Γράφει ο Γιώργος Φραδελάκης/[email protected]
Πρόκειται για μία απ’ τις πλέον ξεχωριστές προσωπικότητες. Όχι μόνο του ποδοσφαίρου μας αλλά και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ένας απ’ τους πιο προικισμένους Έλληνες ποδοσφαιριστές τα τελευταία χρόνια, ν’ αδικηθεί τόσο κατάφωρα απ’ την θεά τύχη. Επειδή, ωστόσο, ο Θεός πάντα σου δίνει αυτό που αξίζεις, φρόντισε να μην αφήσει ούτε τον Νίκο Λυμπερόπουλο παραπονεμένο. Οι μαγικές στιγμές που έζησε ο άσος της ΑΕΚ στην τελευταία παράσταση που τους χάρισε, βάζοντας με το γκολ του απέναντι στον ΠΑΟΚ τα θεμέλια της νίκης της ομάδας του, είναι εφάμιλλη αρκετών τίτλων…
Επί χρόνια ο Μεσσήνιος επιθετικός είχε ένα στίγμα που τον σημάδευε. Εκείνο του «looser»… Πως όσα γκολ κι αν είχε βάλει στην πραγματικά σπουδαία καριέρα του, όσο καθοριστικός κι αν ήταν για τις ομάδες που έπαιξε, δεν είχε καταφέρει να πανηγυρίσει κάποιο τίτλο. Ακόμα και στην «χρυσή» Εθνική του 2004, δεν βρισκόταν μέσα στις επιλογές του Ότο Ρεχάγκελ. Ο… Θεός τον είχε κρατήσει μακριά απ’ την μεγαλύτερη ίσως στιγμή του ελληνικού αθλητισμού. Αλλά είπαμε. Αυτός δεν αφήνει ποτέ και κανέναν παραπονεμένο, δίνει σε όλους εκείνο που τους αξίζει. Όπως άλλωστε είχε πει και ο Αριστοτέλης, «η τύχη κυριαρχεί των περιστάσεων…».
Και φυσικά αυτό δεν ήταν το Κύπελλο Ελλάδας, που κατέκτησε πέρυσι με την Ένωση, στον επεισοδιακό τελικό απέναντι στον Ατρόμητο. Ακόμα και το μοναδικό τρόπαιο στο παλμαρέ του Νικόλα, έμελλε να έρθει μ’ αυτόν τον… όχι ευχάριστο τρόπο. Ο ίδιος είχε δηλώσει μετά την λήξη του τελικού της 30ης Απριλίου ότι: «Πιστεύω άξιζα περισσότερα από το ποδόσφαιρο, αλλά δεν μπορώ να έχω παράπονο». Μετά το παιχνίδι με το χθεσινό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, αλήθεια, πώς να έχει παράπονο ο Λύμπε; Μπορεί μία -σχεδόν- άτιτλη πορεία χρόνων ν’ αποζημιωθεί μέσα σ’ ένα μόνο βράδυ;
Κι όμως, το πιο ζεστό, το πιο αληθινό και «φορτισμένο» χειροκρότημα που έδωσαν τα τελευταία χρόνια οι φίλοι του «Δικεφάλου», ήταν για ένα Κύριο, έναν πραγματικό τζέντλεμαν των γηπέδων, που το πέρασμά του απ’ τα ελληνικά γήπεδα θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στις μνήμες των φιλάθλων. Όχι μόνο των ΑΕΚτζήδων, αλλά όλων εκείνων που δεν είναι μόνο οπαδοί των… τίτλων, ως είθισται να τους αποκαλούν, αλλά έχουν πραγματική τρέλα για την «στρογγυλή θεά».
Το κενό του; Αναμφίβολα τεράστιο, ίσως περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου, αποχώρησε στο πιο πρόσφατο παρελθόν απ’ την Ένωση. Ένα κενό που δεν μπορεί να μετρηθεί με τίτλους και γκολ. Γιατί το πέρασμα του «Μr 33» απ’ το ποδόσφαιρο, αφήνει ένα πιο βαθύ, πιο αληθινό σημάδι στις καρδιές των οπαδών της ΑΕΚ…
