Το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι!

0
871

Σκέφτεται και γράφει η Ξανθούλα Μπούσιου/ [email protected]

Το διακύβευμα αυτών των εκλογών δεν είναι  αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας. Δεν είναι η Συνταγματική αναθεώρηση και ποια κατεύθυνση θα πάρει. Δεν είναι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, δεν είναι καν το «ευρώ ή δραχμή». Το μεγαλύτερο διακύβευμα των εκλογών της 6ης Μαϊου είναι η αποκατάσταση των σεξουαλικών μας σχέσεων. Γιατί σεξ υπάρχει. Απλά δεν το βλέπουμε εμείς!

Αυτό το μνημόνιο μας έχει αποτελειώσει. Δεν είναι μόνο που αυξήθηκε αντί να έχει μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα σε επικοινωνία και σεξ μεταξύ των ζευγαριών, αλλά κατ’αναλογία αυξήθηκε και ο εξωτερικός δανεισμός. Γιατί όταν το ζευγάρι δεν παράγει ευτυχία και απόλαυση και δεν υπάρχει και… ρευστότητα, αναζητούμε κονδύλια από αλλού.

Έτσι, σύμφωνα με μελέτη της Ε.Μ.Α.Σ. (Εταιρεία Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας)  το τελευταίο τρίμηνο η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων μειώθηκε σε ποσοστό 34%, ενώ η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει αρνητικά το 46% στις διαπροσωπικές και σεξουαλικές σχέσεις των ζευγαριών. Γιατί, σου λέει η μελέτη, έχει πέσει λιτότητα και περικοπές στις αγκαλιές και στα φιλιά και δεν γίνονται επενδύσεις στους ανθρώπους που είναι κοντά μας. Όλοι μαζί αισθανόμαστε ότι έχουμε απογοητεύσει αυτούς που περιμένουν από εμάς και επειδή δεν μπορούμε να προσφέρουμε αυτά που προσφέραμε, δεν δίνουμε τίποτα και σταματάμε το παιχνίδι. Γκρίνια και αλληλοκατηγορίες σε στιγμές απόγνωσης για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα, οπότε πώς περιμένεις να σηκωθεί αυτή η ρημάδα η libidos και η αυτοπεοποίθηση που δεν έχει λόγο και σκοπό;

Και από την άλλη, οι από χρόνια μη-υγιείς εταιρείες μετατρέπουν τις συμβάσεις εργασίας τους για να τα βγάλουν πέρα και να μην προχωρήσουν σε απολύσεις (γιατί και τα διαζύγια κοστίζουν). Έτσι καταλήγουμε στις ηλικίες 55-64 ετών, να έχουμε part-time απασχόληση μέσα στη σχέση: η απιστία φτάνει για τους άνδρες σε ποσοστό 36% (το αντίστοιχο ποσοστό του 2011 ήταν μόλις 18%) και στις γυναίκες το 27%. Λίγο εδώ, λίγο εκεί, μαύρα είναι τα συναισθήματα που βγαίνουν, αλλά τι να κάνεις; Οι ανάγκες βλέπεις πιέζουν…

Αυτά τα ποσοστά δεν ισχύουν βέβαια για τις μικρότερες ηλικιακά ομάδες, στις οποίες η ανεργία στην γαμήλια αγορά θερίζει. Με αιτιάσεις το συναίσθημα της ανασφάλειας για το 61%, την οργή για το 50 % και την απογοήτευση για ένα  35%, καταγράφεται το θηριώδες ποσοστό του 76% που αρνείται να παντρευτεί είτε γιατί δεν μπορεί να δημιουργήσει μια μόνιμη σύμβαση (συν)εργασίας και παραμένει στον ΟΑΕΔ της μπακουρίασης είτε γιατί φοβάται να ανοιχτεί σε περίοδο κρίσης. Είπαμε, επενδύσεις δεν γίνονται, ρευστό δεν υπάρχει.

Η ώριμη και υπεύθυνη στάση που πρέπει να έχεις σε όλους τους τομείς στη ζωή σου είναι η στάση που πρέπει να έχεις στην πολιτική επιλογή σου μπροστά στην κάλπη. Όλες οι επιλογές έχουν θετικά και αρνητικά, στη σκέψη όμως του καθένα μας διαφέρουν. Σκέψου, δες και ζύγισε τι καταλαβαίνεις εσύ ως καλύτερο, όχι από αυτά που φαντάζεσαι, αλλά από αυτά στην πραγματικότητα έχεις στα χέρια σου. Και μην επιλέγεις μόνο για εκείνη τη στιγμή ούτε καν μόνο για τον εαυτό σου. Επέλεξε με βάση τις προοπτικές που ανοίγεις εξαιτίας εκείνης της στιγμής.

Γιατί όλοι στο ίδιο (σεξουαλικό) καζάνι βράζουμε και όλοι έχουμε δικαίωμα στο μπουρδέλο. Κάποιοι όμως πάνε στο νόμιμο μπουρδέλο και με τις απαραίτητες προφυλάξεις γιατί σκέφτονται και τον εαυτό τους και τους γύρω τους, κάποιοι άλλοι κρετίνοι γ@@νε όπου να ‘ναι και χωρίς προφύλαξη έτσι απλά γιατί τους κάβλωσε και μπορούν (και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν) και κάποιοι τρίτοι απλά δεν πάνε σε μπουρδέλα γιατί την βρίσκουν στο σπίτι τους. Όλα είναι θέμα ψήφου.

Προηγούμενο άρθροWake me up, when this circus ends…
Επόμενο άρθροΟ νεκρός δεδικαίωται… Οι υπόλοιποι;
Γεννήθηκα το 1975 και έζησα για 17 χρόνια στις Σέρρες. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και αγάπησα τη Θεσσαλονίκη. Έμεινα εκεί 15 χρόνια. Πίστευα ότι θα μείνω για πάντα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, η μουσική του γραπτού λόγου και έχω πολύ συγκεκριμένες πεποιθήσεις για το γυναικείο φύλο. Συνεργάστηκα με τις Αττικές Εκδόσεις και έγραφα για το Madame Figaro και το Mirror, όσο είχα κάτι να γράψω που να ενδιέφερε τις γυναίκες. Έγραφα για 8 χρόνια. Αγαπούσα τη δουλειά μου. Πίστευα ότι θα γράφω για πάντα. Μετά στέρεψα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, πιστεύω ότι είναι τα υλικά που χτίζουν τον κόσμο του καθενός μας. Και μου αρέσει να χτίζω όμορφους κόσμους, κόσμους ενθάρρυνσης και ανταπόδοσης. Γνώσης μετά γέλιου. Διδάσκω Αγγλικά στα παιδιά του Δημοτικού εδώ και 5 χρόνια. Το βρίσκω πολύ δημιουργικό και αναζωογονητικό. Αγαπώ τη δουλειά μου. Εδώ και 5 χρόνια φοβάμαι να χρησιμοποιώ το «για πάντα». Νομίζω ότι θα μου μείνει κουσούρι. Αποφάσισα να ξαναβρώ τη σχέση μου με τον ακαδημαϊκό λόγο και κάνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στην Εκπαίδευση. Ξαναθυμάμαι για ποιούς λόγους είχα διακόψει αυτή τη σχέση μετά το Πανεπιστήμιο. Είναι όμως αργά για να το μετανιώσω. Ο σύντροφος μου το έχει ήδη μετανιώσει. Γράφω στο thinkfree.gr όταν κατορθώνω να συντονίσω τις σκέψεις και το λόγο μου σ’ ένα μόνο θέμα. Δηλαδή σπάνια. Πλέον δεν παίρνω στα σοβαρά αυτά που γράφω. Γράφω όμως με περισσή σοβαρότητα. Όπως πάντα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.