Ένα ιδιαίτερης συναισθηματικής και αισθητικής αξίας –προφανώς και θρησκευτικής- κειμήλιο, εκτίθεται στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Σίνδο του Δήμου Δέλτα και μπορεί όποιος επισκεφθεί το ναό να θαυμάσει την ξυλόγλυπτη ορθόδοξη τέχνη. Πρόκειται για έναν Επιτάφιο, ο οποίος διασώθηκε από τους πρόσφυγες μετά τη μικρασιατική καταστροφή!
Ο Επιτάφιος δωρήθηκε στον Ιερό Ναό Αδάνων της Κιλικίας, στη Μικρά Ασία, από τη Πολυξένη σύζυγό του Λεόντιου (Χατζή Ασλάν) Σουκιούρογλου. Φιλοτεχνήθηκε από ειδικούς τεχνίτες των Ιεροσολύμων μετά από ειδική παραγγελία της Πολυξένης, η οποία τον μετέφερε με προσωπική της μέριμνα από την Ιερουσαλήμ και τον παρέδωσε στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της ελληνικής παροικίας στα Άδανα της Κιλικίας.
Ο πρόεδρος της Δημογεροντίας της ελληνικής παροικίας των Αδάνων, και σύζυγος της Πολυξένης, Λεόντιος (Χατζή Ασλάν) Σουκιούρογλου το 1924 εφαρμόζοντας τις διαταγές ανταλλαγής πληθυσμών μερίμνησε για την ομαλή μετανάστευση των Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα και παρέδωσε τα ακίνητα στις τοπικές τουρκικές αρχές.
Ο πρόεδρος της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ιερού Ναού των Αδάνων Ιωάννης Λεόντιος Σουκιούρογλου, γιος της Πολυξένης, μερίμνησε ώστε όλα τα ιερά σκεύη και ο Επιτάφιος να συσκευαστούν και να αποσταλούν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών το 1924.
Μετά την εγκατάσταση πολλών προσφύγων από τα Άδανα στη Σίνδο Θεσσαλονίκης, ο Ιωάννης Λ. Σουκιούρογλου πέτυχε με ενέργειες προς την Αρχιεπισκοπή να αποσταλεί ο Επιτάφιος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Σίνδου, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα, εκπληρώνοντας την επιθυμία της δωρήτριας μητέρας του Πολυξένης.
Οι πληροφορίες για το ανωτέρω ιστορικό δόθηκαν από την -εγγονή της Πολυξένης και κόρη του Ιωάννη Σουκιούρογλου- Μάρω, σύζυγό Κωνσταντίνου Δ. Κατσαβουνίδου, το 1995.
