Γράφει η Εύα Μπαλταγιάννη
Πόσο γρήγορα μεταβαίνεις από την κυβερνητική “συνοχή” και την κοινωνική “ισορροπία” στο χουντικό χάος και την εμπόλεμη ζώνη; Δεν είναι τίποτα, μια μέρα δρόμος.
Η ΕΡΤ έκλεισε, ουσιαστικά σε μια μέρα και ο “γδούπος” της πόρτας της, ηχεί ακόμη και τώρα, τόσες μέρες μετά και θα ηχεί για πολλούς μήνες, ή χρόνια ακόμα.
Είτε την ονομάσεις “ΝΕΡΙΤ”, είτε “Αφροξυλάνθη”, το ίδιο παρελθόν και την ίδια- προσωρινή σύμφωνα με την κυβέρνηση- κατάληξη θα έχει.
Η ΕΡΤ έκλεισε σε μια μέρα και μαζί της έκλεισε τα “στόματα” λένε κάποιοι. Οι ίδιοι κάποιοι, που κατηγορούσαν αυτά τα “ελεύθερα”-τώρα- στόματα, για λογοκρισία, κομματικοποίηση, ξεπούλημα, μίζες, ρουσφέτια…
Σαν τους Κρητικούς είναι οι πολίτες αυτές τις ημέρες… Μπορεί να σφάζονται μεταξύ τους, αλλά αν πειράξεις έναν από αυτούς, γίνονται γροθιά και σου σπάνε τα δόντια…
Η ΕΡΤ έκλεισε και αυτομάτως, έκλεισαν τα πορτοφόλια όλων αυτών, που για χρόνια ρήμαζαν ό,τι με πολύ κόπο και αγώνα ο Παπαδόπουλος, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης και οι γόνοι τους έχτισαν (ειρωνεύομαι προφανώς για το χτίσιμο και τον κόπο). Η “Διαύγεια”, ο βόθρος της οικονομικής σπατάλης που γινόταν για χρόνια στη Δημόσια Τηλεόραση, ήταν πάντα εκεί για να οπλίσει τα λεκτικά “γκάνια” του Έλληνα με ύβρεις για τα λαμόγια, που, ούτε ειδήσεις σου μεταδίδουν, ούτε την αλήθεια λένε, ούτε αφήνουν τους νέους να μπουν στην “κλίκα τους και που μόνο αν το όνομά σου ηχεί με 345 Decibel, μπορούν να σε δεχθούν.
Η ΕΡΤ έκλεισε και κλείνοντας η πόρτα, έκοψε τα δάχτυλα αυτών που έγλυφαν για χρόνια το μέλι. Έκοψε όμως και τα δάχτυλα αυτών, που απλά κρατούσαν τον κουβά με το μέλι. Των τεχνικών, των απλών- “ασήμαντων” βρε παιδί μου- δημοσιογράφων, που πώς τον λένε εκείνον τον μελαχρινό- κανείς δεν τους θυμάται,( και καλά, γιατί το ποιος δουλεύει και ποιος πεταλώνει τζιτζίκια φαίνεται και όλοι μας το βλέπαμε) των ανθρώπων, που, τέλος πάντων ζούσαν από την ΕΡΤ, επειδή αυτή ήταν η δουλειά τους. Σε αυτούς το κρίμα ολάκερο.
Οι νέοι δημοσιογράφοι της Θεσσαλονίκης, φοιτητές και όχι μόνο, έσπευσαν στην ΕΤ3 να συμπαρασταθούν. Εκεί είναι, που βλέπεις, τί διαφορά υπάρχει σε μια απλή συνέλευση φοιτητών και μια “λαϊκή εξέγερση”. Η ΕΡΤ για τους νέους, ήταν πάντα το κόκκινο πανί, η αιτία πολέμου. Όσοι μιλούσαν στις “καλές μέρες” για την ΕΡΤ, είχαν μόνο “γαλλικές” λέξεις στο λεξιλόγιό τους, μόνο φράσεις “λαμογιοπολιτικαντικορουσφετοειδείς” και κανένας, μα κανένας δε μιλούσε για τον “κοσμάκη” της ΕΡΤ, γιατί απλά… “ΉΤΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΞΕΝΕΡΩΤΕΣ”.
Αναγνώστη μου, ξέρεις πού είναι η πραγματική ΕΡΤ; Δεν είναι στην Αθήνα, ή τη Θεσσαλονίκη. Δεν έχει πόλη η πραγματική ΕΡΤ. Έχει ηλικία. Και είναι από 20 μέχρι 25 ετών.
Η πραγματική ΕΡΤ, τα ουσιαστικά προβλήματά της, είναι έξω από τις-κλειστές της πλέον- πόρτες.
Είναι σε αυτόν, που βγαίνει από τη σχολή, με την πεποίθηση, ότι θα ασκήσει αυτό το επάγγελμα που λατρεύει.
Είναι σε αυτό το παιδί, που ΚΑΙ η -κλεισμένη πλέον- ΕΡΤ, έπαιρνε για “πρακτική” και τον είχε άφραγκο να κάνει τη χαμαλοδουλειά για να παίρνουν κάποιοι μερικές χιλιάδες ευρώ το μήνα, με κλιματισμό στο στούντιο.
Είναι σε αυτόν, που, πιστεύοντας πως έρχονται καλύτερες μέρες, πέρασε χρόνια, τα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής του, κάνοντας τον ηλίθιο, σκύβοντας το κεφάλι και “κλέβοντας” λίγη από την αίγλη της συνεργασίας με αυτόν, που αν έφευγε από την ΕΡΤ, θα παραχωρούσε θέση εργασίας σε 4 νέους καημένους, που δε θέλουν τα “μωβ” για να κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Αλλά αποζητούν την ευχαρίστηση, του να αισθάνονται σεβαστοί.
Εκεί είναι η ΕΡΤ. Μπορείς να στείλεις στα “τσακίδια” της ιστορίας το παρελθόν της; Μπορείς να τη γεμίσεις με νέους ανθρώπους, που για τα μισά- γιατί εκεί καταντήσαμε, να αποδίδουμε το μέγιστο και να ζητάμε πενταροδεκάρες λέγοντας ένα τεράστιο ευχαριστώ- για τα μισά χρήματα λέω, θα σου αποδόσουν τα μέγιστα;
Παράλληλα, μπορείς να “σκοτώσεις” όλα τα συγγενολόγια του Σίμου και του κάθε Σίμου ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΡΤ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΊΝΑΙ;
Σήμερα δεν χάνουμε τη δημοσιογραφία. Σήμερα χάνουμε τη λαμογιά και τη βρωμιά.
Εάν αύριο, ως ΝΕΡΙΤ, δούμε πάλι τα ίδια, ποιος θα ευθύνεται;
Είδες και όλοι είδαμε ποιοι ήταν οι πραγματικοί εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Είναι ακόμη εκεί αυτοί οι άνθρωποι. Κλαίνε, φωνάζουν, δουλεύουν, “παρανομούν”. Αυτοί να μείνουν! Όλοι οι υπόλοιποι, που μέσω τουίτερ έκαναν την επανάστασή τους, ας μείνουν στον διαδικτυακό τους μικρόκοσμο…
Όλοι θέλουμε να αλλάξει η ΕΡΤ. Όλοι θέλουμε να φύγουν τα ρουσφέτια από την ενημέρωσή μας. Γιατί, ενημέρωση, με 35.000, δεν είναι ενημέρωση, αλλά συνολάκι “λουί βιτόν”.
Αρκετά!
