Γράφει η Νένα Μυρωνίδου / [email protected]
Επιστροφές. Τάση και κατάσταση των τελευταίων ημερών για εκείνους που έφυγαν, που έλειπαν, που έκαναν ότι δεν ήταν εδώ. Και η πόλη για άλλους να μένει νεκρή και για άλλους να μοιάζει στοιχειωμένη από θορύβους που λείπουν κι αυτοί με τη σειρά τους. Θα αρχίσω από το πώς είναι να γυρνάς. Σχεδόν ταπεινωμένη. Σαν να παραδέχεσαι ότι έφταιξες και ζητάς συγνώμη. Και πάνω στο γραφείο όλα να έχουν τη φούρια του φευγιού. Και μια μαμά να βάζει σε τάξη τα άπλυτα και να σου θυμίζει πόσο ανοικοκύρευτη παραμένεις στη ηλικία σου. Όλο ενοχές είναι οι επιστροφές. Για δουλειές που έμειναν να κρέμονται στο χρόνο και για φίλους που έχουν ύφος εγκαταλελειμμένου κουταβιού. Έλεος. Πάμε πίσω.
Και ναι, δεν είμαι από τους ευνοημένους που πήγαν διακοπάρες. Είμαι από εκείνους μας που υποδυθήκανε με οσκαρικές προδιαγραφές το φτωχό συγγενή σε σπίτια και αυλές καρδιακών φίλων. Τελικά μας αγαπάνε βρε και δεν το ξέραμε. Και δώσ’ του τα πλατσουρίσματα, και οι περιηγήσεις, και τα τραγούδια από τα ανοιχτά παράθυρα, και τα γκομενιλίκια για γέλια και για κλάματα, και οι παραξενιές του καθενός, τόσο μα τόσο χαριτωμένες που δημιουργούν αίσθηση εξάρτησης γύρω από κοινόβια μπαλκόνια και μεθυσμένα τραπεζώματα κάτω από το φως του φεγγαριού. Αλήθεια είναι. Καμιά φορά δε φτάνει ένας για να σε κάνει να πας στον παράδεισο. Αλλά τέσσερις-πέντε που τα χούγια τους γίνονται μνημεία στο όνομα της συνενοχής.
Φυσικά και ό,τι μας περιμένει στην αγκαλιά του κρύου εραστή των επόμενων μηνών έχει αυτά που αφήσαμε πίσω για λίγο. Γιατί γυρίζω σπίτι και τι να δω; Φωτογραφίες πριγκιπικές με γατιά, σκυλιά, μωρά. Θανατίλα και απόδοση ευθυνών. Μνημόνια παρεξηγήσεων, διαμαρτυρίες με βεντάλιες και μπόλικη γκαντεμιά πολιτικής και συνέπειας στα λάθη και στο θυμό από μέρους μας. Τελικά δε φτάνουν μια μαρμελάδα, ένας ερωτευμένος μπαμπάς, μια πιπεράτη οικοδέσποινα, μια κυρία και ένα ξωτικό για να αλλάξουν το κουφό κατά τα άλλα σύμπαν. Το μάτσο γιασεμιά θα μυρίσει αγκαλιά ξανά κάτω από την πανσέληνο και οι καμένες τού πίσω καθίσματος θα ουρλιάζουν τραγούδια αγάπης για να ξορκίσουν αλμυρούς εραστές. Γιατί το φάρμακο για αλητείες και συνωμοτικά χαμόγελα δε βρέθηκε ακόμα. Καλή μας αποθεραπεία.
