Γράφει η Αλεξάνδρα Πολιτάκη / [email protected]
“Έφυγε ο Αλέξης έφυγε! Μετά βαίων και κλάδων, με κουστωδία ατέλειωτη, με ένα κάρο Δελτία Τύπου και ανακοινώσεις να τον συνοδεύουν. Κι έσπευσαν όλοι να σχολιάσουν το ταξίδι στην Αργεντινή και τη συμβολική του σημασία. Άνοιγμα σε νέους συμμάχους? Μια σταλιά γνώση από αυτούς που ξέρουν από κρίσεις και αρνήσεις? Κίνηση πολιτικών εντυπώσεων? Οικογενειακές χριστουγεννιάτικες διακοπές? Λίγο από όλα αυτά μαζί και τι περισσότερο? Αναμφίβολα το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Αργεντινή απασχολεί αλλά όχι τόσο με το όποιο περιεχόμενό του. Εκεί δίνεται σκληρή επικοινωνιακή μάχη εντυπώσεων σε σχέση με τις ανακοινώσεις για το πρόγραμμα και τις συναντήσεις του και τα όποια συμπεράσματα θα βγουν μετά την επιστροφή του.
Το ταξίδι στην Αργεντινή απασχολεί με το ειδικό βάρος που έχει η χώρα σε σχέση με τις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις, τη στάση της απέναντι στο Νομισματικό Ταμείο, τον τρόπο αποπληρωμής του χρέους της, τη σημερινή της κατάσταση. Η χώρα (Αργεντινή) έχει το βάρος και όχι το ταξίδι. Αλλά η Ελλάδα βοά για το ταξίδι αυτό. Δικαίως, αδίκως? Η Αργεντινή από την άλλη? Είναι και αυτή το ίδιο γοητευμένη από τον νεαρό αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ? Περιμένει και αυτή να υποδεχτεί μια ελπιδοφόρα παρουσία από το χώρο της ευρωπαϊκής αριστεράς? Και είναι αρκετά ριζοσπαστικός ο Τσίπρας για να εντυπωσιάσει και αυτούς? Κοινώς, σε αυτό το δύσκολο γήπεδο θα παίξει μπάλα? Και θα παίξει μόνος του, θα παίξει με τη σύνθεση που ξέρουμε, ή θα δούμε και κανέναν κρυμμένο άσο?
Όπως και να έχει, κανείς δεν μπορεί να απέχει από το να δει με ένα κάποιο ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Όχι τόσο για το τι θα κομίσει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργεντινή, όσο για το τι θα φέρει μαζί του επιστρέφοντας στην Ελλάδα. Κι επειδή τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, ας περιμένουμε μήπως φανούν καθαρότερα. Κάτι μου λέει ότι πολλές εκπλήξεις θα έχει αυτό το ταξίδι. Για όλους. “
