Γράφει ο Σπύρος Σιδέρης / [email protected]
Έχει καταντήσει τουλάχιστον γελοίο να μιλάμε για πολιτική ευθιξία στην Ελλάδα. Στο μισό σχεδόν αιώνα ζωής μου σ΄ αυτήν την χώρα, δεν θυμάμαι σχεδόν κανέναν από τους πολιτικούς να έχει παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας από την καρέκλα του. Ποσώς δε να έχει παραιτηθεί σύσσωμη κάποια κυβέρνηση για σκάνδαλα πραγματικά κι όχι κατασκευασμένα ή γιατί είναι σε πλήρη αντίθεση με την λαϊκή βούληση.
Ίσως είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο, εκτός από τις Αφρικανικές ή παλαιότερα της Λατινικής Αμερικής, όπου η ανάρρηση στην εξουσία, σου δίνει το δικαίωμα να γράφεις στα παλαιότερα, αν έχεις βέβαια παλιά, των υποδημάτων σου, τους νόμους και την Δικαιοσύνη. Κυβερνήσεις όπως του αλήστου μνήμης Γιώργου Α. Παπανδρέου, αλλά και του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όταν με τελείως διαφορετικό πρόγραμμα προεκλογικά, ασκούν την διακυβέρνηση της χώρας ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο, τι θα έπρεπε αλήθεια να πράξουν;
Είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα να βλέπουμε σε χώρες της Ευρώπης να παραιτούνται πολιτικοί από τις θέσεις για ζητήματα που μας φαίνονται τουλάχιστον γελοία, όπως η παραίτηση δυο βουλευτών στην Βρετανία που χρησιμοποίησαν 20 ευρώ από τα χρήματα του δημοσίου για την προσωπική τους ευχαρίστηση, ή την παραίτηση υπουργών στην Γερμανία γιατί είχαν λογοκλέψει για τα διδακτορικά τους στο πανεπιστήμιο. Μιλάμε δηλαδή για «φοβερά» αδικήματα, που θα άλλαζαν όλη την πολιτική στις χώρες τους οι πράξεις αυτές.
Κι αν μιλάμε για την Βόρεια Ευρώπη, ότι εκεί η δημοκρατία είναι ισχυρά θεμελιωμένη, ερχόμαστε σε μια χώρα, που το τελευταίο διάστημα έχει πολυδιαφημιστεί στην χώρα μας, ως η χώρα που θέλουν να μας καταντήσουν, κι αυτό το λέμε απαξιωτικά. Μιλώ λοιπόν για την Βουλγαρία, μια χώρα όπου η δημοκρατία είναι σε εφηβικό επίπεδο, όπου η διαφθορά είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, αντιστρόφως ανάλογα με τους μισθούς των εργαζομένων. Για μια Βουλγαρία όμως, όπου έδωσε μαθήματα πολιτικής ευθιξίας μετά τα τελευταία γεγονότα και τις αντιδράσεις των Βούλγαρων στις υπέρογκες αυξήσεις των τιμολογίων της Βουλγαρικής Επιχείρησης Ηλεκτρικής Ενέργειας.
Οι εκδηλώσεις και οι αντιδράσεις, ανάγκασαν την κυβέρνηση του Μπόικο Μπορίσοφ να παραιτηθεί σύσσωμη. Στις δηλώσεις του ο πρώην πλέον Βούλγαρος πρωθυπουργός τόνισε: «Δεν μπορώ να μετέχω σε μία κυβέρνηση κάτω από την οποία η αστυνομία χτυπάει τον κόσμο, κάθε ρανίδα αίματος είναι ντροπή για μένα» και συνέχισε, «Η εξουσία μας δόθηκε από τον λαό. Σήμερα, τού την επιστρέφουμε».
Σε εμάς γιατί δεν μπορεί να συμβεί κάτι παρόμοιο; Τι κάνει τους δικούς μας πολιτικούς να είναι αγκιστρωμένοι στην εξουσία και δεν την εγκαταλείπουν παρά μόνο «σε τέσσερων τον ώμο», όπως γράφει ο Κώστας Καρυωτάκης; Είμαι θυμωμένος κι αυτός ο θυμός φοβάμαι ότι θα γίνει αντίδραση. Και φοβάμαι ότι δεν θα είναι μόνο δικιά μου η αντίδραση.
