Γράφει η Έλενα Αρτζανίδου / νηπιαγωγός και συγγραφέας
Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο φως η είδηση του μνημείου – τάφου της Αμφίπολης το ενδιαφέρον μου μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες στράφηκε στην κάθε είδηση που έφτανε και φτάνει μέσω των ΜΜΕ.
Αδημονώ και εγώ να μάθω όχι τόσο για το ποιος ή ποιοι μπορεί να έχουν ταφεί, όσο για το πως θα είναι η τελική μορφή αυτού του οικοδομήματος-κτίσματος. Τι καινούργια ιστορική πληροφορία θα προσθέσει στην ιστορία της χώρα καi της περιοχής. Τι εξαιρετική τεχνική θα αποκαλυφθεί.
Από μικρή μέσα από τις αφηγήσεις του πατέρα μου αγάπησα την ιστορία και έδειξα το ενδιαφέρον μου για αυτήν. Το πάθος μου μεγάλωσε όταν από το στόμα του δασκάλου μου έμαθα πως ο τόπος μας στην πεδιάδα της Αμφαξίτιδας, σημερινής πεδιάδας του Κιλκίς, έκρυβε την γνωστή πόλη της αρχαιότητας Μόρρυλο. Μεγάλωσα και έψαξα μέσα σε βιβλία και σαν πείστηκα πως η πόλη υπήρχε, μάλιστα με αρκετές πληροφορίες αρχαιολόγων, τότε αποφάσισα και την έκανα βιβλίο «Η πόλη του βασιλιά» (εκδόσεις Διάπλαση).
Χρόνια μετά και δίχως στιγμή να σταματώ την ανάγνωση-μελέτη ιστορικών βιβλίων για την Ελλάδα και την Μακεδονία το πάθος μου με οδήγησε να γράψω το πρώτο μου βιβλίο ενηλίκων «Τέλος Φθινοπώρου» (εκδόσεις Ιανός), με αρχαιολόγους τους ήρωές μου αλλά και μια σπάνια επιγραφή στη γη της Μακεδονίας που έδωσε ενδιαφέρον στην μυθοπλασία μου.
Από προχτές που δόθηκε στην δημοσιότητα η φωτογραφία της μιας Καρυάτιδας, μένω να κοιτώ τη σημερινή γυναίκα να κρατά το πινέλο και με απαλές, επιδέξιες κινήσεις να περιποιείται την μια εκ των δυο Καρυάτιδα, απομακρύνοντας τα χώματα και ότι άλλο την είχαν σκεπάσει αιώνες τώρα και φαντάζομαι πως είμαι εκεί κοντά τους αμίλητη, όπως και η κόρη που φτιάχτηκε για να προστατεύει το ό,τι και όποιον μπορεί να βρίσκεται στο εσωτερικό και η καρδιά μου χτυπά σε γρήγορους ρυθμούς ενώ παράλληλα αισθάνομαι βαθιά συγκίνηση, σεβασμό, θαυμασμό και αγωνία.
«Πόσο ζηλεύω όλους αυτούς που εργάζονται με τις όποιες συνθήκες σε αυτή την μοναδική σκηνή της Μακεδονίας. Θα ήθελα να ήμουν και εγώ εκεί για να ζήσω κάθε στιγμή αποκάλυψης όπως αυτής του δαπέδου ή κάποιου μικρού κομματιού μαρμάρου που αναζητά την πηγή του ή της πόρτας ή του διαδρόμου που θα οδηγήσει εκεί… για να εμπλουτιστεί και ίσως να πάει ακόμα πιο πέρα την Ιστορία μας».
