Από την Ειρήνη Βασιλοπούλου
Η νυχτερινή ζωή της χώρας, κάτι για το οποίο αυτή καλώς ή κακώς φημίζεται, έχει χάσει πολύ από την παλιά της λάμψη και αίγλη τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
Σήμερα τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα έχουν κλείσει και, όσα έχουν απομείνει, λειτουργούν μόνο 2-3 φορές την εβδομάδα, αντί όλης της εβδομάδας παλιότερα. Τα σχήματα που επιβιώνουν είναι 5-6, ενώ άλλα αποσύρονται με το ξεκίνημα της σεζόν. H τιμή της φιάλης έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό, η τιμή για τα λουλούδια είναι πια ελεύθερη και οι «λουλουδούδες» δουλεύουν με ποσοστά. Επίσης, η αμοιβή των καλλιτεχνών είναι πια τόσο χαμηλή, που πλησιάζει αυτή του σέρβις των μαγαζιών. Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις των λεγόμενων “ψαλιδιών”, δηλαδή της περαιτέρω μείωσης των χρημάτων της πληρωμής, της αναβολής της επ΄ αόριστον και τελικά της μη πληρωμής στη χειρότερη των περιπτώσεων. Διαπραγματεύσεις δεν υπάρχουν και η άρνηση φέρνει απόρριψη. Άλλωστε, υπάρχουν τόσοι που περιμένουν! Επιπλέον, με ένα τόσο χαμηλό νυχτοκάματο, οι ιδιοκτήτες έχουν την απαίτηση των δημοσίων σχέσεων στα διάφορα μπαράκια από τους τραγουδιστές με δικά τους έξοδα, αλλά και μέσα στο μαγαζί με το να πηγαίνουν από τραπέζι σε τραπέζι, έτσι ώστε να “κρατήσουν” τον πελάτη. Ακόμη, οι ιδιοκτήτες είναι από το νόμο υποχρεωμένοι να παρέχουν ασφάλιση των καλλιτεχνών και μάλιστα με ένσημα βαρέα ανθυγιεινά, κάτι που γίνεται σπάνια ή μένει μόνο στα χαρτιά.
Την κατάσταση αυτή βιώνουν άνθρωποι που δουλεύουν στα λίγα πλέον νυχτερινά κέντρα της χώρας: «Οι περικοπές στο νυχτοκάματό μας είναι μεγάλες, παρόλο που τα έξοδα είναι ίδια π.χ για τα ρούχα μας. Πολλοί τραγουδιστές προτιμούν τα λεγόμενα extra είτε στην επαρχία είτε στο εξωτερικό, που τα λεφτά είναι περισσότερα. Η διάρκεια της σεζόν τώρα διαρκεί 1-2 μήνες, ενώ πριν τουλάχιστον 6, και τα σχήματα που επιβιώνουν είναι συγκεκριμένοι τραγουδιστές που ακούγονται περισσότερο στο ραδιόφωνο, προβάλλονται στην τηλεόραση. », μας λέει ο Γιάννης Φουστάνας, τραγουδιστής σε νυχτερινό μαγαζί της Θεσσαλονίκης, και συνεχίζει: « Όσον αφορά τον κόσμο, είναι γεγονός ότι δεν είναι πια σπάταλος, περιορίζεται σε 1-2 ποτά και δεν πετάει λουλούδια. Επίσης, είναι θλιμμένος και προβληματισμένος, βγαίνει για να πει ότι βγήκε και δε διασκεδάζει με την καρδιά του, ειδικά στις ηλικίες 25-40. Οι μικρότεροι ακόμα γλεντάνε ξέφρενα, γιατί δεν παίρνουν τοις μετρητοίς ότι συμβαίνει και έχουν το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά, που θα προτιμήσει να το δώσει στα παιδιά του να διασκεδάσουν. Τα μαγαζιά από την άλλη, έχουν μικρότερα σχήματα, δεν κάνουν ανακαινίσεις, αλλά παραμένουν στο ίδιο στυλ διακόσμησης και δε συνδυάζουν ποτό και φαγητό, όπως παλιότερα, λόγω μεγαλύτερων εξόδων.»
Παρόμοια και η άποψη του Κώστα Σκαρλάτου, που είναι μουσικός σε μαγαζί της Θεσσαλονίκης: «Οι δουλειές είναι λίγες, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν κλείσει και σε λίγο θα κλείσουν και τα υπόλοιπα, γιατί ο κόσμος δε βγαίνει να διασκεδάσει, αλλά προτιμά να μείνει στο σπίτι και να περάσει τη βραδιά του με λιγότερα έξοδα. Αυτοί που θα βγουν, θα προτιμήσουν ένα Σάββατο και θα υπολογίσουν τα πάντα στον τελικό λογαριασμό, ακόμα και τους δύο παραπάνω δίσκους λουλούδια». Σε μία χώρα λοιπόν, που χάνει πολλά στοιχεία της ταυτότητάς της, τα λεγόμενα «μπουζουξίδικα» τείνουν να εξαφανιστούν. Άραγε θα χαθεί και αυτό το στοιχείο της παράδοσής της? Γιατί, αν μη τι άλλο, “the greek bouzouki” χαρακτηρίζει την Ελλάδα και ανήκει στις παραδόσεις της.
Bio:
H Ειρήνη Βασιλοπούλου ξεκίνησε από μικρή ως τραγουδίστρια σε κέντρα νυχτερινής διασκέδασης στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε για πολλά χρόνια «στη νύχτα». Τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να αλλάξει ρυθμό και αυτή τη περίοδο ολοκληρώνει τις σπουδές στη Δημοσιογραφία στο Δημόσιο ΙΕΚ. Συνδυάζοντας και τις δυο ιδιότητές της, έκανε ρεπορτάζ για τη νύχτα στη Θεσσαλονίκη και μας το παρουσιάζει!
