Η Άντζελα Ζιούτη γράφει για την αύξηση της ανεργίας και τις συνέπειές στην στον κοινωνικό ιστό…
O ένας, ικανότατο στέλεχος σε μεταφορική εταιρεία βρέθηκε ξαφνικά μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια δουλειάς άνεργος. Αφού αναζήτησε μάταια μία νέα θέση εργασίας με το παραφουσκωμένο σε γνώσεις και εμπειρία βιογραφικό του, η ανάγκη τον οδήγησε τελικά να αποδεχθεί εργασία αρχάριου, στον τομέα όπου είχε ξεκινήσει την καριέρα του πριν από πάμπολλα χρόνια. Κάποιος άλλος πάλι έφτασε στο σημείο να πουλήσει όλα τα χρυσαφικά και τα κειμήλια που υπήρχαν στο σπίτι για να κάνει μία τονωτική ένεση ρευστού στην κτηματομεσιτική του επιχείρηση, η οποία στροβιλίζεται στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Αυτά είναι μόνο δύο από τα παραδείγματα που είναι ικανά να περιγράψουν τις δυσκολίες στην αγορά εργασίας διεθνώς. Από τη μια οι επιχειρήσεις μειώνουν το προσωπικό τους λόγω της διεθνούς οικονομικής ύφεσης, από την άλλη οι απανταχού εργαζόμενοι μετεωρίζονται στο κενό της ανασφάλειας και του «τι μας ξημερώνει αύριο». Κάποιοι όλο αυτό το αντέχουν. Κάποιο άλλοι το αντέχουν και αυτοί αλλά με την «υποστήριξη» ψυχοφαρμάκων. Διότι όπως έχει γράψει και ο Τζόζεφ Κόνραντ: «Είναι απίστευτο πως περνάμε ολόκληρη τη ζωή μας με μάτια μισόκλειστα, αυτιά βουλωμένα, σκέψεις ναρκωμένες. Ίσως να ‘ναι πιο καλά έτσι. Ίσως αυτό να κάνει τη ζωή τόσο ανεκτή και τόσο ευπρόσδεκτη». Και κάποιο άλλοι παίρνουν τη μεγάλη απόφαση να τα εγκαταλείψουν όλα πίσω τους και να «την κάνουνε» στην ελληνική ύπαιθρο.
Ανάμεσά τους και ο ένας 50χρονος κάτοικος Χαλανδρίου, πατέρας δύο παιδιών, ο οποίος έχει εργασθεί επί 17 χρόνια σε μεγάλη εταιρεία πληροφορικής ως διευθυντής λογιστηρίου και απελύθη τα Χριστούγεννα. Κατά τις ημέρες δηλαδή που σε κάθε σπίτι υπήρχε κι από ένα στολισμένο δέντρο με χρυσόσκονη και μπάλες που κρέμονταν από τα κλαδιά, στο δικό του το γυάλινο άστρο μόλις είχε γλιστρήσει από την κορυφή κι έσπασε με κρότο στο πάτωμα. Στους επόμενους μήνες μετά την απόλυσή του, έψαξε να βρει απασχόληση μέσω μιας υπηρεσίας διευθυντικών στελεχών. Απέστειλε βιογραφικό σημείωμα σε 200 εταιρείες. Έλαβε απάντηση μόλις για τρεις συνεντεύξεις. Τελικά του προσφέρθηκε μια θέση εργασίας με βασικό μισθό. Ε, και πήρε κι αυτός… τα βουνά.
Γράφει η Άντζελα Ζιούτη
angelaziouti@yahoo.gr
