Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου*
Επέστρεψα από διακοπές και το χαμόγελο από τις όμορφες στιγμές και τις μοναδικές εικόνες των νησιών μας είναι αποτυπωμένο στο πρόσωπό μου, αλλά και στην ψυχή μου, μέχρι που έφτασα στην πόλη και μπήκα στο αστικό. Με το που πέρασα στο διάδρομο έπεσα πάνω σε ένα τεράστιο χαμόγελο και σε δυο έξυπνα γνώριμα μάτια που πετούσαν σπίθες από ζωή.
-Τι κάνετε; με προσφώνησε μια όμορφη κοπέλα που την αναγνώρισα αμέσως. Ήταν φοιτήτριά μου.
Τέσσερα χρόνια την είχα στην ομάδα μου την περίοδο που ήμουν αποσπασμένη στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής του ΑΠΘ.
Υπέροχη προσωπικότητα, καταπληκτικός χαρακτήρας, εξαίρετη φοιτήτρια και σπουδαία εκκολαπτόμενη νηπιαγωγός που μου χάρισε υπέροχες συγκινήσεις μέσα στην τάξη που την παρακολουθούσα, αλλά και στις συζητήσεις μας πριν και μετά τον σχεδιασμό της πρακτικής άσκησης.
-Φεύγω, κυρία. Με κάλεσαν στην Ουψάλα. Με προσλαμβάνουν ως εκπαιδευτικό με ικανοποιητικό μισθό. Εδώ από τότε που τέλειωσα δουλειές του ποδαριού. Πριν ενάμιση χρόνο έστειλα την αίτησή μου και προχθές με ειδοποίησαν. Σε μια βδομάδα φεύγω, μου είπε απνευστί και τα μάτια της καρφωμένα πάνω μου συνέχιζαν να πετούν φλόγες.
Συγκινήθηκα, χάρηκα, ντράπηκα για την φυγή της.
Με αγκάλιασε και πριν δει το δάκρυ μου την έσφιξα στην αγκαλιά μου και της ψιθύρισα.
-Να κάνεις το καλύτερο και να κοιτάξεις να περνάς καλά. Θα περιμένω νέα σου, όπως πριν μέρες είχα νέα και από την Νικολέτα, τη συμφοιτήτριά σου, που βρίσκεται σε νηπιαγωγείο του Μονάχου. Προσλήφθηκε αμέσως από Γερμανικό σχολείο.
Τέτοια παιδιά σας σαν εσάς με τόσο ψηλή παιδεία πώς να μην γίνουν ανάρπαστα εκεί στον άλλο τόπο, της είπα και τέντωσα από περηφάνια το κορμί μου.
Καλό ταξίδι και καλή επιτυχία Ξανθίπη, Χρυσάνθη, Τάνια, Ελευθερία…
*Νηπιαγωγός και συγγραφέας. Τελευταίο μυθιστόρημα “Σιωπηλές σκιές”, εκδ. Βιβλιόφωνο
