Γράφει η Χριστίνα Ζαχαρία/ Πολιτικός Επιστήμονας/ [email protected]
Προεκλογική περίοδος ξανά. Προεκλογικές υποσχέσεις που στο άκουσμα των εκλογικών αποτελεσμάτων θα γίνουν και πάλι καπνός. Συνθήματα που λειτουργούν για ακόμη μία φορά προπαγανδιστικά προσπαθώντας να αποσπάσουν, απειλώντας, την ψήφο του πολίτη.
Ξεκίνησαν, λοιπόν, οι προεκλογικές εκστρατείες και μαζί μ’ αυτές ξεκίνησε και η προσέλευση του κόσμου σ’ αυτές. Τα άτομα τα οποία ξεγελάστηκαν εχθές, τα ίδια άτομα συνεχίζουν να ανταποκρίνονται στο κάλεσμά των ίδιων πολιτικών κομμάτων. Και αναρωτιέμαι: πως είναι δυνατόν οι πολίτες να εξακολουθούν να πιστεύουν τα ίδια πρόσωπα? Ο αριθμός των πολιτικών κομμάτων έχει παρουσιάσει ραγδαία άνοδο. Άραγε έχει ασχοληθεί κάποιος από αυτούς με τις θέσεις και τα πιστεύω των νέων κομμάτων? Δυστυχώς αμφιβάλλω..
Στο όνομα της κρίσης έχουν γίνει πολλές, σημαντικές και τεράστιες περικοπές σε πολλούς τομείς. Σε πολλούς τομείς εκτός από τα πολιτικά κόμματα. Όταν αυξάνονται τα ποσοστά χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, όταν εξακολουθώ να βλέπω πολιτικές διαφημίσεις και πολιτική αλληλογραφία, όταν τα μηνύματα στο κινητό αυξάνονται καθημερινώς, δυστυχώς δεν μπορώ να καταλήξω σε άλλο συμπέρασμα. Και με θλίβει ακόμη πιο πολύ το γεγονός όταν σκέφτομαι και φέτος τους τόνους χαρτιού που θα καταλήξουν στα σκουπίδια. Μα υπάρχει άλλη λύση? Κι όμως υπάρχουν λύσεις…
Κατά καιρούς έχω ακούσει να λένε σε διάφορες δημοσκοπήσεις ότι το ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες συνεχώς μειώνεται. Και είμαι σίγουρη ότι όσο περνάν τα χρόνια συνεχώς θα μειώνεται. Εκτός κι αν υπάρξουν στην πολιτική σκηνή νέα πρόσωπα. Οι νέοι ψηφοφόροι έχουν κουραστεί από τον ξύλινο λόγο των πολιτικών, από τα απλά λόγια που απέχουν από την πράξη, από την πολιτική κοροϊδία και κυρίως διακατέχονται από μία υπέρμετρη δυσπιστία. Μία δυσπιστία που εάν κυριαρχούσε τις μεγαλύτερες ηλικίες είμαι σίγουρη πως δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Η νεολαία αναζητάει το καινούριο, το διαφορετικό που θα δώσει ελπίδα, την αλλαγή που θα οδηγήσει στην βελτίωση. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό θα συνεχίσει να είναι δύσπιστη και θα εξακολουθεί να αρνείται να ψηφίσει τα πρόσωπα του παρελθόντος ως πρόσωπα του μέλλοντος.
Ας σταματήσουμε λοιπόν την κοροϊδία εδώ. Καιρός να δείξουμε ότι με τα λόγια του σήμερα δεν μπορούμε, και δεν πρέπει, να διαγράψουμε τα λόγια και τις πράξεις του χθες. Καιρός να επιλέξουμε την αλλαγή και να ξεκολλήσουμε από την σιγουριά που νομίζαμε ότι μας παρείχε το παρελθόν.
