Γράφει η Αλεξάνδρα Πολιτάκη / [email protected]mail.gr
“Ένα από τα πιο σκληρά αναμφισβήτητα φορολογικά νομοσχέδια ψηφίστηκε. Οι αναδρομικές κρατήσεις ξεκινούν σε λίγες μέρες. Τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ με σημαντικότερο αυτό της ΔΕΗ, θα αυξηθούν και μάλιστα αναδρομικά και αυτά στις επόμενες μέρες. Ο πιο σκληρός χειμώνας κατά ομολογία όλων, βρίσκεται ακόμη στα μισά. Η ανεργία σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, καλπάζει προς το 30%. Το Κράτος Πρόνοιας με περικοπές και μειώσεις κοροϊδεύει τον εαυτό του και όχι εμάς. Θα περίμενε κανείς μέσα σε όλη αυτήν την κατάρρευση ο ΣΥΡΙΖΑ να επωφελείται θριαμβευτικά, να ετοιμάζεται να βαδίζει στο δρόμο των εκλογών και της δόξας ως μοναδικός και αδιαμφισβήτητος νικητής. Παρόλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κεφαλαιοποιεί. Και ακόμα χειρότερα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση και μάλιστα για πρώτη φορά χάνει και την πρωτιά.
Αναμενόμενο, θα πούνε πολλοί και θα συμφωνήσω μαζί τους, καθώς μόνο άπειροι, αδαείς, ή υπέρμετρα ενθουσιώδεις δε θα το περίμεναν αυτό. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια γρήγορη εκτίναξη και όλοι περίμεναν αυτήν την αναμενόμενη πτώση, για να δούνε τελικά σε ποιο ποσοστό, σε ποιο ύψος, και σε ποιο (δημοσκοπικό προς το παρόν) νούμερο η μπίλια θα κάτσει. Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπολειπόταν και υπολείπεται σε όλες τις μετρήσεις στο ερώτημα περί Πρωθυπουργού, ήταν και παραμένει κάτι που το επικοινωνιακό του επιτελείο δεν μπορεί να διαχειριστεί, πόσο μάλλον να αλλάξει. Αλλά ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δύο στοιχεία, το γεγονός παραμένει: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κεφαλαιοποιεί τίποτα από τις εξελίξεις.
Η στροφή προς το «νοικοκυρεμένο» κέντρο και η ταυτόχρονη για αυτόν το λόγο διαρροή από τη ριζοσπαστική πλευρά, είναι σε όλους ορατή εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, που με δηλώσεις των στελεχών του επιμένει ότι δε συμβαίνει κάτι τέτοιο και αποδίδει την πτώση του στο εσωτερικό του μετασχηματισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας ότι έχει «αριστερά» προσεταιριζόμενος όλον τον πολιτικά «ορφανό κόσμο» των πλατειών, των δρόμων, των διαλυμένων ή χτυπημένων κομμάτων του κεντρο-αριστερού χώρου, στρέφεται προς το κέντρο. Αλλά έχει αριστερά? Προφανώς έχει. Αλλά η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει φωνή, δεν έχει πρόσωπο, μοιάζει να μην έχει δρόμο μπροστά της και οπωσδήποτε τον καιρό αυτό δε φαίνεται να μπορεί να παίξει κανέναν αποφασιστικό ή ρυθμιστικό ρόλο. Αλλά έχει κέντρο? Μάλλον όχι. Και θα δυσκολευτεί πολύ να το αποκτήσει, καθώς το «κέντρο» δειλά και μουδιασμένα, αλλά είναι μόνο η αρχή, ξαναγυρνάει στους παλιούς του γνώριμους και τους δίνει τουλάχιστον προς το παρόν, μια πρώτη δημοσκοπική πρωτιά. Η σωρεία ατυχών δηλώσεων από εκπροσώπους και βουλευτές για θέματα που απασχολούν τον τελευταίο καιρό την επικαιρότητα (ποιες να πρωτοθυμηθεί κανείς) δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, καθώς τον αφήνει μετέωρο και εκτεθειμένο και στο κέντρο και στα αριστερά. Τα ταξίδια του Αλέξη Τσίπρα μοιάζουν τυχαία και αποσπασματικά χωρίς ενιαίο σχεδιασμό, χωρίς στόχο, χωρίς εξηγήσεις στον ελληνικό λαό για την αναγκαιότητα ή τη χρησιμότητά τους κι έτσι και αυτά δεν κεφαλαιοποιούν τίποτα στην ελληνική, αλλά και στη διεθνή, πολιτική σκηνή. Τέλος, το επικοινωνιακό του επιτελείο από το οποίο θα περίμενε κανείς να κάνει την πολλή και δύσκολη δουλειά, αποδεικνύεται άπειρο για αυτά τα μεγέθη και ως εκ τούτου στην καλύτερη περίπτωση άστοχο, στη χειρότερη περίπτωση λίγο.
Άνευρος, αμήχανος, κενά θριαμβολόγος αλλά και με έντονες τάσεις εσωστρέφειας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Όπως όλοι όσοι μπαίνουν στην ιλιγγιώδη τροχιά της εξουσίας, μοιάζει να χάνει την επαφή του με αυτό που συμβαίνει, μοιάζει να μπαίνει σε ένα μοιραίο vertigo. Μέσα σε αυτό, οι εκλογές φαίνεται να ξεμακραίνουν όλο και πιο πολύ και ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν τις θέλει τώρα, ή τουλάχιστον πριν τις γερμανικές, δεν μπορεί να τις προκαλέσει. Επόμενος σταθμός το συνέδριό του, όπου αναμφίβολα όλοι θα δηλώσουν έτοιμοι για όλα. Τι όμως θα εννοεί ο καθένας, μόνο τότε θα φανεί.
