Γράφει η Νένα Μυρωνίδου / [email protected]
Ήλιος
Βασική αιτία να μην έχω κάνει ακόμα αλλαγή στα ρούχα της ντουλάπας. Ναι, είμαι μια ανεπρόκοπη που προτιμά να κοιμάται, να βολτάρει, να διαβάζει. Γιαγιά συγνώμη, μια νοικοκυρούλα ανεπίδεκτη είμαι, που τραβάει ρούχα από τα συρτάρια σαν απεγκλωβιστής..
Θάλασσα
Ε, ναι, εκεί πάει κι ‘μένα το μυαλό μου. Σε ατελείωτες συζητήσεις με άμμο στα δαχτυλάκια των ποδιών, παρέα με τσίπουρα, κοχύλια και χάσιμο του χρόνου μαυρίζοντας. Το τελευταίο, έτσι για μαγκιά. Και φυσικά κομπλέ, νύχι βαμμένο και κορδέλα στο μαλλί.
Αγόρια
Τα παλτό κρύβουν πολλά που αποκαλύπτονται τώρα πια θρασύτατα και κολάσιμα. Το δέχομαι, αν είναι να πάω στην κόλαση να είναι με παρέα. Όχι Παράδεισος και αντίλαλος από τη μοναξιά. Χωρίς ντροπή, ναι στην κάθε βερμούδα με σαγιοναρίτσα και σνομπ γυαλί ηλίου, για το μυστήριο στην υπόθεση.
Περιστέρια
Φτάνει η ευγένεια με τη φύση και κάθε της στοιχείο. Απειλούμενο είδος ο άνθρωπος που σεργιανά αμέριμνος στις πλατείες και τρώει κατακούτελα δεκαοχτούρες. Και μια επιπλέον καταδίκη στο συγκεκριμένο πουλί που ερωτοτροπεί όπου βρει και μετά φταίει που κλαίμε γιατί γυρίζουμε μόνοι στο σπίτι.
Ζευγαράκια
Ναι είμαι όλο παραξενιά, γιατί μια τσάρκα σε παγκάκια σε καταδικάζει για μπανιστήρι, ενώ τρως τα σποράκια σου αθώος καταλήγοντας να χαζογελάς λες και πήρες μέρος στο φιλί. Άσε που μπορεί να νιώθεις και σαν τον παππού σου που έκανε παρατηρήσεις στον ξένο κόσμο: Τι πράγματα είναι αυτά ρε παιδιά, δεν ντρέπεστε λίγο; (Για μας δεν έχει φιλί;)
Μπλε τρενάκι
Είναι που η Τρενοσέ περνάει δύσκολα, αλλά γιατί να μας υπενθυμίζει την ύπαρξή της με τόση κιτσιά, κορνάροντας μη και δεν γυρίσουμε κεφάλι όταν ακούσουμε το κλάξον; Και νομίζεις ότι τίποτα επισήμους ή λαοπλημμύρα θα δουν τα μάτια σου. Δυο-τρεις που αναρωτιούνται γιατί τους κοιτούν έτσι.
Απεγνωσμένες
Τις έχουμε δει, μην το κρύβουμε. Μαλλί καούκα, τακουνάρα, υφάκι και πρωί-πρωί χαλαρή βόλτα παραλίας. Ψέματα, εγώ είμαι η υπερβολική, που δεν έχω τροχήλατο για τον εξοπλισμό που επιβεβαιώνει τη θηλυκότητά μου. Τώρα σοβαρά. Που πάτε κουκλίτσες, χθεσινές από τα μοχίτος;
Απλυσιά
Το άφησα για το τέλος. Που θα τη συναντήσετε: Αστικό, τώρα καταλαβαίνω το προστατευτικό κουβούκλιο του οδηγού. Δρόμος, είναι και ο Θερμαϊκός που δεν βοηθάει, τα μπερδεύει πολύ. Χώρος εργασίας, σας επιτρέπω την παραίτηση εν μέσω κρίσης. Ασανσέρ, τυχεροί, στην Ελλάδα είμαστε, το πιο μακρινό ταξίδι τριάντα δεύτερα κρατώντας ανάσα. Αντέχεται.
Συνεχίζεται.
