Γράφει ο Νίκος Λαδιανός / [email protected]
Ανοιχτή επιστολή στον κ. Στουρνάρα
Στο τέλος του 2011 αποφάσισα να αγοράσω ένα από αυτά τα «μεγάλα» αυτοκίνητα. Είχα ήδη να φροντίσω μια πενταμελή οικογένεια. Η μικρή μας κόρη μόλις είχε γεννηθεί.
Εγώ και η σύζυγός μου, μετά από χρόνια σκληρής δουλειάς και με τις απαραίτητες οικονομίες, είχαμε δημιουργήσει ένα κομπόδεμα αρκετό για την αξιοπρεπή διαβίωση της οικογένειάς μας, όσο είναι αυτό δυνατό στα χρόνια των μνημονίων…
Αποφάσισα λοιπόν, κυρίως για την άνετη και ασφαλή μεταφορά της οικογένειάς μου, να αγοράσω ένα ΙΧ τύπου SUV με κινητήρα 2521κ.ε.
Ο κινητήρας του αυτοκινήτου ήταν ένας δευτερεύων λόγος για την αγορά του (βασικά δεν υπήρχε έκδοση μικρότερου κυβισμού). Οι σημαντικοί λόγοι ήταν η αξιοπιστία, η ασφάλεια που παρείχε και κυρίως η ελκυστικότατη τιμή του. Στην ίδια τιμή ήταν σχεδόν αδύνατο να βρω αξιόλογο αυτοκίνητο, έστω και 1600κ.ε. και έστω με απαλλαγή τελών ταξινόμησης λόγω της ιδιότητας του τρίτεκνου.
Δεν υπερβάλλω. Μετά βίας 17.000€!…
Και πάλι προβληματίστηκα πολύ πριν την αγορά. Οι συνεχείς αιφνιδιασμοί της ελληνικής πολιτείας δεν σου επιτρέπουν εφησυχασμό. Ωστόσο το αποφάσισα. Το αυτοκίνητο αυτό δεν προλάβαμε ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου να το ευχαριστηθούμε ιδιαίτερα τους 15 μήνες που πέρασαν. Ήλπιζα όμως πως θα μεγαλώσουμε μαζί του.
Προλάβαμε και ακούσαμε λίγη όμορφη μουσική μαζί του και πίστευα πως θα είχαμε χρόνια να ακούσουμε και άλλα τραγούδια, ίσως σχέδια και όνειρα των κοριτσιών μας. Τις ίδιες στιγμές έβλεπα το νεογέννητο κοριτσάκι μας να μεγαλώνει και να καταλαβαίνει τον ήλιο, τα άλλα αυτοκίνητα και τη θάλασσα, έτσι όπως τα ιχνογραφούσε με τα μάτια του πίσω στο παιδικό καθισματάκι.
Τώρα, το παιδικό καθισματάκι είναι έτοιμο να αποκαθηλωθεί. Μόλις 15 μήνες μετά, εξαιτίας μιας ακόμη παράλογης απόφασης για παράλογη φορολογία αυτοκινήτων που οπωσδήποτε δεν αποτελούν τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης, εγώ και η σύζυγός μου κρίναμε ότι είναι ασύμφορο να διατηρούμε αυτό το αυτοκίνητο.
Κάναμε μόλις 8000 χλμ. σε 15 μήνες. Κι όμως πρέπει να πληρώνουμε 655€ σε τέλη κυκλοφορίας, 550€ έξοδα ασφάλισης και 1330€ ως φόρο πολυτελούς διαβίωσης. Έτσι λοιπόν αυτές τις μέρες το πουλάμε. Ή μάλλον το «ξεπουλάμε»!
Υποθέτω πως πολλοί σκέφτηκαν όπως εμείς. Οπότε δε γνωρίζω από ποιους και με ποιο τρόπο θα εισπράξουν του χρόνου τα χρήματα αυτού του φόρου.
Αυτό που γνωρίζω είναι πως πάλι κερδισμένοι βγαίνουν κάποιοι γερμανοί πολίτες που αγοράζουν για ψίχουλα πολλά από αυτά τα αυτοκίνητα.
Επίσης, αυτό που γνωρίζω πολύ καλά είναι πως το παιδικό καθισματάκι της μικρής μας κόρης θα μείνει για πολύ καιρό φυλαγμένο σε κάποια γωνιά του σπιτιού μας. Ίσως μέχρι να μας φορολογήσουν και αυτό ως τεκμήριο πολυτελούς διαβίωσης…
