Του Κωνσταντίνου Ζέρβα / Αντιδήμαρχος Ποιότητας Ζωής Δήμου Θεσσαλονίκης
Μοιάζει περίεργο, αλλά είναι πραγματικότητα. Μέσα στην ομίχλη της δυσκολίας που όλοι βιώνουμε, υπάρχουν κάποιοι που επιμένουν, κόντρα στη γενική κατήφεια της εποχής. Με δράσεις που αποδεικνύουν ότι δεν είναι όλα υπόθεση χρημάτων, αλλά αγάπης για τον τόπο που ζούμε και διάθεσης για δημιουργία θετικής αντίληψης για ό,τι ωφελεί τη ζωή πολιτών κι επισκεπτών.
Πρώτο παράδειγμα, οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, που αναδείχθηκαν μέσα σε μια μέρα ως το νέο τοπόσημο της πόλης. Με μια απλή κίνηση που διέλαθε των αρμοδίων στην εποχή των παχιών αγελάδων. Από κρυμμένο γλυπτό, χαμένο στη φλυαρία του παλαιού παραλιακού μετώπου, εξελίχθηκε στο πιο φωτογραφημένο σποτ της ανασχεδιασμένης Νέας Παραλίας. Γιατί, τελικά, είναι η αυθόρμητη αγάπη και η αποδοχή του κόσμου, μαζί με την έμπνευση ενός αρχιτέκτονα αλλά και την υποστηρικτική αντίληψη της διοίκησης του δήμου, που αναδεικνύουν τα τοπόσημα μιας πόλης. Πλέον πωλούνται αναμνηστικά «ομπρέλες από τη Ν. Παραλία της Θεσσαλονίκης» και δεν υπάρχει περιπατητής του παραθαλάσσιου πεζόδρομου που να μην απαθανατίσει φωτογραφικά το υπέροχο γλυπτό, θέλοντας να υποδηλώσει ακριβώς αυτό που χαρακτηρίζει ένα τοπόσημο: «Ημουν κι εγώ εκεί»!
Δεύτερη πρωτοβουλία ήταν το πάρκο του Καναδά, που εγκαινιάστηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης. Οχι ότι προσέθεσε πράσινο στο κέντρο, αλλά έγινε για να υποδηλώσει τους ανοιχτούς διαύλους της πόλης προς τον έξω κόσμο. Αξιοποιώντας τη διπλωματία των πόλεων, που αποτελεί το σύγχρονο εργαλείο των τοπικών αυτοδιοικήσεων για την προώθηση σε παγκόσμιο επίπεδο της κοινωνικής συνοχής και ενός αειφόρου περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο οι πολίτες μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά σε κλίμα προόδου και αλληλεγγύης. Τη διπλωματία που αποκαθιστά επίσης, σε κάποιο βαθμό, το χαμένο κοσμοπολιτισμό της Θεσσαλονίκης.
Αλλά και ποιος από εμάς, που καθημερνά περιδιαβαίνουμε τους δρόμους της πόλης που τόσο αγαπάμε, γνωρίζει τον Μακένζι Κινγκ, τον Μοργκεντάου ή τον Κάρολο Ντηλ και το θετικό ρόλο που έπαιξαν για τη χώρα μας; Ποιος είναι ο λόγος που τους έγινε η ύψιστη τιμή ονοματοδοσίας ενός κεντρικού δρόμου μιας πόλης με τόσο μακρά ιστορία; Οι «δείκτες μνήμης», σαν κι αυτόν που τοποθετήθηκε στην οδό Μακένζι Κινγκ, για να δώσει τα στοιχεία του Καναδού φιλέλληνα πρωθυπουργού στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, αποτελούν ουσιαστική γνωριμία με την πόλη και την ιστορία της. Μια αυτονόητη ενέργεια για πολλές πόλεις του εξωτερικού, που αναδεικνύει την ταυτότητα της πόλης και τη συστήνει εκ νέου σε κατοίκους και επισκέπτες.
Θετικά αισθήματα δημιουργήθηκαν και από τη διοργάνωση φιλικού αγώνα μπάσκετ μεταξύ αιρετών και εργαζομένων του δήμου Θεσσαλονίκης, με σκοπό τη συλλογή τροφίμων και αγαθών που θα διατεθούν σε απόρους, μέσω του «Κοινωνικού Παντοπωλείου» του δήμου. Στην άκρη τα προσωπικά προβλήματα, και οι οικονομικές δυσκολίες, το βαρύ πρόγραμμα, τα περιττά –ίσως- κιλά και το τσιγάρο για χάρη ενός καλού σκοπού: της αλληλεγγύης προς το συνάνθρωπο που έχει ανάγκη. Και δίπλα στην προσπάθεια αιρετών από όλες τις παρατάξεις και των εργαζομένων του δήμου ήρθαν μπασκετάνθρωποι με μεγάλη ιστορία: ο Μπάνε Πρέλεβιτς, ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο Χάρης Παπαγεωργίου, ο Μιχάλης Γιαννουζάκος, ο Στέλιος Συμεωνίδης. Ολοι μ’ ένα χαμόγελο, πολλή καζούρα και στο τέλος γεμάτοι ικανοποίηση!
Αυτά τα μικρά αλλά ουσιαστικά παραδείγματα συνιστούν παράπλευρα οφέλη της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε στη χώρα μας. Μας οδηγούν στον επαναπροσδιορισμό κάποιων πραγμάτων που μέχρι πρότινος, στην εποχή της νεοελληνικής φούσκας, είχαν απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό που έμοιαζαν αφύσικα. Και τώρα, που «στεκόμαστε στην άκρη ενός νέου συνόρου», όπως είχε πει ο Τζον Κένεντι προαναγγέλλοντας τη νέα εποχή (της δεκαετίας του ‘60), τέτοιες προσπάθειες μοιάζουν με… χρωματιστές ομπρέλες στην ομίχλη. Προσπάθειες που υπηρετούν την αξία να δημιουργείς, να εκπαιδεύεις, να δίνεις το παράδειγμα. Ο εθελοντισμός και η προσφορά από το υστέρημα. Η συνεργασία στην πράξη χάρη στο θετικό πνεύμα, το προσωπικό, αλλά και όσων βρίσκονται γύρω σου. Η αντίσταση στη μιζέρια και η διαρκής δημιουργία πυρήνων αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο.
