Του Γ. Βοσκόπουλου, Αναπληρωτή Καθηγητή Ευρωπαϊκών Σπουδών. Τμήμα, Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Με 7 στους 10 Γάλλους να πιστεύουν ότι η χώρα τους βρίσκεται σε «εθνική κατάθλιψη» όχι λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά του συναισθήματος «απώλειας ταυτότητας» η γαλλική κοινωνία δείχνει να διέρχεται μία σοβαρή κρίση εθνικής ταυτότητας, αξιών και αυτοπροσδιορισμού. Σύμφωνα με την έρευνα, «για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτή τη συλλογική κατάθλιψη δεν θα πρέπει να επικεντρωθούμε αποκλειστικά στα προσωπικά προβλήματα ή στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα». Αυτό καθώς «η πτώση της αγοραστικής δύναμης του μέσου Γάλλου στο μηδέν και η ανεργία της τάξης του 10% δεν προκάλεσαν αυτή τη συλλογική δυσφορία».
Αντίθετα οι Γάλλοι εκτιμούν ότι «τα θεμελιώδη συστατικά που οικοδόμησαν τη χώρα από την Γαλλική Επανάσταση και μετά εκλείπουν ή βρίσκονται στα πρόθυρα της εξάλειψης… Για το 66% η Γαλλία βρίσκεται σε παρακμή, ιδιαίτερα το σύστημα υγείας (70%), το εκπαιδευτικό σύστημα (69%) και η κοινωνική πρόνοια (69%)». Η σταδιακή ακύρωση καταστατικών αρχών του κοινωνικού κράτους προκαλούν κρίση ταυτότητας στους Γάλλους, αφού ακυρώνονται ή απειλούνται κεκτημένα κοινωνικών αγώνων που τους διαφοροποιούσαν θεμελιωδώς από άλλους Ευρωπαίους.
Κατά τους ίδιους τους Γάλλους διέξοδο από αυτό το κοινωνικό και αξιακό τέλμα είναι η επιστροφή στις παραδοσιακές και καταστατικές αξίες. Το 46% δηλώνει ότι θα πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής και ότι η παγκοσμιοποίηση τους απειλεί στο οικονομικό πεδίο, αφού η υψηλή φορολογία (53%), οι διοικητικές αδυναμίες (52%) και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας (εργασιακό κόστος 36%) δεν επιτρέπει το μεγάλο εμπρός. 38% των Γάλλων δηλώνουν έτοιμοι να μεταναστεύσουν, ένα ποσοστό ενδεικτικό του τέλματος, δυσφορίας και αδιέξοδου στο οποίο έχει περιέλθει η κοινωνία.
Έχοντας απολέσει την αίγλη του παρελθόντος και το ρόλο της ως ηγέτιδα δύναμη που εξέφραζε τους ευρωπαϊστές, η Γαλλία φαίνεται να παραιτείται από κοινωνικούς αγώνες, αλλοτριώνεται αξιακά και περιθωριοποιείται πολιτικά. Το Γκολικό όραμα ξεθωριάζει, ενώ η μειωμένη αυτοπεποίθηση των Γάλλων καταδεικνύει μία πολυεπίπεδη παρακμή, εξωτερικεύει ένα πολιτικο-κοινωνικό συμβιβασμό με τον πάλαι ποτέ ηγετικό της ρόλο και την περιθωριοποίηση της από το Βερολίνο. Μόνο το ξύπνημα του κοιμώμενου γαλλικού γίγαντα μπορεί συσπειρώσει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που θα απαιτήσουν επαναπροσδιορισμό του ευρωπαϊκού οράματος και αποκατάσταση των ανθρωποκεντρικών συστατικών του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού στο σύστημα διακυβέρνησης της ΕΕ. Αυτό θα αποκαταστήσει την εθνική αξιοπρέπεια και αυτό-εκτίμηση των Γάλλων.
