Του Κωνσταντίνου Ζέρβα / Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος, Ποιότητας Ζωής και Ελεύθερων Χώρων / [email protected]
Το τελευταίο πακέτο μέτρων που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό των προθέσεων όσων αποφασίζουν για τις τύχες αυτής της χώρας. Μετά από δύο χρόνια «τυφλών» οριζόντιων περικοπών στα εισοδήματα, και απρόσωπων χαρατσιών, ήρθε η σειρά των εκπαιδευτικών, των αυτοδιοικητικών, των δικαστικών, των στρατιωτικών και πολλών άλλων να υποστούν ριζική μείωση των αποδοχών τους. Σύμφωνα λοιπόν με το νομοθέτη, ο δήμαρχος στο δεύτερο μεγαλύτερο δήμο της χώρας θα λαμβάνει πλέον ως αποζημίωση 3.450 ευρώ (μικτά), ενώ οι δήμαρχοι στους μικρούς πληθυσμιακά δήμους θα λαμβάνουν αντίστοιχα 2.000 ευρώ! Οταν η αυτοδιοίκηση είναι η επαφή της διοίκησης με την κοινωνία. Ο πρωτοδίκης θα λαμβάνει μόλις 1.778 ευρώ, την ώρα που καλείται να κρίνει υποθέσεις που αφορούν τεράστια ποσά και να δρομολογεί ή να φρενάρει την ανάπτυξη. Ο νέος ανθυπολοχαγός, που αποφοιτά από τη Σχολή Ευελπίδων, θα αμείβεται με 875 ευρώ, ενώ ο αρχηγός ΓΕΣ με 1.480! Αλλά και ο δάσκαλος που καλείται να δώσει τον καλύτερό του εαυτό στην εκπαίδευση της νέας γενιάς θα λαμβάνει μισθό 660 ευρώ!
Οι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας οδηγούνται πλέον με οργανωμένο σχέδιο στην απελπισία και την απαξίωση. Καταλύεται έτσι και ο έσχατος θύλακας εντιμότητας και αξιοπιστίας στη σχέση κράτους – πολίτη και ευνοείται η διαφθορά, πολύ περισσότερο αν ληφθεί υπόψη ότι το κράτος ανατρέπει μονομερώς κάθε κοινωνική συμφωνία των προηγούμενων ετών. Ακολουθείται η μέθοδος του κοινωνικού αυτοματισμού, επιδιώκοντας τη σύγκρουση μεταξύ τμημάτων της κοινωνίας. Καμία προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής, εκλογικευμένης αύξησης της φορολογητέας και ασφαλιστικής ύλης, επαναπατρισμού κεφαλαίων και εισαγωγής επενδύσεων. Πού είναι τελικά η φαντασία και ποια είναι τα κριτήρια των εγχώριων νομοθετών και η εμπειρία των εισαγόμενων ελεγκτών;
Στην ίδια λαίλαπα… περιλαμβάνεται και η νέα μέθοδος «εκκαθάρισης» του δημόσιου τομέα, από την οποία απουσιάζει παντελώς κάθε κριτήριο αξιολόγησης και εξορθολογισμού. Ενώ η κοινωνία έχει ωριμάσει και θέλει ένα Δημόσιο μη υπερτροφικό, αλλά ευέλικτο και αποδοτικό. Μετά από τρία χρόνια απόλυτης αδράνειας και παρά τις δύο απογραφές πληθυσμού των δημοσίων υπαλλήλων, καμία αξιολόγηση δεν έγινε. Αντίθετα επιχειρείται η ισοπεδωτική μείωση του μισθολογικού κόστους, χωρίς να προηγηθεί οποιαδήποτε διαβούλευση, να υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο ανασυγκρότησης και συνεπώς χωρίς κοινωνική συναίνεση. Εάν ο πραγματικός στόχος είναι η καλύτερη λειτουργία του Δημοσίου, τότε η μείωση του προσωπικού θα έπρεπε να γίνεται με τρόπο που να δημιουργεί συνθήκες ανταγωνισμού και όχι οι μισοί να πιστεύουν πως ούτως ή άλλως θα απολυθούν και οι άλλοι μισοί ότι ούτως ή άλλως θα παραμείνουν. Την ίδια ώρα τα «ρετιρέ» και τα κεκτημένα προνόμια αντιμετωπίζονται παραδόξως ως προστατευόμενο είδος, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση σε εργαζόμενους και ανέργους ότι η αξιοκρατία και η επιβράβευση αποτελούν στη χώρα μας ακαδημαϊκές έννοιες.
Εν μέσω μιας σοβούσης κρίσης ζούμε μια μοναδική ιστορική στιγμή για τη λήψη με κοινωνική αποδοχή όλων εκείνων των επίπονων μεν αλλά σωστών αποφάσεων, που θα έβαζαν επιτέλους τη χώρα μας σε μια εκσυγχρονιστική πορεία. Με μια δικαιότερη κατανομή βαρών και απολαβών, με αποτελεσματικότερο κράτος εδραιώνοντας έτσι τη θέση μας ανάμεσα στα αναπτυγμένα και αξιόπιστα ευρωπαϊκά κράτη. Αυτοί όμως που κρίνουν και αποφασίζουν επιλέγουν πολιτικές που δεν οδηγούν πουθενά προκαλώντας μόνο την κοινωνική σύγκρουση. Και θα καταλήξουν προφανώς –αργά ή γρήγορα- σε ακραίες καταστάσεις, από τις οποίες, άραγε, ποιοι είναι αυτοί που θα ωφεληθούν;
ΠΗΓΗ kzervas.gr, agelioforos.gr
