούς μήνες ο παππούς να αποθεραπευθεί τελείως απο την κατάθλιψη και να είναι μες την καλή χαρά!

Η υπόλοιπη οικογένεια, όμως, μπαμπάς, μαμά και παιδιά, ήταν σε κακά χάλια. Είχαν βαρεθεί αυτήν την ατελείωτη γιορτή, είχαν μελαγχολήσει, είχαν βαρυστομαχιάσει και τελικά έπεσαν αυτοί οι ίδιοι σε βαρειά κατάθλιψη!

Ετσι είναι… Το  πολύ το κύριε ελέησον, το βαριέται κι ο παπάς!

Καλά Χριστούγεννα, παιδιά!  Και ήρεμα με το φαγητό και το ποτό. Γίναμε, που γίναμε φτωχοί, ας μην γίνουμε και άρρωστοι!