Γράφει η Ναυσικά Γκράτσιου / [email protected]
Σε μια βραδινή εκπομπή της τηλεόρασης ήταν καλεσμένος πασίγνωστος παρουσιαστής, ο οποίος μιλούσε για τη ζωή του, για τα παιδικά του χρόνια, για το πώς έγινε παρουσιαστής και όλ’ αυτά, που λέγονται με εξομολογητική διάθεση και σε χαλαρούς ρυθμούς μεταξύ ανθρώπων, που αισθάνονται πραγματικά ότι έχουν κάνει κάτι σημαντικό στη ζωή τους. Δηλαδή, πιστεύω ότι ο δόκτωρ Φλέμινγκ, ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πενικιλίνη κι έσωσε τον κόσμο από ένα σωρό θανατηφόρες ασθένειες, σίγουρα θα είχε λιγότερα να πει για τη ζωή του και οπωσδήποτε θα ήταν πιο σεμνός…
Ο πασίγνωστος παρουσιαστής κάποια στιγμή μίλησε για τις σπουδές του, που σταμάτησαν στην τρίτη γυμνασίου, και μετά πήγε να γίνει ηλεκτρολόγος… Και μετά…πουφ!. Έγινε παρουσιαστής…!
Δηλαδή, όπως όλοι ξέρουμε, για να γίνει κανείς ηλεκτρολόγος, ή υδραυλικός, ή μηχανικός αυτοκινήτων, απαιτούνται σπουδές, μαθήματα, άσκηση. Για να γίνεις παρουσιαστής δεν απαιτείται απολύτως τίποτε…! Ούτε καν απολυτήριο Λυκείου, που τουλάχιστον πιστοποιεί ότι μπορεί και να γνωρίζεις την Ελληνική γλώσσα, τη γραμματική της, το συντακτικό της, δηλαδή βασικά στοιχεία, που σου επιτρέπουν τουλάχιστον να μιλάς σωστά…Κάτι πολύ βασικό για έναν παρουσιαστή…
Αλλά, ούτως ή άλλως, η τηλεόραση είναι ένα μέσο, που στην συντριπτική του πλειοψηφία, ανέχεται, για να μην πω ότι ενθαρρύνει, την αμάθεια…!
Στα τέλη της δεκαετίας του ῾80 ένα αμερικάνικο κανάλι είχε στο πρόγραμμά του μία εκπομπή, όπου ο παρουσιαστής με μια κάμερα στον ώμο, έμπαινε σε διάφορα μαγαζιά, εστιατόρια, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων κι έλεγε παντού το εξής: «Γεια σας! Είμαι από την τηλεόραση. Τι θα μου δώσετε;»
Και όλοι του έδιναν κάτι. Ένα γεύμα, ένα ψάρι, μια δωρεάν βόλτα, μπλουζάκια, βενζίνη, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Και προς το τέλος της εκπομπής, ο παρουσιαστής έκανε έναν απολογισμό των δωρεάν αγαθών που απέκτησε μέσα σε μια μέρα μόνο και μόνο επειδή κρατούσε μια κάμερα και έλεγε ότι ήταν από την τηλεόραση. Και με μέγα θράσος και προφανή ειρωνεία, έλεγε: «Δείτε , παιδιά, πόσα πράγματα απέκτησα χάρη σε μια κάμερα…! Γι᾽ αυτό, σκεφθείτε το καλύτερα…Μην ζορίζεστε με το σχολείο και τις σπουδές σας. Μην πάτε στο κολλέγιο! Πάρτε μια κάμερα!
Αυτή η πλάκα της δεκαετίας του ῾80 δυστυχώς έχει γίνει η πραγματικότητα του σήμερα.
Ο σερβικής καταγωγής αμερικανός ποιητής Καρλ Σμιτς σ᾽ ένα άρθρο του στην New York review of books, γράφει ότι ζούμε στην εποχή της αμάθειας. Και το γράφει με τη γνώση του ανθρώπου που διδάσκει στο πανεπιστήμιο επί σαράντα και βάλε χρόνια.
Ο Σμιτς, λοιπόν, γράφει ότι το μάθημα της λογοτεχνίας το οποίο διδάσκει γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διδαχθεί, αφού οι φοιτητές του έχουν διαβάσει ελάχιστα βιβλία στη ζωή τους και στερούνται ακόμη και των βασικών γνώσεων.
Σε τι οφείλεται αυτή η εκτεταμένη αμάθεια; Σε όλους, λέει ο Σμιτς. Και στους καθηγητές και στους φοιτητές και στους γονείς τους και στους παππούδες τους. Αλλά πάνω απ᾽ όλα φταίει η συστηματική, πολυετής και σκόπιμη προσπάθεια των φανατικών και μισαλλόδοξων να κατασκευάσουν περισσότερη αμάθεια, διαστρεβλώνοντας και την ιστορία και το πρόσφατο παρελθόν. Παραπληροφόρηση, λοιπόν…Ναι, αλλά για να βρει αυτή η παραπληροφόρηση γόνιμο έδαφος για να πιάσει ρίζα, χρειάζεται κι ένας απαίδευτος πληθυσμός, που δεν έχει μάθει ή δεν ενδιαφέρεται να επαληθεύσει ό,τι διαβάζει και ό,τι ακούει…
Έτσι, καταπίνει αμάσητα διάφορα εύπεπτα ψέματα, που του χαϊδεύουν τ’ αυτιά. Πάντα τα ψέματα πουλάνε πιο πολύ απ’ την αλήθεια…Κι έτσι γεννιούνται οι φανατικοί …Και οι μισαλλόδοξοι…Και οι ημιμαθείς…Και όλοι αυτοί, δυστυχώς, ψηφίζουν…!
Πολυ σωστό! αψογο!
και φυσικά υπάρχει η άλλη διάσταση.. άνθρωποι που περασαν τη μισή ζωή τους σπουδαζοντας και δημιούργοντας μια διεθνή αναγνωρισμένη καριέρα στο πανεπιστήμιο, απαξιώνονται πλήρως στην ελληνική κοινωνία με το ισοπεδωτικό “και ποιος είσαι εσυ ρε?”….