Η πολιτική – οικονομική – κοινωνική κρίση στην οποία βυθίζεται ημέρα με την ημέρα η Ελλάδα, καταδεικνύει με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας που υπάρχει. Δυστυχώς, στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της αυτή εδώ η χώρα έχει την ατυχία να κυβερνάται (;) από έναν πρωθυπουργό, ο οποίος κρύβεται. Πως αλλιώς να σχολιάσει κανείς το γεγονός ότι μετά τη ΔΕΘ τα ίχνη του… αγνοούνται, καθώς επίσης και το ότι σχεδίαζε να λείψει για περίπου μία εβδομάδα κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα (σ.σ. για τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ), την ίδια ώρα η 6η δόση του δανείου των 110 δισ. ευρώ βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα, οι σχέσεις με την τρόικα -και γενικότερα με τους ετέρους μας- είναι στο ναδίρ και η Τουρκία ετοιμάζεται να ξεκινήσει έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας;
Σε ρόλο «αμορτισέρ» ο Βενιζέλος
Μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό και ιδιαίτερα τα τελευταία εικοσιτετράωρα, ο Γιώργος Παπανδρέου δίνει την εντύπωση πως χρησιμοποιεί τον Ευάγγελο Βενιζέλο ως ένα «αμορτισέρ» που απορροφά τους έντονους κραδασμούς από την κυβερνητική πολιτική. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος μέχρι και αυτή τη στιγμή, λίγο πριν την ανακοίνωση νέων επαχθών μέτρων, αν μη τι άλλο εκτίθεται δημοσίως, «τρώει ξύλο» από την αντιπολίτευση και την κοινωνία, βλέποντας ταυτόχρονα το πολιτικό του κεφάλαιο να εξαντλείται με… εξωφρενικούς ρυθμούς. Μάλιστα, ακόμα και στη ΔΕΘ είδαμε το απίστευτο ο υπουργός Οικονομικών να παραχωρεί συνέντευξη πριν τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού, με τον τελευταίο να πλαισιώνεται από μία ομάδα υπουργών που απάντησαν σε αρκετές από τις ερωτήσεις που έθεσαν οι δημοσιογράφοι.
Προσπαθεί να μείνει εκτός κάδρου
Το ερώτημα που γεννάται πλέον, είναι για ποιο λόγο ο Γιώργος Παπανδρέου υιοθετεί αυτή την τακτική; Εάν το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού πιστεύει πως με το «κρυφτούλι» στρέφει την οργή του κόσμου αλλού και ο πρωθυπουργός μένει εκτός του κάδρου των πολιτικών ευθυνών για την κατάσταση της οικονομίας -και της χώρας γενικότερα- κάνει εγκληματικό λάθος. Ένας πολιτικός που διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο του ηγέτη ή του αναμορφωτή μίας χώρας, οφείλει να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα και να σηκώνει τα βάρη των επιλογών του. Εάν πάλι ο κ. Παπανδρέου αποφεύγει να εκτίθεται επειδή δεν έχει το πολιτικό βάρος που απαιτεί η κρισιμότητα των στιγμών, τότε δεν έχει παρά να το πει, να αποχωρήσει από τον πρωθυπουργικό θώκο και να προκηρύξει εκλογές…
Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
