Γράφει η Αλεξάνδρα Πολιτάκη [email protected]
(Φωτο Louisa Gouliamaki)
Ακούω με απίστευτο θυμό, δημοσιογραφικά μεγαλοονόματα να μιλούν για την άσχημη, ντροπιαστική εικόνα που η χώρα μας βγάζει προς τα έξω, με τα απλωμένα, προς τους αγρότες που μοιράζουν πορτοκάλια και λαχανικά, χέρια. Δε αναρωτιέμαι αν με θυμώνει αυτός ο κυνισμός που φτάνει στην κατηγορία και τον χλευασμό. Ίσα ίσα, το αντιλαμβάνομαι ως μια υγιή αντίδραση. Πρέπει να θυμώνουμε απέναντι στον κυνισμό για τους ανθρώπους που υποφέρουν, απέναντι στην αδιαντροπιά των κατηγοριών εναντίων τους, απέναντι σε «πληρωμένες» (τουλάχιστον «τα πήρατε» αγαπητέ συνάδελφε, ή στο τζάμπα τα είπατε?) θέσεις και ερμηνείες των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων. Θα πρέπει να θυμώνουμε, όταν η θέση απέναντι στη φτώχεια, στην ανέχεια και στη δυστυχία είναι αυτή η άλογη σκληρότητα.
Δεν μου άρεσαν ποτέ οι αριθμοί. Έμαθα να τους χρησιμοποιώ από ανάγκη. Συνεχίζω αν έχω πάντα μαζί τους μια εργαλειακή σχέση.
Σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία και της ΕΕ, πάνω από το 31% του πληθυσμού ζει σε κατάσταση φτώχειας και ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό, πάνω από 11% σε κατάσταση «ακραίας υλικής αποστέρησης», πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να εκπληρωθούν κάποιες από τις βασικές βιοτικές ανάγκες για τα νοικοκυριά, όπως: η επαρκής θέρμανση, η δυνατότητα διατροφής με ψάρι ή κρέας σε εβδομαδιαία βάση, η αποπληρωμή ενοικίων και λογαριασμών, η κατοχή αυτοκινήτου, πλυντηρίου, τηλεφώνου, η αντιμετώπιση έκτακτων εξόδων. Η αδυναμία ικανοποιητικής θέρμανσης είναι ο πιο χαρακτηριστικός δείκτης κοινωνίας σε τροχιά φτώχειας.
Σήμερα στην Ελλάδα, ένα μεγάλο ποσοστό βρίσκεται σε κατάσταση «υλικής αποστέρησης» και ένα ακόμα ποσοστό που φτάνει το 27,3% του πληθυσμού και συνέχεια αυξάνει, βρίσκεται σε κατάσταση «απειλούμενης φτώχειας».
Σήμερα στην Ελλάδα, έχει εκτιναχθεί δραματικά στο 16%, το ποσοστό της «παιδικής φτώχειας», καθώς μισό εκατομμύριο παιδιά ζούνε κάτω από το όριο, που σημαίνει ότι το 37,1% ζει σε σπίτι χωρίς ικανοποιητική θέρμανση και το 21,6% χωρίς κρέας, ψάρι ή κοτόπουλο στη διατροφή του.
Σήμερα στην Ελλάδα, η επίσημη καταγεγραμμένη ανεργία έχει εκτιναχθεί μέσα σε ένα χρόνο από το 19,7% στο 26,5%, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας μέσα στην ΕΕ και συνεχίζει την ανοδική της πορεία, με ρυθμό που η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη έστω να φρενάρει. Το ποσοστό αυτό συντρίβει το 57,6%, νέων κάτω των 25 ετών, το 30,4% των γυναικών και το 24,1% των ανδρών, τρεις βασικούς δείκτες που αποτελούν ταυτόχρονα και τους υψηλότερους δείκτες ανεργίας της ΕΕ. Θα πρέπει επίσης να υπολογιστεί το ποσοστό των «μη καταγεγραμμένων ανέργων» που εκτιμάται ότι εκτοξεύει το ποσοστό της ανεργίας ίσως λίγο πάνω από το 30% και οδηγεί την κοινωνία πέρα από τις αντοχές της. Την εικόνα συμπληρώνει μία νέα κοινωνική ομάδα, οι «εργαζόμενοι φτωχοί», καταγεγραμμένοι πλέον, που αποτελεί το 13,8% του συνολικού εργαζόμενου πληθυσμού και το 25,4% των μισθωτών.
Σήμερα στην Ελλάδα, ο αριθμός των αστέγων έχει πλέον αυξηθεί τόσο, γίνεται λόγος για 20.000 έως 40.000, ώστε η πολιτεία αναγκάστηκε να τους αναγνωρίσει πρόσφατα και θεσμικά ως ειδική «ευάλωτη κοινωνική ομάδα», αλλά χωρίς να θεσμοθετήσει καμία περαιτέρω δράση για αυτούς.
Σήμερα στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ακριβές νούμερο για τους ανθρώπους που σιτίζονται στα συσσίτια, αλλά από καταγεγραμμένα στοιχεία Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και Δήμων που έχουν επωμισθεί αυτό το έργο, υπολογίζονται πάνω από 300.000.
Σήμερα στην Ελλάδα, με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας συνεχίζεται η παροχή «ελαφρών γευμάτων» σε κάποια δημοτικά σχολεία, μέτρο που άρχισε να εφαρμόζεται για πρώτη φορά πέρσι, ύστερα από τα κρούσματα λιποθυμιών στα σχολεία λόγω ασιτίας.
Σήμερα στην Ελλάδα, δεν μπορείς παρά να θυμώνεις. Αν δε σου συμβαίνει, έστω και όχι συχνά, κάτι δεν πάει καλά με σένα. Γιατί δυστυχώς, οι αριθμοί δεν κάνουν ποτέ λάθος.
