Το τέλος της κοροϊδίας

Γράφει η Χριστίνα Ζαχαρία / Πολιτικός Επιστήμονας / [email protected]

Τα τελευταία χρόνια κληθήκαμε σαν λαός να διαχειριστούμε και να απαντήσουμε σε ποικίλες προκλήσεις. Μπροστά στο «Καλό Κουράγιο» του Όλι Ρεν όλοι παγώσαμε και αναρωτηθήκαμε τι μπορεί να ακολουθήσει, καθώς η φαντασία μας δεν μπορούσε να καλπάσει τόσο μακριά..

Θέλω να σταθώ στο σθένος που έχουμε δείξει και στα οφέλη που έχουμε όλοι αποκομίσει από αυτή τη δύσκολη περίοδο που τώρα βιώνουμε. Μέσα από αυτήν τη βαθιά κρίση που πλήττει τη χώρα μας, έχουμε αναπτύξει ακόμη περισσότερο την κριτική μας σκέψη, έχουμε μάθει να φιλτράρουμε και να αποκωδικοποιούμε τον πολιτικό λόγο, αντιλαμβανόμενοι πλέον τα πολιτικά μηνύματα και τις πολιτικές σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις, κατά τ’ άλλα, πολύ εύστοχα διατυπωμένες πολιτικές εκφράσεις. Δεν μας πείθει πλέον μόνο ο ξύλινος πολιτικός λόγος και περιμένουμε να δούμε και τις πράξεις που συνοδεύουν τις διακηρύξεις των κομμάτων.

Έχουμε σπάσει πλέον την οικογενειακή κομματοποίηση αφού κανείς δεν πρόκειται να ψηφίσει κάποιο κόμμα γιατί η οικογενειακή παράδοση λέει ότι πρέπει να στηρίξουμε μία συγκεκριμένη παράταξη. Έχουμε μάθει να ανοίγουμε το μυαλό μας και τα αυτιά μας και να ακούμε αυτά που πραγματικά έχουν να μας πουν οι πολιτικοί και όχι να δεχόμαστε αυτά που μας παρουσιάζουν συσκευασμένα σε ωραίο περιτύλιγμα.

Αρχίζουμε να ξαναβρίσκουμε τους φίλους μας  επειδή όλο και πιο συχνά, πλέον, μαζευόμαστε στο σπίτι, πίνοντας ένα ή και δύο ποτά, κάνοντας, ταυτόχρονα, δωρεάν την ψυχανάλυσή μας καθώς  όλοι είναι διατεθειμένοι να ακούσουν και να δώσουν λύση στο πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον καθένα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι καλύτερες συμβουλές δίνουμε στους φίλους παρά εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Μέσα από τα προβλήματα των άλλων ίσως μπορέσουμε να δώσουμε κι εμείς λύση στο δικό μας πρόβλημα.

Σαν λαός έχουμε δείξει μεγάλη δύναμη. Προσπαθούμε να μη χάσουμε το χαμόγελό μας, αφού είναι το μόνο που μας έχει μείνει. Δυστυχώς όμως, τους δώσαμε την ικανοποίηση να μας κλέψουν το δικαίωμα να ονειρευόμαστε, όταν οι ίδιοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Έχουμε χάσει την αισιοδοξία μας, κάνοντας μας να περπατάμε σκυφτοί στο δρόμο, διερωτώμενοι για το αύριο.

Πρέπει να σηκώσουμε ξανά το κεφάλι. Πλέον καταφέραμε να κινητοποιηθούμε όλοι και μάθαμε να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Είναι ένα πρώτο βήμα. Είναι το βήμα το οποίο μας βγάζει από το πολιτικό σκοτάδι στο οποίο ζούσαμε και το οποίο, όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση που βιώνουμε, θα αποτελεί σημείο- σταθμό για την αλλαγή της χώρας μας.