Ξανθούλα Μπούσιου

Γεννήθηκα το 1975 και έζησα για 17 χρόνια στις Σέρρες. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ και αγάπησα τη Θεσσαλονίκη. Έμεινα εκεί 15 χρόνια. Πίστευα ότι θα μείνω για πάντα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, η μουσική του γραπτού λόγου και έχω πολύ συγκεκριμένες πεποιθήσεις για το γυναικείο φύλο. Συνεργάστηκα με τις Αττικές Εκδόσεις και έγραφα για το Madame Figaro και το Mirror, όσο είχα κάτι να γράψω που να ενδιέφερε τις γυναίκες. Έγραφα για 8 χρόνια. Αγαπούσα τη δουλειά μου. Πίστευα ότι θα γράφω για πάντα. Μετά στέρεψα. Μ’ αρέσουν οι λέξεις, πιστεύω ότι είναι τα υλικά που χτίζουν τον κόσμο του καθενός μας. Και μου αρέσει να χτίζω όμορφους κόσμους, κόσμους ενθάρρυνσης και ανταπόδοσης. Γνώσης μετά γέλιου. Διδάσκω Αγγλικά στα παιδιά του Δημοτικού εδώ και 5 χρόνια. Το βρίσκω πολύ δημιουργικό και αναζωογονητικό. Αγαπώ τη δουλειά μου. Εδώ και 5 χρόνια φοβάμαι να χρησιμοποιώ το «για πάντα». Νομίζω ότι θα μου μείνει κουσούρι. Αποφάσισα να ξαναβρώ τη σχέση μου με τον ακαδημαϊκό λόγο και κάνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στην Εκπαίδευση. Ξαναθυμάμαι για ποιούς λόγους είχα διακόψει αυτή τη σχέση μετά το Πανεπιστήμιο. Είναι όμως αργά για να το μετανιώσω. Ο σύντροφος μου το έχει ήδη μετανιώσει. Γράφω στο thinkfree.gr όταν κατορθώνω να συντονίσω τις σκέψεις και το λόγο μου σ’ ένα μόνο θέμα. Δηλαδή σπάνια. Πλέον δεν παίρνω στα σοβαρά αυτά που γράφω. Γράφω όμως με περισσή σοβαρότητα. Όπως πάντα.