Η ώρα ήταν περασμένη, τα αποτελέσματα ήταν πια γνωστά, το μυαλό μου είχε βαρύνει από τις πολλές δόσεις πολιτικής σοφίας και τα μάτια μου μισόκλειναν. Ημουν έτοιμος να με πάρει ο ύπνος μπροστά στην αναμμένη τηλεόραση – γνωστή κατάσταση χαύνωσης όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τις προκλήσεις του μέλλοντος και έχεις ήδη μετανιώσει για την ψήφο που έδωσες μερικές ώρες πριν. Κι ήταν τότε που μπροστά στα μάτια μου ήρθε και στάθηκε εκείνο το σακάκι. Ηταν ένα σακάκι καλοκαιρινό σε μια απόχρωση του κίτρινου, ούτε λεμονί ούτε κροκί, ένα κίτρινο πολύ ευχάριστο για τα μάτια.
