Πότε η επιμήκυνση προσφέρει ηδονή

0
948

Γράφει η Ξανθούλα Μπούσιου/[email protected]hoo.com

Η επιμήκυνση φοριέται πολύ τον τελευταίο καιρό και κυκλοφορεί ως μια φορτισμένη θετικά έννοια, αυτό όμως δεν την κάνει απαραίτητα και ευχάριστη. Η επιμήκυνση αποπληρωμής ενός δανείου, μπορεί να σε ελαφρύνει οικονομικά, αλλά δεν σε απαλλάσσει από αυτό. Η επιμήκυνση μιας σχέσης που δεν τραβάει, δίνει περισσότερο συναισθηματική επιβάρυνση παρά ψυχολογική ανακούφιση. Η επιμηκύνσεις στα τραγούδια του Ismael Lo στο Σάββατο στο λόφο της Σάνης ήταν ευκαιρία για χορό και τραγούδι, αν όμως σε είχαν κουβαλήσει με το ζόρι οι φίλοι σου ενώ δεν ήσουν fan, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για αυτοκτονία.
Η επιμήκυνση όμως δυστυχώς έχει σταθερά θετική έννοια στο μυαλό του άνδρα, επειδή συνδυάζεται άμεσα με το πουλί του: θα τον κάνει μεγαλύτερο, θα του δώσει αυτούς τους λίγους έξτρα πόντους που θα ανεβάσουν στα ύψη τον ανδρισμό του και θα κάνει όλους τους άνδρες να τον ζηλεύουν και όλες τις γυναίκες να τον ποθούν. Και για αυτό το λόγο φαίνεται να επιθυμεί σφόδρα την επιμήκυνση και να θεωρεί ότι εν γένει είναι μια πολύ θετική εξέλιξη. Συνειρμικά λοιπόν η παραπάνω σκέψη βρίσκει εφαρμογή σε όλους τους τομείς της ζωή του:
«Μεγάλο αυτοκίνητο-μικρό πουλί»: textbook ατάκα μεταξύ ανδρών η οποία είναι κλασσική περίπτωση μετατοπισμένης επιμήκυνσης από το φυσικό μέλος (πουλί) στο τεχνητό μέλος (αυτοκίνητο) και πηγαίνει μαζί με το «με τέτοιο αυτοκίνητο, όλες οι γκόμενες θα έπεφταν στα πόδια μου». Και στις δυο περιπτώσεις το ανδρικό μυαλό θεωρεί ότι το μάτι της γκόμενας θαμπώνει από το μέγεθος και αυτή πέφτει σαν το κοτόπουλο και γίνεται σκλάβα του για πάντα. Για τον ίδιο λόγο προφανώς ο Γ.Α.Παπανδρέου μεγάλωσε το μέγεθος του ελλείμματος στον προϋπολογισμό μπας και θαμπώσει την Μέρκελ και να την αναγκάσει να του δώσει γη και ύδωρ, αλλά πολύ αργά κατάλαβε ότι μόνο το μέγεθος δεν φτάνει, χρειάζεται και τεχνική. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις πιο πάνω περιπτώσεις.
«Δως μου λίγο χρόνο ακόμη, δεν είμαι έτοιμος»: Η επιμήκυνση του χρόνου αποφάσεων σε μια σχέση για ένα άνδρα, είναι κρίσιμη. Αν παραβλέψουμε το τι υποδηλώνει στη γυναίκα για τη συναισθηματική ωριμότητα και τα αντανακλαστικά του αγαπημένου, για τον άνδρα αποτελεί εξουσιαστική τεχνική: σπας το τσαμπουκά και τα νεύρα της άλλης που έρχεται με αξιώσεις, δηλώνεις ότι εσύ έχεις την τελευταία κουβέντα γενικά και επίσης ότι δεν είσαι δεδομένος. Είσαι ένα σκληρό γκομενάκι που θα το σκεφτεί πολύ να παραχωρήσει την αυτονομία του (;) σε μια και μόνο γυναίκα. Η ατάκα αυτή εφαρμόζει σε αποφάσεις που μπορεί να αφορούν σχέδια για κοινές διακοπές/ συγκατοίκηση/ αγορά κοινού μεγαλύτερου ψυγείου / παιδιά ή σκυλιά. Επίσης έχει μεγαλειώδη αποτελέσματα αν είσαι άνδρας πολιτικός και την πεις στην τρόϊκα. Όπως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, έτσι και σε αυτή πληρώνεις πολλά περισσότερα στο τέλος για να εξιλεωθείς για την βλακεία που πέταξες.
«Δως μου άλλη μια ευκαιρία»: Η επιμήκυνση του χρόνου μιας σχέσης ζητείται από τον άνδρα όχι απαραίτητα, αλλά συνήθως για λόγους βολέματος. Γιατί δεν κατόρθωσε να συγχρονιστεί στο μαζί και συνέχιζε να ζει στην κοσμάρα του, μέχρι που αυτή σκάει και θέλει να φύγει. Αλλά αυτός που να τρέχει τώρα, οπότε ζητά να συνεχίσουν, να προσπαθήσουν και λοιπά. Αν πετύχει το αίτημα, μεταφράζεται σε δεύτερο μνημόνιο. Αν είναι ανειλικρινές το αίτημα, καμία αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς δεν θα γίνει και θα ακολουθήσει και τρίτο μνημόνιο μέχρι να σκάσει κι ο γάϊδαρος και να σε διώξουν από την Ευρωζώνη. Ή αυτή να φύγει τρέχοντας μακριά σου.
Σε τελική ανάλυση, μια επιμήκυνση του οτιδήποτε είναι αναγκαία και χρήσιμη όταν την απολαμβάνουν και την χαίρονται και τα 2 συμβαλλόμενα μέρη. Γιατί αν γίνεται για να καλύψει ψεύτικες ανάγκες ή ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα, στο τέλος ένας από τους δύο πονάει…

Προηγούμενο άρθροΟι εκδότες συνεχίζουν τα παζάρια βιβλίου
Επόμενο άρθροΜάχες οπισθοφυλακών
Γεννήθηκα το 1975 και έζησα για 17 χρόνια στις Σέρρες. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και αγάπησα τη Θεσσαλονίκη. Έμεινα εκεί 15 χρόνια. Πίστευα ότι θα μείνω για πάντα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, η μουσική του γραπτού λόγου και έχω πολύ συγκεκριμένες πεποιθήσεις για το γυναικείο φύλο. Συνεργάστηκα με τις Αττικές Εκδόσεις και έγραφα για το Madame Figaro και το Mirror, όσο είχα κάτι να γράψω που να ενδιέφερε τις γυναίκες. Έγραφα για 8 χρόνια. Αγαπούσα τη δουλειά μου. Πίστευα ότι θα γράφω για πάντα. Μετά στέρεψα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, πιστεύω ότι είναι τα υλικά που χτίζουν τον κόσμο του καθενός μας. Και μου αρέσει να χτίζω όμορφους κόσμους, κόσμους ενθάρρυνσης και ανταπόδοσης. Γνώσης μετά γέλιου. Διδάσκω Αγγλικά στα παιδιά του Δημοτικού εδώ και 5 χρόνια. Το βρίσκω πολύ δημιουργικό και αναζωογονητικό. Αγαπώ τη δουλειά μου. Εδώ και 5 χρόνια φοβάμαι να χρησιμοποιώ το «για πάντα». Νομίζω ότι θα μου μείνει κουσούρι. Αποφάσισα να ξαναβρώ τη σχέση μου με τον ακαδημαϊκό λόγο και κάνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στην Εκπαίδευση. Ξαναθυμάμαι για ποιούς λόγους είχα διακόψει αυτή τη σχέση μετά το Πανεπιστήμιο. Είναι όμως αργά για να το μετανιώσω. Ο σύντροφος μου το έχει ήδη μετανιώσει. Γράφω στο thinkfree.gr όταν κατορθώνω να συντονίσω τις σκέψεις και το λόγο μου σ’ ένα μόνο θέμα. Δηλαδή σπάνια. Πλέον δεν παίρνω στα σοβαρά αυτά που γράφω. Γράφω όμως με περισσή σοβαρότητα. Όπως πάντα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.