Ως πότε θα κοιμόμαστε;

Γράφει η Χριστίνα Ζαχαρία/ πολιτικός επιστήμονας/ [email protected]

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας έχει βρεθεί στο παρασκήνιο αφού κανένας πρωθυπουργός, υπουργός εξωτερικών ή σύμβουλος πολιτικής ηγεσίας δεν μπόρεσε να ορθώσει το ανάστημά του και να προβεί σε ριζοσπαστικές λύσεις, ικανές να αναδείξουν τη δυναμική της χώρας μας.

Η καταδίκη της Ελλάδας από το Δικαστήριο της Χάγης ήταν ο λόγος για να επιστρέψει, έστω και παροδικά, το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ στο προσκήνιο. Ο λόγος όμως που επέστρεψε δεν ήταν, φυσικά, για να λυθεί, αλλά για να αναζητηθούν οι υπαίτιοι της καταδίκης της χώρας και να αξιολογηθούν διάφορες λύσεις που δεν θα οδηγούσαν σ’ αυτό το αποτέλεσμα.

Κι ενώ ο κ. Γκρούεφσκι, πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς σε συνομιλίες με θέμα την επίλυση του ονόματος της γείτονας χώρας, η απάντηση που παίρνει, ακόμη και μετά την καταδίκη, είναι αρνητική. Εντύπωση, μάλιστα, προκάλεσε το γεγονός ότι αρχηγός ελληνικού πολιτικού κόμματος αναφέρθηκε στην ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» και δεν υπήρξε καμία αντίδραση, καμία αναφορά.

Ανήμποροι, φαινομενικά, να αντιδράσουμε, βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στη μισαλλοδοξία μας, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε, εν καιρώ, εξαιτίας της απάθειάς μας. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αποφάσεων και των πράξεών μας, εξακολουθούμε να κοιτάζουμε υπεροπτικά τους γύρω μας προκαλώντας, όπως άλλωστε έγραψε κι ο Νίτσε, «μια οργή ποτισμένη με μίσος εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του».

Πρέπει, επιτέλους να μπει ένας τέλος σ’ όλα αυτά. Πρέπει να λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ το οποίο ταλαιπωρεί αμφότερες τις χώρες εδώ και 20 χρόνια. Επιβάλλεται να αναλάβουμε δράση ώστε η εξωτερική μας πολιτική να αναβιώσει και πάλι. Επείγει να επανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και να γίνουμε οι κύριοι των εθνικών μας αποφάσεων και δράσεων. Αυτό που φοβούνται όλοι σε μας, και προσπαθούν να μας περιορίσουν, είναι οι δυνατότητές μας: ανατρέχοντας στο παρελθόν οι Έλληνες έχουμε να επιδείξουμε ποικίλα κατορθώματα, μεγάλη αντοχή και σπουδαία αποφασιστικότητα. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν ξυπνήσουμε;