Γράφει ο Σπύρος Σιδέρης / [email protected]
Είμαστε χώρα που η Μυθολογία κατέχει εξέχουσα θέση στην πορεία των Ελλήνων στο πέρασμα των χρόνων. Χτίσαμε, μάλλον έχτισαν μύθους οι αρχαίοι μας πρόγονοι, για κάθε μορφή φυσικού ή μεταφυσικού φαινομένου, για να το εξηγήσουν και να ξορκίσουν τους φόβους που τους προξενούσαν.
Κι εμείς πάντως οι Νεοέλληνες δεν πάμε πίσω. Το μύθο και το παραμύθι τα έχουμε εύκαιρα δια πάσαν νόσον. Παραμυθιάζουμε την γκόμενα μέχρι να την ρίξουμε, μας παραμυθιάζουν οι γυναίκες μέχρι να μας τυλίξουν με τα δεσμά του γάμου. Συνεχίζουμε το παραμύθι μας φτιάχνοντας μύθους και ιστορίες για την πρότερη ζωή μας, παραμυθιάζουμε όπου και όποτε μπορούμε. Κι ενώ είμαστε προικισμένoi με τέτοιες ικανότητες, αντί να τις χρησιμοποιήσουμε εποικοδομητικά τις χρησιμοποιούμε για μια χρήση και μετά από κει το χάος.
Πριν από λίγες μέρες σε ένα ταξίδι μου συνάντησα ένα Ολλανδό διευθυντή μια μεγάλης πολυεθνικής. Η κουβέντα, όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε και περιστράφηκε γύρω από την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία. Είπαμε πολλά, από το τι θα έπρεπε να έχει γίνει, μέχρι το τι θα πρέπει να κάνουμε τώρα. Η κουβέντα μας ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ο διευθυντής ήταν καλός συζητητής με πληθώρα γνώσεων στον τομέα των αγορών. Οι μπύρες και τα ουίσκι ερχόντουσαν σε τακτά χρονικά διαστήματα και οι γλώσσες λύθηκαν πολύ περισσότερο.
Φίλε, μου λέει σε κάποια στιγμή, ενώ εσείς φτιάξατε την καλύτερη μυθολογία στον κόσμο, πλέον δεν μπορείτε να κάνετε ούτε μια μικρή ιστορία και να την πουλήσετε.
Εκεί, είναι η αλήθεια, τα πήρα λίγο στο κρανίο. Συγνώμη, του λέω, αλλά μια χώρα σαν την Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων, έβγαλε δυο νομπελίστες, τον Ελύτη και τον Σεφέρη. Τι μου λες, ότι δεν μπορούμε να γράψουμε ούτε μια μικρή ιστορία;
Γέλασε βροντερά όπως συνηθίζουν οι βορειοευρωπαίοι. Αυτοί έγραφαν για την ψυχή, για τον άνθρωπο, για την αγάπη για το γαλάζιο και το λευκό, δεν έκαναν μύθους για τα προϊόντα τους.
Έμεινα να τον κοιτάω με ανοιχτό το στόμα.
Δεν καταφέρατε ενώ έχετε τόσα υπέροχα προϊόντα να δημιουργήσετε ένα μύθο γύρω από αυτά. Να φτιάξετε ιστορίες που πρώτα θα εξάγεται στο εξωτερικό και μετά θα ακολουθήσουν και τα προϊόντα.
Κοίτα άλλες χώρες. Κοίτα την Ιταλία, έφτιαξε ιστορίες και μύθους για ένα φαγητό που το έτρωγαν οι φτωχοί της χώρας, την πίτσα. Έγινε το κυρίαρχο όνομα που κάνει την Ιταλία ακόμα πιο γνωστή και μαζί με αυτή κι άλλες δεκάδες προϊόντα, μοτσαρέλα, προσούτο και άλλα. Οι Γάλλοι πάλι έπλεξαν τον μύθο γύρω από τα κρασιά τους. Μη μου πεις ότι δεν υπάρχουν άλλες χώρες στον κόσμο που βγάζουν καλύτερα κρασιά από τα γαλλικά; Υπάρχουν και μια τέτοια χώρα είναι η χώρα σου, η Ελλάδα. Μπορώ να σου φέρω άπειρα παραδείγματα για χώρες που δημιούργησαν μύθους για προϊόντα που σήμερα είναι ισχυροί πρεσβευτές των χωρών τους. Εσείς τι μύθους φτιάξατε; Που είναι το λάδι σας; Μην απαντάς, ξέρω που είναι. Σε Ιταλικά μπουκάλια και πουλιέται σαν ιταλικό. Που είναι το κρασί σας; Πουλιέται χύμα και το μόνο γνωστό στα πέριξ είναι η ρετσίνα.
Φίλε μου, αν θέλετε να πάτε μπροστά πρέπει να ανακαλύψετε καινούργιους Αίσωπους, καινούργιους Όμηρους που θα φτιάξουν εκείνες τις ιστορίες που θα προωθήσουν τα προϊόντα σας. Έχετε το υπόβαθρο να το κάνετε αυτό. Εκτός κι αν, είναι κι αυτό ακόμα ένας μύθος.
