Τελικά τι πρέπει να κάνει ένας φορέας, εποπτευόμενος από κάποιο υπουργείο, για να λαμβάνει τακτικά την επιχορήγηση που δικαιούται; Για να έχει έστω τη διοίκηση που έχει ανάγκη για να λειτουργήσει; Για να ρίξει, αν μη τι άλλο, ένα βλέφαρο ο αρμόδιος υπουργός στις ανακοινώσεις απόγνωσης που εκδίδει ο φορέας με κάθε αξιοπρέπεια παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες; Και μάλιστα ένας φορέας με έργο αναγνωρισμένο από την ίδια την κοινωνία: η επισκεψιμότητα στα εκπαιδευτικά του προγράμματα, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Και ποια θα πρέπει να είναι η δική μας στάση, ως πολίτες πρωτίστως, όταν κανείς από καμία από τις 4 κυβερνήσεις του τελευταίου 1,5 χρόνου (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, υπηρεσιακή και πάλι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) δεν ασχολείται και ιδίως δεν δίνει λύση;
Και ποια είναι η ευθύνη των υπουργών που δεν τηρούν τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της πολιτείας έναντι των φορέων;
Πως μπορούμε εμείς, ως πολίτες και ως πόλη, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως πολίτες το αυτονόητο: να μην καταρρεύσει ένας εκπαιδευτικός ή πολιτιστικός οργανισμός λόγω της κρατικής ανεπάρκειας, ανικανότητας ή αδιαφορίας;
Πιστεύουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, θα έπρεπε να μπαίνουν μπροστά οι φορείς -αυτοδιοικητικοί, εκπαιδευτικοί, επιχειρηματικοί, εργατικό κέντρο κ.ά. και να διεκδικούν από την κεντρική κυβέρνηση όσα η πόλη δικαιούται. Θα έπρεπε να έχουν ήδη μπει μπροστά.Αλλά κι εμείς ως πολίτες κάτι πρέπει να κάνουμε.
Είναι τέτοια η απόσταση που χωρίζει τους πολιτικούς από το έργο που παράγεται (ως καλλιτεχνικό και οικονομικό συνάμα μέγεθος) στο χώρο του πολιτισμού (και το ΝΟΗΣΙΣ εκεί ανήκει στη συνείδηση όλων μας), που δεν περιμένει κανείς να κατανοήσει εύκολα ένας υπουργός το πραγματικό κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο που προσφέρει ένας τέτοιος οργανισμός. Και να τον στηρίξει. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα: ότι στα λόγια όλοι εξυμνούν τον πολιτισμό, στην πράξη όμως αδιαφορούν πλήρως γι’ αυτόν μιας και δεν πιστεύουν στην πολυεπίπεδη ισχύ του.
Και κάτι τελευταίο: έχω την αίσθηση ότι το ΝΟΗΣΙΣ δεν παλεύει μόνο για τον εαυτό του. Με πείθει η αξιοπρέπεια των αθρώπων του γι’ αυτό. Παλεύει κόντρα στην αντίληψη που θέλει τον πολιτισμό και την εκπαίδευση τελευταίες τρύπες του ζουρνά, ενός ζουρνά που είναι γεμάτος… τρύπες. Παλεύει κόντρα στην κρίση και υπέρ της εργασίας, κόντρα στην μετριότητα και υπέρ της δημιουργικότητας.
Να μερικοί λόγοι για να σταθούμε δίπλα του.
Γ.Κ.
Διαβάστε ΑΥΤΟ
