Γράφει ο Δημήτρης Συρμάτσης /[email protected]l.com
Τριανταεννιά (39) χρόνια ιστορίας, τα 24 στην κυβέρνηση. Η ιστορία της Μεταπολίτευσης υπογεγραμμένη από ένα κόμμα, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Κόμμα με φανατικούς οπαδούς και λυσσασμενους εχθρούς. Με ηγέτη και ηγετισκους. Με μεγάλες στιγμές και τραγικές αποφάσεις.
Εκδημοκρατισμός της κοινωνίας, ύπαρξη στον μικρομεσαίο, δικαίωμα στο όνειρο αλλά και πρασινοφρουροι λαμόγια και μιζαδοροι.
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε στο Καστελόριζο όπου ο ΓΑΠ ανήγγειλε την εμφάνιση του ΔΝΤ. Τελείωνε σιγά σιγά όταν αποφάσισε να εκσυγχρονιστεί μέσω της Siemens και όταν το αντίπαλο δέος τώρα δικάζεται για μίζες στους εξοπλισμούς.
Αυτές οι καρέκλες είναι τόσο “γλυκές” που μπορείς να αποκλεινεις από τις ιδέες σου μόνο και μόνο για να κάθεσαι σε αυτές. Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση να μην έχεις ιδέες αλλά να πουλάς παραμύθι και τότε φταίμε εμείς οι μπουφοι που σε πιστέψαμε.
Κανείς σε αυτό το διήμερο μνημόσυνο – συγνωμη, συμπόσιο – δεν ζήτησε μια συγνώμη σε όσους πρόδωσε. Θλιβερό…
Και αφού αυτοί δεν σεβάστηκαν τον ιδρυτή τους, τον άνθρωπο που χάρη σε αυτόν από τα αλώνια μπήκαν στα σαλόνια και δεν συνέχισαν την καταστροφική τους πορεία στα κοινά κάτω από μια άλλη ταμπέλα μπορούμε όλοι εμείς να τους γυρίσουμε την πλάτη και να πούμε:
Το ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε πέθανε. Ώρα να κοιτάξουμε μπροστά με θάρρος και παρρησία.
Οπως το έκαναν οι παλιοί, οι μεγάλοι, οι ηγέτες…
