Ο Αντώνης Ανδρέου είναι γνωστός στους κόλπους της μουσικής, αρχικά γιατί είναι ένας τρομπονίστας που ξεχωρίζει -και όχι μόνο εξαιτίας του επιβλητικού μουσικού οργάνου που έχει επιλέξει- αλλά γιατί είναι ένας πολυσχιδής και ευρηματικός μουσικός.
Συχνά στις συζητήσεις περί μουσικών και συνεντεύξεων αναφέρεται το όνομα του, και πως να μην συμβεί αυτό όταν ο ίδιος άνθρωπος βρίσκεται μεταξύ Ελλάδας και όλου του κόσμου. Οι φίλοι της jazz τον γνωρίζουν καλά από τις συμμετοχές του σε διάφορα live αλλά και από την μπάντα που συμμετέχει ο ίδιος, τους Crazy People Music.
Οι λάτρεις της ethnic μουσικής -και όχι μόνο- χαίρονται να τον καμαρώνουν επί σκηνής παρέα με τους Pink Martini (με τους οποίους πρόσφατα έπαιξαν στην Αθήνα), άλλοι πάλι τον γνωρίζουν από την συνεργασία του με την Α. Βίσση, που και εκεί έχει αφήσει το αποτύπωμα του. Όταν του ζήτησα την συνέντευξη ήταν σε concert tour με τους Pink Martini, γι’ αυτό και η συνομιλία μας ξεκινάει κάπως έτσι… Που σε βρίσκουμε; Μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αμερικής, με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα τρομπόνι στην πλάτη! Ο Αντώνης Ανδρέου, μου έκανε την τιμή, παρά το φορτωμένο πρόγραμμα του, να μου δώσει την συνέντευξη που ακολουθεί, για να διαπιστώσω- μαζί με εσάς- ότι εκτός από ταλαντούχος, είναι ένας άνθρωπος με υψηλή αίσθηση του χιούμορ όπως όλοι οι ευφυείς άνθρωποι…
Συνέντευξη στην Στεφανία Τσολάκη
Αντώνη η πορεία σου στην μουσική ξεκίνησε πολύ πριν την συνεργασία σου με τους Pink Martini, παρόλα αυτά θέλω να σε ρωτήσω, πώς ένιωσες όταν είδες πρώτη φορά το όνομα σου στις αφίσες για τις πρώτες συναυλίες σας;
Έχω την τύχη να συνεργάζομαι από πολύ μικρή ηλικία με πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, διαφορετικών ειδών μουσικής. Κάθε φορά που βλέπω το όνομα μου σε πρόγραμμα ή σε αφίσα νιώθω πολύ όμορφα… με τους Pink Martini, ξέροντας ότι απευθύνονται σε ένα παγκόσμιο κοινό, σίγουρα τα συναισθήματα είναι πιο έντονα.
Πως αισθάνεσαι όταν μαθαίνεις τα λόγια από Τα παιδιά του Πειραιά στην China Forbes;
Αν σου πω ότι η China θυμάται τα λόγια καλύτερα από εμένα;Αυτό που κάνει, να μπορεί να θυμάται τα λόγια από κάθε κομμάτι σε διαφορετική γλώσσα με εντυπωσιάζει! Εγώ το μόνο που έκανα, ήταν να τις εξηγήσω τι σημαίνουν αυτά που τραγουδάει, πειράζοντας την συνεχώς. (γέλια)
Ποια προσωπικότητα που θαυμάζεις γνώρισες και ποια συναισθήματα σου προκάλεσε;
Όλα αυτά τα χρόνια έχω γνωρίσει πολλούς σημαντικούς ανθρώπους και σπουδαίες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο. Διάσημους καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, σταρ του Hollywood. Σίγουρα ο ενθουσιασμός είναι έντονος, αλλά έρχεται και η απομυθοποίηση όταν γνωρίζεις καλύτερα κάποιον που θαυμάζεις και θεωρείς σπουδαίο. Ένας σημαντικός άνθρωπος που θαυμάζω είναι ο Herbie Hancock ,τον οποίο γνώρισα πριν δυο μήνες σε μια συναυλία μας στο Λος Άντζελες και ήταν απίστευτη εμπειρία για μένα!
Ποιο είναι το πιο αστείο σχόλιο που έχεις ακούσει από θαυμάστρια/ή;
Δε μπορώ να απαντήσω, είναι ακατάλληλο…(γέλια)
Χρειάστηκε να κάνεις για ένα μικρό χρονικό διάστημα κάποιο άλλο επάγγελμα;
Ευτυχώς όχι. Από μικρός κατάλαβα ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική και ήρθε τόσο ομαλά και άμεσα, που δε χρειάστηκε ποτέ να κάνω κάτι άλλο.
Συνδιαλέγεσαι με ανθρώπους άλλης κουλτούρας, θεωρείς ότι είμαστε οπισθοδρομικοί οι Έλληνες;
Δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν οι οπισθοδρομικοί άνθρωποι, οι με ή χωρίς ταμπού, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Όσο ταξιδεύω το συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο.
Αγαπημένη σου σύνθεση για τρομπόνι;
Δεν θα πω κλασικό έργο γιατί ποτέ δεν είχα αγαπημένο. Οπότε θα διαλέξω μια Jazz σύνθεση του σπουδαίου τρομπονίστα JJ Johnson, το “Shortcake“. Αν και τελευταία έχω φάει ένα τρελό κόλλημα με τον τελευταίο δίσκο του εξαιρετικού τρομπονίστα Elliot Mason, “Before, Now and After“. Το ακούω κάθε μέρα!
Χρησιμοποιείς buzz;
Εννοείς το παιχνίδι ερωτήσεων του PlayStation; (γέλια)
“Παραλύω” και Άννα Βίσση. Στέκομαι σε αυτό το κομμάτι γιατί το ακούσαμε με μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση από τις δικές σου ανάσες… και κάπως έτσι κατανοεί κάποιος τον σπουδαίο ρόλο της ενορχήστρωσης. Για πες
Είναι ο τέταρτος χρόνος που συνεργάζομαι με αυτή την απίστευτη προσωπικότητα, την Άννα Βίσση! Έχει όλο το «πακέτο» που για μένα την κάνει ξεχωριστή. Η Άννα ήθελε να πάρω ένα κομμάτι πάνω μου για το πρόγραμμα, να έχει τον πρώτο λόγο το τρομπόνι.
Στις πρόβες αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με κάποια κομμάτια, ένα από αυτά ήταν το “Παραλύω” Ανέκαθεν μου άρεσε πολύ αυτό το κομμάτι… το πάθος που βγάζει η Άννα και δεν ήταν πολύ δύσκολο να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Στα live, ο συνδυασμός του μουσικού αποτελέσματος, με τα φώτα και την συγκλονιστική ερμηνεία της Άννας, το κάνουν ξεχωριστό.
Αντώνη ποιες είναι οι δυσκολίες αυτού του μουσικού οργάνου και ποιες είναι οι δυνατές συγκινήσεις που σου έχει χαρίσει;
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα μουσικά όργανα είναι δύσκολα και απαιτητικά όταν φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο. Το τρομπόνι και γενικά τα χάλκινα πνευστά είναι ίσως λίγο παραπάνω. Πρέπει να συνδυάσεις τον αέρα (αναπνοή), τα χείλη, τον έλεγχο του χεριού για τις σωστές θέσεις, και φυσικά το μυαλό. Το καλό είναι ότι μου χαρίζει συνεχώς δυνατές συγκινήσεις. Το να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο, παίζοντας μουσική στα μεγαλύτερα και σημαντικότερα θέατρα του κόσμου νομίζω αρκεί!
Νιώθεις μοναξιά; Κι όταν συμβαίνει αυτό πως το διαχειρίζεσαι;
Γενικά νομίζω πως όχι. Σίγουρα έχω νιώσει μοναξιά κάποιες φορές, αλλά είμαι πολύ εύκολος άνθρωπος γι’ αυτό και πολλοί φίλοι μου με χαρακτηρίζουν χαμαιλέοντα…Μπορώ πολύ εύκολα να προσαρμόζομαι σε καταστάσεις και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος μπορώ να το διαχειριστώ όταν χρειαστεί.
Έχω την αίσθηση ότι το τρομπόνι έχει την δική του “φωνή”. Είναι ίσως από τα λίγα μουσικά όργανα που μπορούν να αναδείξουν την υπεροχή τους αλλά αυτό οφείλεται στον εκάστοτε παίχτη;
Το τρομπόνι έχει όντως τη δίκη του φωνή, μία ιδιαίτερη και όμορφη -για μένα- φωνή. Είναι κοντά στην αντρική χροιά και εύκολα αναδεικνύει την υπέροχη του. Μπορεί να βγάλεις απίστευτα γλυκό ήχο και συγχρόνως πολύ άγριο και επιθετικό. Σίγουρα, ο παίχτης παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό. Έχω παρατηρήσει ότι κάθε παίχτης βγάζει το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του στο παίξιμο. Αν είναι εσωστρεφής, ευγενικός, τρελός, ντροπαλός ή δυναμικός…Τα πάντα φαίνονται! Αυτό γίνεται και με μένα προφανώς!
Crazy people music, μία ομάδα μουσικών που εξακολουθεί να πιστεύει στη δύναμη της jazz… που συναντιούνται οι δρόμοι σας;
Το φθινόπωρο του 2008, ένας φίλος μου πρότεινε να οργανώσω κάποια Jazz live σε ένα bar της Αθήνας, το Santa Botella. Θεώρησα έξυπνο να κάνω μια μπάντα με τους κολλητούς μου φίλους ,που τυχαίνει να είναι, και εξαιρετικοί μουσικοί. Ήταν τόσο καλή η ιδέα αυτή, που για οχτώ συνεχόμενα χρόνια παίζαμε κάθε εβδομάδα στον ίδιο χώρο, με μεγάλη επιτυχία.
Ο Δημήτρης Τσάκας, ο Δημήτρης Σεβδάλης, ο Γιώργος Γεωργιάδης και ο Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης είναι οι Crazy People Music… και ο καθένας τους έχει τη δικιά του εξαιρετική πορεία στο χώρο της jazz και της μουσικής γενικότερα. Δυστυχώς, τελευταία δεν παίζουμε συχνά λόγω της απουσίας μου αλλά σύντομα ετοιμάζουμε κάτι καινούριο.
O Charles Mingus είπε “Θα συνεχίσω να αναζητώ τι είδους άνθρωπος είμαι μέσω της μουσικής. Αυτό είναι το μοναδικό μέρος που μπορώ να είμαι ελεύθερος(…)” Πόσο κοντά σε βρίσκει αυτή η θέση;
Η μουσική είναι ένας πολύ δυνατός τρόπος να νιώσεις ελεύθερος. Μπορείς να πεις την ιστορία σου μέσω μιας μελωδίας, μέσω του σόλο σου, χωρίς να σε διακόψει κανείς. Κάτι ήξερε αυτός ο σπουδαίος συνθέτης, μουσικός και θρύλος της Jazz.
Συνδυάζεις jazz, soul, blues, λαϊκό…
Η μουσική είναι μία. Δεν υπάρχουν στεγανά και ταμπέλες… αυτή είναι η μαγεία της μουσικής! Όταν βγαίνει μέσα από την ψυχή του εκάστοτε δημιουργού -εκτελεστή και όταν υπάρχει σεβασμός σε αυτό που κάνεις, μπορείς να συνδυάσεις τα πάντα.
Πως θα περάσεις τις φετινές γιορτές;
Θα τις περάσω δυστυχώς μακριά από την οικογένεια μου, αλλά ευτυχώς με πολλούς φίλους. Είναι αγαπημένη γιορτή τα Χριστούγεννα!
Τι εύχεσαι για το 2019;
Τι άλλο θα μπορούσα να ευχηθώ εκτός από υγεία και αγάπη σε όλο το κόσμο! Δύο πολύ δυνατές λέξεις. Υγεία και αγάπη!
